สวัสดีค่ะ มีเรื่องมาเล่าสู่กันฟัง คืออึดอันใจ ไม่รุ้จะคุยกับใคร
คือดิฉัน เพิ่งจดทะเบียนสมรสกับสามีแล้วย้ายมาอยู่ที่เดนมาร์คกับสามี เมื่อก่อนไปๆๆมาๆๆ ด้วยวีซ่าท่องเที่ยว แต่นอบนี้ยื่นเรื่องอยู่ถาวร เพิ่งมาอยู่ได้ 7 เดือนค่ะ สามีมีลูกชาย1คนอายุ7 ขวบ ไปรับมาอาทิตย์เว้นอาทิตย์ ดิฉันอยู่บ้านคนเดียว ตั้งแต่สามีออไปทำงาน ตื่นตี 4 ตี5 เพราะที่ทำงานห่างจากบ้าน 100กิโลเมตร ไปกลับ 200 กิโลเมตร
ตั้งแต่อยู่กันมา เพิ่งรู้จักกัน มา 1 ปี เขาไม่เคยที่จะสนใจเราเลย แม้กระทั้งเรื่องเซ็ก นับได้ ประมาณ 5 ครั้งภายใน 1 ปี
เขาจะทำงาน กลับมาแล้วก็สูบบุหรี่แล้วก็นอน ทำแบบนี้มาตลอด ฉันก็นั่งเหมือนคนบ้าทั้งวัน มาตลอด อยู่ที่นี้ก็ไม่มีเพื่อน
เพราะ ยังเรียนหรือทำงานไม่ได้ รอได้บัตรของประเทศเขา.
อยู่บ้านเขาดิฉันก็ทำงานบ้าน ทำทุกอย่าง ตัดหญ้า ทำสวน ทำทุกอย่าง ทำกับข้าว คือแบบทำทุกอย่าง รู้สึกว่าดิฉันเหมือนแค่ลูกจ้างคนนึง ที่มาอาศัยอยู่กับเขา ตังค์ก็ไม่ได้ให้ใช้เท่าไหร่ แต่เขาก็จ่ายทุกอย่าง ส่งให้ทางบ้านบ้าง ไม่เยอะเท่าไหร่
ของขวัญไม่เคยได้ ไม่เคยมีให้ เขาชอบพูดเวลาเขาโมโหว่า เขาคิดผิดที่เลือกฉัน เขาชอบคนตัวเล็ก แต่คือแต่งงานกับเราเพื่อ?????ดิฉันสูง 169 นน.57  เฮ้ออออ เหนื่อยใจจังเลย.นี่ขนาดเพิ่งอยู่ด้วยกันน่ะ ขนาดอยู่ใกล้กัน ฉันรู้สึกว่าอยู่ไกลกันมากเลย ร้องไห้คนเดียวทุกวัน เฮ้อ.... ปากเขาก็บอกว่ารักฉันทุกวัน แต่คือไม่เคยเห็นคำว่ารักที่พูดมาเลย เขาทำให้ดิฉันรู้สึกว่า เขาเบื่อดิฉันไปแล้ววววว....วันๆๆหลังจากทำงานก็สูบบุหรี่แล้วก็หลับไป แล้วก็สั่งให้ฉัน นวดให้ ก่อนนอน แล้วเขาก็หลับไป ฉันก็นั่งเหงาเหมือนคนบ้าอยู่คนเดียว ทุกวัน ทุกคืน บางทีก็สั่งให้ขัดเท้าให้ ตัดเล็บให้ เทน้ำให้ดื่ม คือ เหมือนเป็นคนใช้เลย ปากก็บอกว่ารักเรา แต่ไม่เคยทำให้เราเห็น เขาบอกงานของเขาคือ ทำเงินอย่างเดียว.เวลาลูกเขามาเขาก็จะเข้าไปดูทีวีกันสองคน แล้วก็หลับไป บางวันฉันเข้าห้องน้ำก็ตะโกนมาว่า เบาๆๆ ปิดไฟด้วย ฉันกับลูกจะนอน เขาจะให้ลูกชายเขานอนตรงกลาง ตลอด...คือชีวิตฉันนี่หนอ... ยอมทิ้งบ้านเกิดเมืองนอนมา ห่างลูกสาว 5 ขวบมา ห่างครอบครัว ทิ้งงานที่ทำมาอยู่ที่นี้.บางทีเวลาร้องไห้ก็คิดว่ามาอยู่เพื่ออะไร
ขอโทษน่ะค่ะที่ ระบายยาวเลย คือเหนื่อยใจ อึดอัดมาก คือไม่มีเพื่อน นั่งอยู่ที่บ้านหลังนี้มา 1 ปีเต็มๆๆ มีสามีก็ยังรู้สึกเหงา เหมือนแยู่คนเดียว