ก่อนอื่นผมขออนุญาติอธิบายลักษณะนิสัยของผมก่อน ผมเป็นคนขี้โมโหครับ เอาแต่ใจตัวเอง แต่ก็ไม่ได้ไปว่าร้ายกับใครเอาดื้อๆ ไม่ชอบเลยเวลาที่ถูกคนอื่นว่าร้ายทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้ทำผิดและไม่ได้เป็นอย่างที่เขาพูด พอเจอแบบนั้นหลังจากนั้นก็ระเบิดเลยครับ สารพัดคำพูดที่รุนแรง การกระทำที่แย่ๆก็ออกมาให้คนนั้นๆเห็นทันที แต่ปกติผมไม่ได้อะไรไปทำแบบนั้นกับคนอื่นๆก่อนนะครับ ผมก็อัธยาสัยดี น้อบน้อม ไม่พูดจากับคนที่ไม่สนิท เจอผู้ใหญ่หรือคุณครูก็ไหว้หรือก้มหัวให้ตลอดครับ (ผมก็เป็นคนดีเหมือนกันน้าา) สำหรับนิสัยสันดานผมก็ประมาณนะนี้ครับ

สำหรับปัญหาที่ผมจะถามทุกๆคนคือเป็นปัญหาระหว่างผมกับผู้ใหญ่ในบ้านครับ หรือคนแก่นี่แหละ ไม่ใช่พ่อกับแม่ผมนะ คือแกชอบมาว่าผมอย่างงั้นอย่างงี้ใช้คำพูดว่าแต่หลานตัวเองและยกยอกับคนอื่นๆ(ซึ่งงแต่ละคนที่พูดถึงละจั๊กมันมีดีตรงไหน) ยกตัวอย่างคนข้างบ้านหรือหลานรักของแกเลยครับ เห็นผมอยู่ในห้องทั้งวันก็ว่าผมเล่นนู่นนี่ทำอะไรเรื่อยเปื่อย ไม่มีประโยชน์ ทั้งๆที่ผมก็อ่านหนังสือ หาช่องทางเรียนต่อ และทำอื่นๆที่มีสาระเยอะแยะ แต่แกก็ไม่ได้เข้ามาดูหรอกครับว่าผมทำอะไร เจอแบบนี้แทบทุกวันครับ แล้วนิสัยผมก็ไม่ยอมเหมือนกันครับ แน่นอนว่าผมไม่ผิดผมไม่อยู่เฉยๆแน่นอน เป็นแบบนี้แทบทุกวันเลยครับ กลับจากไปเรียนถึงบ้าน 18:00 เจอคำพูดแบบนี้แล้วมันเบื่อครับ จะหนีไปอยู่ที่อื่นก็ไม่ได้ บวกกับนิสัยใจคอแล้วช่างแตกต่างกัน คนละขั้วเลย ไม่มีแนวโน้มจะดีด้วยกันแล้วครับ เป็นคนแก่ที่ผมไม่คิดจะนับถือเลย ตอนนี้ไม่โอเคมากๆเลยครับ

##อยากถามทุกๆคนว่า~ มีวิธีจัดการกับคนแบบนี้ยังไงครับ ต้องแก้ที่ตัวเราหรือตัวคนอื่นอย่างไร ต้องทำอย่างไรบ้างครับ ตอนนี้ผมไม่โอเคมากๆเลยยยย😡