เราคือคนๆนึงที่มีปัญหาเรื่องนี้ เราแต่งงานมา 4 ปีคะ อยู่ๆมีคนนึงเข้ามาในชีวิตคู่เรา ตอนแรกผู้หญิงคนนั้นเค้าไม่รู้เรื่อง อะเราไม่ได้อะไร แต่ผู้หญิงคนนั้นเค้ารู้มาระยะนึงแล้วว่าผู้ชายมีเมียแล้ว แต่ไม่ยอมไปสักที วันที่เราไปฝากท้องเค้าโทรมาด่าเราด้วยซ้ำ เรา งง นะ ว่าแฟนเราไม่ได้รวย เค้าต้องให้เงินแฟนเราด้วยซ้ำ เค้าอยากได้แฟนเราขนาดนั้นเลยหรอ
มาต่อด้วยเรื่องแฟนเรา แฟนเราแก่กว่า 10ปี เราแต่งงานมา4 ปี เค้าดูเป็นคนดีนะ จนเราตัดเค้าไม่ได้ เค้าไม่มีงานเป็นหลักตั้งแต่เค้ามาอยู่กับเรา เงินส่วนมากที่หาได้เงินเราทั้งนั้น เราต้องย้ายไปหลายๆที่เพราะเค้าไม่มีงานเป็นหลัก เราเคยขอเลิกเค้าก่อนที่จะมีลูกแต่เค้าไม่ยอมเลิกไม่ยอมหย่าให้เรา เค้าบอกเค้ารักเราขอเวลาหน่อยนั้นนี้ เค้ากลับดูแลเราอย่างดี เค้าพาเรามาอยู่ กทม. เค้าพาแม่ไปขอเรา ตามทำเนียมทุกอย่าง จดทะเบียนสมรสด้วย เรามาอยู่แบบลำบาก เงินซื้อข้าวบ้างวันไม่มีเลย ไม่มีพอแม้แต่ซื้อมาม่า เราก็ไม่อยากทิ้งเค้าไป เราอดทนทำงานต่างๆ โดนกดเงิน กดดันทุกอย่าง เพราะเราไม่จบ ม.3 (ตอนนี้เราเรียนต่อแล้วคะ) เราทำงานตั้งแต่9โมงเช้า ถึง3ทุ่ม แลกกับค่าแรง300 เราเหนื่อยมีนะที่ไม่ทำงานบ้าน คือเราทำงานนอกมายาวขนาดนี้อยากพักบ้างทุกคนพอเข้าใจมั้ยคะ เค้าบอกว่าเราไม่ให้กำลังใจเลย คือทำงานเจอคนไม่ดีจะให้เราทำไงคะ เราบอกเค้าคนนี้ไม่ดีเลยนะอย่าทำงานด้วยเลย ไม่คะคำที่เราบอกกลายเป็นว่าเราไม่ให้กำลังใจ สุดท้ายโดนโกง เราไปกู้เงินต่างๆมาจ่าย คนเป็นคู่กันมันต้องเตือนกันไม่ใช่หรอคะ นี้คือเราไม่ให้กำลังใจคะเค้าเลยอยากมีคนอื่นเค้าบอก เค้าบอกว่าเราขี้เกียจ ทำงานหนักขนาดนี้ขี้เกียจหรอคะหาเงินแทบตาย เค้าเป็นหนี้2แสนก่อนแต่งงานด้วยซ้ำ เค้าหนีหนี้ไม่รับผิดชอบ เราต้อง ออกหน้าทุกครั้งเราก็ยังไม่เคยดีคะ
มีคนเคยบอกว่าได้แม่ผัวดีเหมือนถูกหวยรางวัลที่1 งั้นเราคงถูกกินจนหมดตัว เค้าพาผู้หญิงคนนั้นไปหาพ่อแม่เค้าคะ ทั้งๆที่พ่อแม่เค้ารู้นะคะว่าลูกเค้าแต่งงานแล้ว รวมหัวกันปิดบังเรา เราเหมือนโดนหักหลังทุกทาง กลับบ้านนอกไม่ได้ เพราะเรารู้ว่าครอบครัวเราเป็นยังไง เหมือนถูกพามาลอยแพคะ ไปไหนไม่ได้ต้องทนทุกทรมาร เราเคยฆ่าตัวตายคะ แต่ฉุดคิดเพราะลูกในท้องเราคิดไม่ออกเลยว่าจะทำยังไงเครียดก็เครียด ที่เราฆ่าตัวตายเพราะไม่อยากมาเจอกับความทรมารนี้คะไม่มีใครเค้าใจเราหรอกคะ ทุกคนอาจจะคิดว่าโง่แต่ทุกอย่างตอนนนี้มันหาทางออกไม่ได้ หากวันใดฉันตายขึ้นมากระทู้นี้หน้าจะมีประโยนชกับใครหลายคนก่อนแต่งงานคะ 4ปีที่เราอดทน มันอยากจะให้จบๆไปสักทีเราไม่อยากอยู่บนโลกที่โหดร้ายอีกแล้ว เราคิดว่าเราเลี้ยงลูกได้ไม่ดีพอคะ เราถึงตัดสินใจแบบนี้
ทรมานจนไม่อยากอยู่ต่อไป เมียน้อยจะรู้มั้ยคนๆนึงทรมานแค่ไหน
มาต่อด้วยเรื่องแฟนเรา แฟนเราแก่กว่า 10ปี เราแต่งงานมา4 ปี เค้าดูเป็นคนดีนะ จนเราตัดเค้าไม่ได้ เค้าไม่มีงานเป็นหลักตั้งแต่เค้ามาอยู่กับเรา เงินส่วนมากที่หาได้เงินเราทั้งนั้น เราต้องย้ายไปหลายๆที่เพราะเค้าไม่มีงานเป็นหลัก เราเคยขอเลิกเค้าก่อนที่จะมีลูกแต่เค้าไม่ยอมเลิกไม่ยอมหย่าให้เรา เค้าบอกเค้ารักเราขอเวลาหน่อยนั้นนี้ เค้ากลับดูแลเราอย่างดี เค้าพาเรามาอยู่ กทม. เค้าพาแม่ไปขอเรา ตามทำเนียมทุกอย่าง จดทะเบียนสมรสด้วย เรามาอยู่แบบลำบาก เงินซื้อข้าวบ้างวันไม่มีเลย ไม่มีพอแม้แต่ซื้อมาม่า เราก็ไม่อยากทิ้งเค้าไป เราอดทนทำงานต่างๆ โดนกดเงิน กดดันทุกอย่าง เพราะเราไม่จบ ม.3 (ตอนนี้เราเรียนต่อแล้วคะ) เราทำงานตั้งแต่9โมงเช้า ถึง3ทุ่ม แลกกับค่าแรง300 เราเหนื่อยมีนะที่ไม่ทำงานบ้าน คือเราทำงานนอกมายาวขนาดนี้อยากพักบ้างทุกคนพอเข้าใจมั้ยคะ เค้าบอกว่าเราไม่ให้กำลังใจเลย คือทำงานเจอคนไม่ดีจะให้เราทำไงคะ เราบอกเค้าคนนี้ไม่ดีเลยนะอย่าทำงานด้วยเลย ไม่คะคำที่เราบอกกลายเป็นว่าเราไม่ให้กำลังใจ สุดท้ายโดนโกง เราไปกู้เงินต่างๆมาจ่าย คนเป็นคู่กันมันต้องเตือนกันไม่ใช่หรอคะ นี้คือเราไม่ให้กำลังใจคะเค้าเลยอยากมีคนอื่นเค้าบอก เค้าบอกว่าเราขี้เกียจ ทำงานหนักขนาดนี้ขี้เกียจหรอคะหาเงินแทบตาย เค้าเป็นหนี้2แสนก่อนแต่งงานด้วยซ้ำ เค้าหนีหนี้ไม่รับผิดชอบ เราต้อง ออกหน้าทุกครั้งเราก็ยังไม่เคยดีคะ
มีคนเคยบอกว่าได้แม่ผัวดีเหมือนถูกหวยรางวัลที่1 งั้นเราคงถูกกินจนหมดตัว เค้าพาผู้หญิงคนนั้นไปหาพ่อแม่เค้าคะ ทั้งๆที่พ่อแม่เค้ารู้นะคะว่าลูกเค้าแต่งงานแล้ว รวมหัวกันปิดบังเรา เราเหมือนโดนหักหลังทุกทาง กลับบ้านนอกไม่ได้ เพราะเรารู้ว่าครอบครัวเราเป็นยังไง เหมือนถูกพามาลอยแพคะ ไปไหนไม่ได้ต้องทนทุกทรมาร เราเคยฆ่าตัวตายคะ แต่ฉุดคิดเพราะลูกในท้องเราคิดไม่ออกเลยว่าจะทำยังไงเครียดก็เครียด ที่เราฆ่าตัวตายเพราะไม่อยากมาเจอกับความทรมารนี้คะไม่มีใครเค้าใจเราหรอกคะ ทุกคนอาจจะคิดว่าโง่แต่ทุกอย่างตอนนนี้มันหาทางออกไม่ได้ หากวันใดฉันตายขึ้นมากระทู้นี้หน้าจะมีประโยนชกับใครหลายคนก่อนแต่งงานคะ 4ปีที่เราอดทน มันอยากจะให้จบๆไปสักทีเราไม่อยากอยู่บนโลกที่โหดร้ายอีกแล้ว เราคิดว่าเราเลี้ยงลูกได้ไม่ดีพอคะ เราถึงตัดสินใจแบบนี้