ผมชอบเพื่อนสนิทผมเองครับ เขาเป็นคนโลกส่วนตัวสูง ตอนแรกๆเราสนิทกันมากๆ แต่เราก็ทะเลาะกันแรงมากเพราะผมไปจุ้นกับเขามากไปหน่อย
ตั้งแต่นั้นมา ผมก็ไม่กล้าทักแชทแกไปคุยเล่นๆเลย เพราะ กลัวเขารำคาญ (แต่ในชีวิตจริงเขาก็คุยกับผมดีนะครับ)
เขามักกวนเท้าผมอยู่เสมอ อาจเพราะผมเป็นที่โกรธคนยากด้วยครับ ทำให้มักโดนเขาพูดกวนๆ ใส่บ่อยๆ
แต่วันเกิดผมเขากลับเป็นคนเดียวที่เอาของขวัญมาให้ ผมดีใจมากๆเลย
ผมพยายามอย่างมากที่จะทำให้เขาไม่รำคาญผม ไม่จุ้นเรื่องของเขา ทักไลน์เขาไปคุยแค่วันละ 1-2 ประโยค
เวลาซื้อของอะไรไปให้ เขาจะดีใจมากๆ แล้วแอบไปยิ้มคนเดียวตลอดเลยครับ
ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมจะมีบันทึกอยู่หนึ่งเล่ม ทุกๆวันผมจะเขียนเรื่องของเขาลงไปในนั้นทุกๆวัน
แต่ล่าสุดเขาคุยกับเล่ากับเพื่อนของเขาว่า เออเนี่ยทำไมเวลาคุยกับใครนานๆ คนๆนั้นต้องมาชอบยุ่งกับชีวิตด้วยวะ อย่าง(ชื่อผม)เงี๊ยะ
ผมรู้สึกเสียใจมากๆเลยครับ ทั้งๆที่ผมพยายามจะเปลี่ยนตัวผมเพื่อเขามาตลอด
ผมไม่รู้ว่าเขาชอบผมไหม ผมก็อยากจะบอกชอบเขาในวันที่เราเรียนจบครับ
ผมอยากได้กำลังใจเล็กๆน้อยๆจากชาวพันทิปสักหน่อยอะครับ  ขอบคุณครับ