รู้สึกเบื่อขี้หน้าแฟน ไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากจะคุยด้วย

เคยเสียใจเรื่องของคนรักจนมันกลายเป็นความรู้สึก ไม่อยากพูด ไม่อยากคุยด้วย ไม่อยากเจอหน้า เหมือนกับความรู้สึกเหนื่อยเหนื่อยมากจนพูดอะไรไม่ออกแล้ว อยากพักอยากอยู่คนเดียว เอือมระอาเห็นแฟนแล้วไม่อยากคุยด้วยไหมคะ?
เรากับแฟนอายุห่างกัน 10กว่าปี เรายังเด็กแต่แฟนมีอายุแล้วเพราะเราเด็กไปมั้ยคะ กลุ้มใจคะอยู่บ้านเดียวกันแต่เขาคุยกับคนอื่นแบบไม่เห็นหัวเราเลย
ก่อนหน้านี้แฟนเรามีคนอื่นผ่านทางแอพหาคู่ เขาให้เหตุผลว่าเล่นเพราะมันเป็นวิธีการคลายเครียดของเขา
เริ่มแรกจะหาเรื่องว่าเราตลอดว่าเราไม่ดีไม่ทำอย่างนั้นอย่างนี้ จนเราเริ่มรู้สึกว่ามันแปลกมันไม่ใช่ละ เราเลยปฏิบัติการนักสืบโคนันมาเองเลย เข้า Gmail ดูข้อมูลกิจกรรมว่าไปไหนมาบ้างอยู่ที่ไหน เข้าเว็บอะไร คุยอะไรกับใคร เข้าแอคเค้าท์แอพ skout ไปอ่านที่เขาคุยกับคนอื่นคือคุยเยอะมากแล้วคุยแบบจีบๆกันผู้หญิงก็ร่านสวาทผู้ชายก็ระริกระรี่เราก็นึกในใจนะว่าถ้ามันตกลงโอเคทั้งคู่มันก็คงจะตกลงปลงใจกันแน่ๆ คุยแต่ละคำพูดเหมือนตอนจีบเราแรกๆเลยทักผู้หญิงไปว่า "ดูท่าทางแต่ละคนเข้ามาหาน้องนี่น่าจะหวังแค่ตัวน้องมากกว่าที่จะจริงใจกับน้องนะครับ" โธ่ละนางพูดประโยคนี้กับสาวทุกนาง เราเห็นละก็จี๊ดๆนะแรกๆเรารับไม่ได้เลย เราไม่เคยเจอแฟนแบบนี้
เขาบอกเราเด็กไปสังคมผู้ใหญ่เขาทำกันแบบนี้หรอคะ?
เราอาจจะผิดที่เราไปละเมิดพื้นที่ส่วนตัวของเขาแต่สำหรับเราเราว่ามันไม่เห็นจะต้องมีอะไรที่น่าปกปิดกันเลยเปนแฟนกันหนิ
โดนแฟนพูดกลับมา น้ำตาตกในเลย..ว่าเราไปยุ่งกับโลกส่วนตัวเขาบ้าง ว่าเราจ้องจับผิดบ้าง ทำไมก่อนหน้านี่เช็คได้ดูได้แล้วทำไมตอนนี้ทำไม่ได้? หนูผิดอะไร งงคะ
เราหลอกหาเรื่องเขาว่าแบบนี่รู้ละนะว่าคุยไลน์จีบกับผู้หญิงแล้วเราก็แกล้งโมโหทำเป็นว่าเห็นหมดนะว่าคุยอะไร เขากลับตอกหน้าเรากลับมาว่า "ถ้าไม่คุยกับคนอื่นแบบนั้นละจะรู้หรอว่าเราแฮกโทรสัพเขาไปถึงขั้นไหนแล้ว" เราเลยรู้เลยว่าเขามีคนอื่นแน่นอนละคุยกับคนอื่นแน่นอน
เจ็บกว่านั้นคือเขาแคร์ความรู้สึกผู้หญิงในแอพ skout มากกว่าเราอีก เขาตัดไม่ได้เลิกเล่นไม่ได้ไม่สนใจเราว่าเราจะรู้สึกยังไง เราน้อยใจบ่อยมากเสียใจร้องไห้ แต่ทุกครั้งเราก็ต้องหายร้องไห้เองปลอบตัวเอง เราอยู่กับเขาอะไม่เคยคิดว่าจะเอาเงินเขาเลยนะ ทุกวันนี้เราต้องขอเงินแม่ใช้เขาก็ไม่ได้ให้เงินทองเราใช้อะไร เราคิดว่าอยู่เพราะแค่รักไม่อยากทิ้งให้เขาเผชิญหน้ากับความจนเพียงคนเดียว อดมื้อกินมื้อก็ยังอยู่ที่เดิม แต่เหมือนว่าเขาจะมองไม่เห็นเราเลย
ทิ้งขว้างเรามาก มากจนเรารู้สึกว่าเราไร้ค่าไปเลย ไล่เราออกจากบ้านให้ไปอยู่หอเขาไม่ได้เอ่ยปากไล่หรอกแต่เราไปแอบอ่านที่เขาคุยกับเพื่อนเขาไงเลยรู้ เราทำงานบ้านตลอดซักผ้าให้ทำอะไรให้ แทนที่จะมารำคาญเราที่เราไปละเมิดพื้นที่ส่วนตัวเขาทำไมไม่เลิกเล่นซะแอพบ้าบอนั้น
มันเป็นบ่อยมากที่ทะเลาะกันเพราะแอพหาคู่นี่ ซ้ำๆซากๆ
จนมาตอนนี้
เรารู้สึกเหนื่อยอะ แบบไม่อยากพูดไรด้วยแล้วอยากทำไรทำเลย เราเริ่มจะรู้สึกเหมือนไม่อยากยุ่งกับเขาแล้วอะไม่มีคำพูดไม่มีคำด่าหรือคำอะไรเลยแต่แบบขอเดินไปตามทางเราแบบเงียบๆดีกว่า
แล้วในขณะที่เรารู้สึกแย่ มีผู้ชายอีกคนเข้ามาทำให้เรายิ้มได้ เขาเป็นรุ่นพี่เรา นิสัยดีมากๆปลอบเราตลอดให้กำลังใจอยู่ข้างๆเราเวลาเรางอแง ทุกสิ่งที่เราไม่เคยได้รับจากแฟนแต่มีคนคนนนี้เข้ามาเติมเต็ม เราไม่ได้เป็นชู้กันนะมันไม่มีสถานะแต่แค่สำคัญต่อกันและกันมากๆแค่นั้น
ตอนนี้เราไม่รู้สึกอะไรกับแฟนเราแล้วเลยนี่เราเป็นอะไร เราไม่ต้องการให้เข้าอยู่ในชีวิตเราแล้ว เราว่าเราอยู่คนเดียวได้โดยไม่มีเขาแล้ว เราควรทำยังไงดีคะ?
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่