----> โปรดอ่านให้จบด้วยนะค่ะ
สวัสดีค่ะ เข้าเรื่องเลยนะค่ะ  เรื่องมีอยู่ว่าดิฉันมีเพื่อนสนิท ทั้งหมด 5 คน แต่ละคนสวยๆทั้งนั้นเลยค่ะ
จนได้ชื่อว่าแก๊งนางฟ้า จะมีแต่ดิฉันเท่านั้นแหละค่ะ ที่เป็นแกะดำ คือ ขี้แหล่สุดในกลุ่ม แต่ดิฉันก็ไม่แคร์
เพราะดิฉันเป็นตัวของตัวเอง มั่นใจในตัวเอง ยึดสโลแกน--->ไม่สวยแล้วไงไม่ได้ทำใครเดือดร้อนละกัน

แต่ส่วนมากคนที่เดือดร้อนก็เป็นตัวเองนะแหละ 5555 ทั้งผู้ชายที่เข้ามาจีบ ก็ใช้เราเป็นทางผ่านไปหาเพื่อนเรา
ทั้งถูกเพื่อนเอาความสวยขม T^T ไอ้เราก็สงสัย เป็นเพื่อนเราได้ไงว่ะ 5555 แอบเจ็บปวดนะ ถึงจะทำเป็นไม่แคร์ก็เถอะ
แต่สะท้านอกทะลุถึงหลังเลยละ

เรื่องมีอยู่ว่าเริ่มเกลียดเพื่อนสนิทตัวเองจริงๆจังๆ ก็ตอนเข้า มหาลัยเนี้ยแหละ !!!
คือ เข้ามหาลัยเดียวกัน เพราะได้ทุนเมือนกัน ( ม.เอกชน ) แถม! คณะเดียวกัน !! นอนห้องเดียวกัน
เคลียดละทีนี้ ไอ้เราอ่ะ ตั้งใจจะเอาทุนนี้ กับเพื่อนสนิท อีกคนในกลุ่ม ด้วยความที่ไม่มีตังเรียน

แต่นางสมัครเพราะอยากโชว์ฟอร์ม แต่กลับกลายเป็นว่า ดิฉันกับนางติด เพื่อนอีกคนไม่ติด และพอเอาเข้าจริง
นางก็ไปไหนไม่รอด และ มาด้วยกัน คือด้วยความที่นางเป็นคนสวย เเละ เอาแต่ใจ ปํญหาจึงเกิดขึ้นตั้งแต่ เข้าหอพักในวันแรกคือ
---> แย่งเตียงนอน เอิกกก คือ นางจะนอนข้างดิฉัน แต่ดิฉันเข้ามาในห้องก่อนและจองเตียงริมผนัง

กลายเป็นเตียงนางอยู่ใกล้ประตู นางจึงขอเปลี่ยน แต่ดิฉัน เซโน!! ใครจะยอมนางจึงโกรธ ทิ้งดิฉันอยู่กับ
เพื่อนร่วมห้องอีกสามคน แล้วไปเที่ยวกับ ครอบครัวสนุกสนาน พอพ้นเสาร์-อาทิตย์ นางก็กลับมาเรียน และงอลดิฉัน
เรื่อง!!!! ไปสนิทกับเพื่อนในห้องมากกว่า นางบอกนางเหงา ร้องไห้ ตาปวด จนเหมือนป่วย

ที่นี่ เพื่อนๆใน หอ ก็คล้ายๆต่อว่าดิฉัน ว่าไม่ดูแลเพื่อน เพื่อนสนิทไม่ใช่หรอ ทำไมปล่อยให้ไม่สบายขนาดนี้
*** หมายเหตุ เมื่อใดที่นางร้องไห้ นางจะตัวบวม ตาบวม ผสมกับคลาบเครื่องสำอาง คุณก็คิดดู
ดิฉันจึงปล่อยให้ร้องไห้ก่อน แต่นี่กล้ายเป็นดิฉันผิดดดด  ดิฉันเคลียดเลยค่ะ เพราะทุกสายตามองมาที่ดิฉัน

บอก เธอเป็นเพื่อนสนิทภาษาอะไร
*** เจ็บสิคร้า ใช่ว่านางจะไม่เคยทิ้งดิฉัน ย้อนกลับไปไม่รู้กี่ครั้ง ทั้งทิ้งดิฉันอยู่กับชายแปลกหน้า ในห้อง
ตอนไปสอบแล้วพักห้องเดียวกัน แบบ สองต่อสอง และหนีไปเที่ยวกับรุ่นพี่ที่หล่อๆ ไม่ยอมบอกดิฉันด้วยว่าไปไหน
จนมารู้เองในเฟสสเอง น้ำตาตกในเลยค่ะ  สอบสองวัน นางก็ทิ้งดิฉันทั้งสองวัน และตอนมา ม.ใหม่ๆ นางก็ไปเที่ยวกับ
ครอบครัว ดิฉันก็ต้องเข้าไปสนิทกับเพื่อนใหม่สิ จะให้เราไม่มีเพื่อนเลยหรอ? จะให้นั้งร้องไห้รอนางหรอ

หลังจากนั้น ดิฉันเริ่มเกลียดนางเรื่อยๆ ด้วยความที่นาง เหมือนจะแข่งกับดิฉันเสมอ ทั้งการแต่ตัว เพราะตอนเรียนมัธยม
ดิฉันจะแต่งตัวแนวหวานๆ นางก็แต่งตัวหวาน ดิฉันจึงหาจุดเด่นของตัวเองมาเสริมให้ตัวเองดูมีความมั่นใจยิ่งขึ้น
ดิฉันเริ่มเปลี่ยนแนวการแต่งตัว จากหวานเป็น เซกซี่ออกแมนๆ ดิฉันจึงมีจุดเด่นขึ้นมาบ้าง

และนางก็เริ่มแต่งตัวเหมือนดิฉัน  ทั้งเรื่องการเรียนที่นางเหมือนจะแข่งกับดิฉันตลอด กลัวดิฉันจะลอกนาง
พอเพื่อนไม่เข้าใจถามดิฉัน นางก็ตอบ แต่หากดิฉันตอบ แล้วไม่ตรงกับความคิดเห็นนาง นางก็จะเถียงเลย ไม่ใช่วุ้ย
ไม่ใช่อย่างงี้ ใครสอนเธอ ดิฉันอึ่งสิคร้า แหมตอกหน้ากันชัดๆ และคำตอบของดิฉันก็เหมือนของ อาจารย์เปะๆ

แต่นางบอกไม่ใช่ ดิฉันอึ่งค่าา แหมมันจะมากไปแล้วนะ ไม่ไว้หน้ากันเลย อยากเด่นขนาดนั้นเลย น้ำตาตกในอีกแล้วค่ะ!!!
พอซื่อรองเท้า ดิฉันชอบอันนี้ นางก็ว่าไม่สวย ดิฉันชอบไม่สนใจจะซื้อพอซื้อเสร็จกลับหอ นางตามมาทีหลังรองเท้า
เหมือนของดิฉันเดะ !!

พอดิฉันแต่งตัวสวยจะออกไปข้างนอก กลับมาอีกที่นางก็นางตัวแนวๆดิฉันแล้ว แล้วถามเพื่อนในห้องตลอดว่า ฉันสวยมั้ย
ฉันสวยแค่ไหน ฉันเป็นอย่างไรบ้าง บลาๆๆๆ เพื่อให้คนอื่นชม ดิฉันนี่ได้ยินจนบ้างครั้ง ด่านางในใจอ่ะ จะสวยกว่านี้นะ ถ้า
ไม่หลงตัวเองมากขนาดนี้

ยังมีอีก มหาลัยดิฉันเป็นมหาลัยขนาดเล็ก คนสวยเยอะ เขาจึงคัดเลือกเชียร์ลีดเดอร์คณะด้วยความที่ไม่มีใครออกไป
รุ่นพี่จึงให้ผู้ใดก็ตามที่เคยเป็นตอน มัธยมออกไป ดิฉันก็ออก แต่ดิฉันตกรอบค่ะ หน้าตาไม่ผ่าน ด้วยความที่ดิฉันเป็นคนคุยเก่ง
เฉพาะ กับบางคน จึงสนิทกับ เพื่อนๆในหลีดบางคน เมือหลีดไม่มีความรับผิดชอบ เขาก็ขอออก และบางคนก็ลาออกจาก
มหาวิทยาลัยเลย

หลีดจึงขาดคนและด้วยระยะเวลากระชั้นชิด พี่เค้าจึงเดินมาหา และให้ช่วยมาเป็นแทน ดิฉันเซโน ยังไงๆก็โนเลยค่ะ ใครจะอายรอบสอง
และวันนั้นเป็นวันรวมคณะรุ่นพี่ที่เ)้นประทานจึงพูดว่าจะหาคนให้เองในคณะสวยๆเยอะแยะ ถ้าเห็นแก่ตัวก็ไม่ต้องเป็น สะอึกสิค้า
สุดท้ายเฮาก็ได้เป็น  ดิฉันเคลียดมากกก จึงมาบ่นๆให้เพื่อนในห้องฟัง ( อันนี้เคลียดจริงๆ ) เพราะหลีดมีแต่คนสวยๆ ดิฉันมีดีแค่สองอย่าง
1.สูง       2. หุ่นดี    หน้าตาไม่ผ่าน เป็นได้ไงไม่รู้

นางก็บอกว่าถ้าไม่อยากเป็นจริงๆ ทำไมต้องไปเป็นด้วยละ คล้ายๆ อยากเป็นเองช่วยไม่ได้ นางยังบอกต่อ ใครสั่งให้เป็น
สะอึกเป็นรอบที่เท่าไรไม่รู้ เลือดขึ้นหน้า โมโห ไม่ยอมแล้วโว๊ย เถียงกลับ แล้วทีละ พี่เขาให้เป็นดาวชมรม
ไม่อยากเป็นไม่อยากประกวด ยังแต่งตัวซะเวอร์เลย แล้วกูอ่ะ พี่เขาพูดขนาดนั้นต่อหน้าคนทั้งรุ่น จะให้กูทำไงละ
นางเงียบเลยค่ะ

สุดท้ายดิฉันก็ได้เป็นหลีด การแสดงจบไปได้ด้วยดี ตอกหน้ารุ่นพี่ที่ไม่ชอบหน้าเรา ดับไปสนิท
วันนั้นเพื่อนดิฉันนางบ่ยิ้มเลยค่ะ
แล้วดิฉันก็เกลียดนางแบบสุดๆละทีนี้ เพราะนางเหมือนจะแย่งทั้งเพื่อนใหม่ ทั้งรุ่นพี่ที่เข้ามาจีบไปหมดเลย
ดิฉันจับได้ว่านางคุยกับรุ่นพี่ที่ดิฉันคุยด้วยแบบสนิทสนมกันมากกก หลังจากที่ดิฉันแนะนำทั้งคู่รู้จักกันจนรุ่นพี่คนนั้นเค้า
หายหน้าหายตาจากดิฉันไปเรย ไม่ใช่แค่คนเดียว สองคน อีกคนหนึ่งจำได้ขึ้นใจ

เรากำลังกินข้าวกันอยู่ พี่เค้าเดินผ่านมาแล้วชมว่านางน่ารักเน้อ นางก็เขิน แล้วชวนคุย ดิฉันกลายเป็น ธาตุอากาศ ( เจ็บนิสๆ)
นางว่า: ใช่สิยังไม่มีเฟสพี่เลย   พี่เค้า : ถามฟ้าสิฟ้าก็มี   นาง: ฟ้าไม่ให้อ่ะ  ดิฉันแทบสำลักข้าวเงยหน้ามองทันที
พี่เค้า : มองหน้าดิฉันและให้เฟสตัวเองให้นาง แล้วเดินจากไป ดิฉันเตรียมหาเรื่องเต็มที่ นางก็มองมายิ้มๆและทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
คำด่ามาจุกอยู่ที่คอ ( น้ำตาตกในแบบไหลโซกๆๆ) กันเลยทีเดียว

มาเรื่องเพื่อน ด้วยความที่เกลียดนางไปแล้วจึงสนิทกับเพื่อนในห้องมากกกกว่านาง แทบไม่ยุงกับนางเลยค่ะ ทีนี้
นางก็เข้าไปส่ ทั้งอ้อน ทั้งบลาๆๆ เพื่อนๆเค้าไม่รู้ตัวตนนางไง ว่านางน่ารักดี พอดิฉันกับเพื่อนคุยกันนางมักจะมาแทรก
ดึงความสนใจ  ดึงเพื่อนในห้องไปนั้งคุยกัน ดึงไปดูหนังด้วยกัน ดิฉันเกลียดนางแล้วไง ฉันไม่ไปค่ะ เชิญ!!!!!

เจ็บนะ !! แต่ทำไงได้อ่ะ สังคนสมัยนี้ คน่อยู่ง่าย ใครๆก็รัก ดูนางสิ ตังค่าซื้อของเข้าห้องไม่ออกสักบาท
ซื้อ เครื่องครัวก็ไม่ แถมล้างจานก็ดิฉันนนนนนนนน กับเพื่อนอีกคนหนึ่ง
นางนะค่ะ ตื่นมา อาบน้ำทาหน้า กิน เรียน รอกินข้าว กินเสร็จ จานไม่เคยเก็บ น้ำก็ไม่เคยไปตัก คือทุกวันี้ดิฉันมักเป็นคนทำเสมอ
พอไม่ทำ เพื่อนๆเค้ามักถามว่า น้ำไม่มีหรอ น้ำหมดว่ะ อันนี้อยู่ไหน น้ำมันหมด เอิกกกก!!! อยากร้องไห้
ทำไมไม่เคยมีใครว่านางเลยว่ะ

เพื่อนดิฉันก็ยกให้ ไม่ใช่แค่คนเดยว พอสนิทกับใครนางรู้จักหมด ดิฉัน : เอาไปเลย ตามสบาย (พูดในใจค่ะ)
จุดพลีทคือ นางเข้าไปดูเกรด ของดิฉัน เนื่องจากรู้รหัสผ่าน แล้วแคปลงกลุ่มเพื่อน มีด้วยกัน 7 คน
และเพื่อนในกลุ่มคนหนึ่งขอให้นางทำ แต่ของดิฉันไ่ได้ขอมั้ย นางยังพูด
นาง: ถ้าใครไม่ชอบก็ขอโทษด้วยนะ พอดีคิดว่าทุกคนคงไม่มีเน็ตกัน เค้าขอโทดด้วยนะ
ทุกคนก้อ ยิ้มมม ว่า อืม ไม่เป็นไร
ดิฉัน: ทำอะไรไม่ได้อีกตามเคย แต่อยากลงไปดิ้นกับพื้นแล้วละ

คือนางมีสิทธ์อะไร ทำกับดิฉันขนาดนี้ บอกตรงๆ เจ็บใจนะ มากด้วย ทุกเรื่องเลย ภาวนาให้จบเร็วๆ คือยังอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม
นางทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ดิฉันที่แยกตักออกจากนาง แต่ยังอยู่ในกลุ่ม ทุกวันนี้ ก็มีเรื่องของนางมากระทบบ่อยๆ
เพราะนางชอบเรียกร้องความสนใจ หากวันใดดิฉันหัวเราะนางจะไม่ยิ้ม หากวันใดนางหัวเราะ ดิฉันจะไม่มีความสุข
นางเหมือนจะถูกเอาใจตลอด แต่นางก็ว่านางอยู่บ้าน นางทำทุกกกกกอย่างเลย แต่สิ่งที่ดิฉันเห็น คือรองเท้านางก็ไม่ซักอ่ะ อยู่ๆ
ก็อมาใส่ของดิฉันหน้าตาเฉยเลย ไม่ขอด้วยนะ

เครื่องสำอางนางกลับบ้านก็หยิบของดิฉันไปหน้าตะเฉยเลย พอฉันแกล้วถามหา นางว่านางยืมกลับบ้านนะ
อ้าว !!! แล้วดิฉันจะใช้อะไร !!!

ดิฉันอึดอัดมากเลยค่ะ ทั้งรักทั้งแค้นในเวลาเดียวกัน ถามว่าดิฉันเกลียดนางมาก
ดิฉันจะผิดไหมละ เหมือนเป็นเพื่อนรักที่ไม่รักกันเลยค่ะ ระบายกับใครไม่ได้ด้วย
เพราะทุกคนเหมือนจะเอ็ดดูนางมาก เคลียดมากเลยค่ะ และดิฉันควรทำไง

-----> เนื้อหาเยอะมาความจริงเยอะกว่านี้แต่กลัวไม่มีใครอ่านกัน
อยากรู้มีใครมีเพื่อนแบบนี้บ้างและควรทำอย่างไรดี
ขอบคุณค่ะที่เข้ามาอ่านกันนะค่ะ