คบกับแฟนตั้งแต่อายุ 24 ปี จนตอนนี้ 34 ไม่มีวี่แววจะแต่ง เหมือนไม่ได้รักกัน วันนึงไม่โทรหากัน ไม่ Line  มันเหมือนเพื่อน เราทำแต่งานค่ะ เจอกันก็เฉยๆ เวลาแฟนจะมาเล่นด้วยรู้สึกรำคาญ จิงๆ เราไม่มีใครนะ ทำแต่งานอย่างเดียว แต่ไม่รู้สึกว่าตัวเองมีแฟน เพราะเดี๋ยวนี้ใครอยากไปไหนทำไร ก็ไปไรงี้ อยากไป ตปท. ก็ไปคนเดียว เมื่อก่อนรักแฟนคนนี้มาก กุ๊กกิ๊กมากๆ แต่คบมาจนรู้ว่าแฟนเจ้าชู้ ชอบนัดผู้หญิง จีบไปทั่ว จับได้ก็ยังติดต่อกัน เคยคุยกันเขาบอกว่าชอบแบบนี้ เอิ่ม เราไม่มีเวลามานั่งคิดไร้สาระเลยเฉยๆ เพราะวันๆหมดเวลากับงาน เวลาเจอกันก็แบบอย่ามาแตะตัวหรืออะไรด้วยละกัน รู้สึกเอียนๆ ค่ะ อยากแค่คุย ปรึกษากันมากกว่า ยิ่งนานไป เริ่ม ไม่สนใจเรื่องวันพิเศษ ด่ากันตลอด ไม่เคยพูดดี ให้กำลังใจกัน เขาชอบแขวะค่ะ เพราะแฟนเจ้าชู้ คิดว่าเรามีกิ๊ก (เมื่อก่อนเราน่าตาดีค่ะ คนจีบเยอะแต่เราเลือกคบคนนี้) เอาตรงๆ เรารู้ทันว่าเขาเจ้าชู้เมื่อก่อนตามหาว่าจะไปนัดใคร เคลียร์ใจตลอด ตอนนี้เหนื่อย เฟสบุ๊คก็ unfriend กัน สถานะโสดทั้งคู่ แต่เพื่อนเราทั้ง 2 ฝั่งรู้ว่ายังคบกัน แต่สาวๆในเฟสบุ๊คแฟนไม่ทราบว่าไม่โสด.... เด่วนี้เราปล่อย ช่างมัน คิดว่าสักวันเราคงแยกกันแน่นอน อ่านแล้วงงไหมคะ ?  ว่าทำไมยัยนี้จะเอาไงกับความรัก ?
บอกตรงๆเราอยากแต่งงาน มีชีวิตครอบครัวดีๆ มีลูก มีครอบครัวอบอุ่น แต่อายุกลางคนแล้ว กลับรู้สึกว่างเปล่า
เคยตั้งกระทู้มารอบนึงแล้ว คนแนะนำให้ปล่อยแฟนเราไป เราจะปล่อยเขานานแล้ว แต่ไม่เข้าใจทำไมถึงไปไม่ได้ คงยังตัดใจไม่ได้ ทั้งๆที่รู้ คบกันไม่มีความสุข ไม่ได้แต่งงานแน่นอน
การตั้งกระทู้วันนี้ ความรู้สึกมันเปลี่ยนไปมากค่ะ คือความรักค่อยๆจาง เลยไม่เข้าใจตัวเอง
แบบนี้เขาเรียกว่า ชดใช้กรรมปะคะ แล้วสุดท้ายก็อาจโดนทิ้ง และโสดตอนแก่ไรงี้มั้งคะ. ขอระบาย คงถึงเวลา ทำเพื่อตัวเองซะที