รักแรกของผม เราคบกันมาสองปีกว่าๆครับ ผมต้องย้ายมาเรียนต่างจังหวัด ย้ายมาแรกๆ ผมก็ไปหาเขาเดือนละครั้ง แต่พักหลัง ผมไม่ได้ไปหาเขาเลย และก็ไม่ค่อยได้คุยกัน ยอมรับว่าผมไม่ค่อยสนใจเขา แต่ผมจะแสดงความเป็นห่วงเสมอ เขาก็เริ่มเที่ยว กินเหล้า(ปกติเป็นคนเรียบร้อย) เริ่มคุยกับคนอื่น ผมก็พยายามเตือนเขา จนมาถึงวันหนึ่ง เราไปกินเหล้ากับเพื่อนที่ร้านเหล้าแห่งหนึง และได้เจอรุ่นน้องคนหนึ่ง เลยไปนั่งด้วยกัน นัวเนียกัน และไปต่อที่ผับ และก็นัวเนียกันต่อ ที่ผมรู้เขาเป็นคนบอกมา (เราไม่มีเรื่องอะไรปิดกัน ถึงทำผิดก็ต้องบอก) เขาก็บอกมา ผมจากคนปกติ มือไม้ชา ทำไรไม่ถูก ผมเลยด่าเขาไป ด่าๆๆๆ ทั้งเฟส ทั้งโทร ผมเสียใจมากเพราะปกติเขาไม่ใช่คนที่จะทำเรื่องแบบนี้ และเขาก็บอกผมว่า ต้นเหตุเป็นเพราะผม ผมไม่สนใจ ด้วยความโกรธ เราเลยเลิกกัน คืนนั้นผมไม่มีน้ำตาซักนิด จนเพื่อนเขามาเล่าให้ฟัง ว่าทำอะไรกันบ้าง (กอดกัน จับมือ ฯลฯ) ผมน้ำตาไหลออกมาไม่หยุด แล้วผมก็โทรไปหาเขา ขณะที่เขาหลับอยู่ ผมโทรด้วยน้ำเสียงที่พูดไม่ค่อยออก ผมขอคืนดี แต่เขาก็ไม่ตกลง หลังจากวันนั้น ผมก็ง้ออยู่หลายที บอกเขาว่าผมจะเป็นคนใหม่ และไม่คิดเรื่องที่เกิดวันนั้น แต่เขาก็ปฏิเสธทุกครั้ง ผมจะไปหา เขาก็ไม่ให้ไปหา เขาบอกไม่พร้อมจะเจอผม เขาคุยด้วยน้ำเสียงเย็นชา เหมือนคนไม่เคยรักกัน จนมาถึงวันที่ 7 หลังบอกเลิก ผมก็บอกอยากไปหา เพราะจะไปง้อแบบสุดๆ แต่เขาก็บอกว่า ไม่พร้อมเจอหน้าผม ทั้งหมดที่ผมง้อมา ผมท้อมากเลย ถ้าง้อไปคงเสียเวลาเปล่า ผมขอลืมดีกว่า แต่มันไม่ง่ายเลย ควรทำไงดีครับ

#คนที่เรียนไกลกันเอาไว้เป็นบทเรียนด้วยนะครับ ไม่อยากให้เจอแบบผม T-T