สวัสดีครับ นี้คือกระทู้แรกของผม ผมมีความรู้สึกเก็บกดและอยากจะเล่าให้ใครซักคนมีปัญหาเข้ามามากมายแต่ผมคิดว่า ช่างมันเถอะ!
แต่พอถึงวันนึง ความรู้สึกมันเพิ่มมากขึ้นเลยทำการสมัคร พันทิปเผื่อจะมีนักจิตแพทย์หรือคนที่สามารถรับคำแรงๆจากคนอื่นได้ช่วยให้ผมอยู่รอดต่อไปในสังคม

เริ่มเรื่องเลยครับ
ตอนนี้ผมกำลังฝึกงาน และตั้งใจทำงานที่ได้รับมอบหมายอย่างดีที่สุด ก่อนจะถึงเวลาฝึกงานผมได้มาช่วยงานที่แห่งนี้(ไม่ขอเอ่ยนาม)หวังว่าจะเตรียมตัวจะได้เข้ากับทุกคนไวขึ้น เมื่อวันที่ฝึกงานมาถึงผู้ดูแล นักศึกษาฝึกงาน ได้ให้ผาย้ายไปทำงานอีกแผนกนึง ซึ้งก็เคลียดพอสมควรครับ ต้องเริ่มใหม่แต่ไม่เป็นไร พี่ๆที่แผนกใหม่ใจดีมาก และมีวันนึงแผนกเก่าคนขาด ผมจึงอาสาไปช่วยงานแผนกเก่า และผมทำงานอย่างเต็มที่แล้วผมไปขอกินขนมหรือของว่าง (เป็นคนทานเยอะ) แต่โดนพี่ที่แผนกเก่าพูดว่า ทำงานไม่เต็มที่ไม่ให้กิน พูดเบาๆก็เจ็บ 55+  เหมือนทุกสิ่งอย่างที่ผมตั้งใจทำมามันพัง รู้สึกเสียใจ เหมือนกับว่าพอย้ายไปแผนกอื่นแล้ว เขาก็ไม่จำเป็นต้องดีกับเราแล้ว (คิดไปเอง) ก็ต้องฝึกงานให้ผ่าน อยู่รอดให้ได้ แต่มันเจ็บอะครับ คำเหล่านี้มันวนเวียนอยู่ในหัวผม และทำให้ผมคิดมาก ทำไม่ดีพอหรือเปล่าครับ ถ้าเพื่อนๆพี่ๆ มีวิธีที่ทำให้ผม หายจากการตึงเคลียดนี้ ช่วยแนะนำผมทีนะครับ ผมเป็นคนอ่อนไหวง่ายโดนอะไรกระทบก็น้ำตาซึมแล้วครับ ขอคำแนะนำให้ผมอยู่รอดไปวันๆ จนฝึกงานสำเร็จด้วยนะครับขอบคุณครับ