เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อสองปีที่แล้วผมเคยลักเล็กขโมยของในห้างสรรพสินค้าแล้วนำไปจำหน่ายต่อ ยอมรับว่าทำหลายครั้ง จนวันนึงผมก็โดนจับได้ ถูกดำเดินคดี ตั้งแต่นั่นมาผมก็เริ่มคิดได้ ผมตั้งใจจะทำมาหากินด้วยอาชีพสุจริต จะไม่ลักเล็กขโมยน้อยอีกต่อไป พูดง่ายๆคือ เรื่องที่ถือว่าชั่ว ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนจะไม่ทำ แต่เรื่องมันไม่จบ เพราะดันมีคนเอาคลิปวิดิโอจากกล้องวงจรปิดของห้างที่บันทึกตอนผมขโมยของ เอาไปเผยแพร่ในโลกโซเชียล ก็รู้กันอยู่ว่าทุกคนเล่นทุกคนใช้อินเตอร์เน็ต ดังนั้นแปบเดียวคนก็รู้กันทั่วประเทศ มันจึงทำให้ผมอยู่บ้านไม่ได้ เพราะคนแถวบ้านต่างประณามผมว่าโจร หวาดระแวงว่าผมจะไปขโมยของๆเขา ผมออกจากบ้านมา มาหางานทำ ไปสมัครงานที่ไหนเขาก็ไม่รับ ผมไม่ได้ทำงานรายได้ผมจึงไม่มี ผมจึงตะเวนไปที่ๆคิดว่าผู้คนจะจำผมไม่ได้ แต่ไม่เป็นอย่างที่คิด เพราะผมไปที่ไหนคนก็จะพูดปากต่อปาก ว่า"โจรมา"ทำให้มีแต่คนรังเกรียจ ผมไม่มีรายได้ผมจึงจะเป็นต้องเดินทางด้วยขนส่งสาธารณะที่ประหยัดที่สุด รวมไปถึงรถเมย์ฟรีรถไฟฟรี แต่กลับถูกมองว่า ผมตะเวรหาลักขโมยของ ในความเป็นจริงแล้ว อย่างที่ผมเล่าไป ผมต้องการไปที่ๆคนไม่รู้จักผมเท่านั่นเอง ผมขโมยของในห้างเท่านั้น ผมไม่เคยไปปล้นไปจี้ ไปลักขโมยของตามบ้านเรือนของใครเลย พวกคุณๆจะรู้บ้างไหมว่า ผมเดือดร้อนมาก ผมแทบไม่มีที่ยืนในสังคม จะไม่ได้โอกาสผมแก้ตัว กลับตัวเป็นคนดีของสังคมบ้างเลยเหรอครับ ผมเชื่อว่าถ้าใครเจอเรื่องแบบผม คงมีคนคิดฆ่าตัวตายแน่ๆ ขอความเห็นใจหน่อย ตอนนี้เหมือนตัวคนเดียวบนโลกเลย