คือ ผมเป็นคน หน้าตาเรียบร้อย ขาวๆ จืดๆ สะอาด ขรึม จากที่ทุกคนเห็นภายนอก
แต่จริงๆแล้วผมเป็นคนตลก ทะลึ่ง อารมณ์ดี มีมุขขำๆมากมาย
แต่สังคมรอบตัวผม ไม่ยอมรับในสิ่งที่ผมเป็น
ทุกคนคาดหวังว่าผมต้อง สุภาพ น่ารัก เรียบร้อย เมือ่เห็นภายนอก

ในที่ทำงาน ทุกคนพูดเล่น แซวกันเล่นๆขำๆกันได้ ไม่มีใครโกรธ หรือติดใจกัน
จะแซว จะ ทะลึ่งกันยังไงก็ได้เฮฮา กันไป
แต่พอผม ทำแบบนั้นบ้าง ปล่อยมุขขำๆ หรือ ทะลึ่งบ้างบางที่ มาตราฐานทั่วไป ไม่ได่ล้ำเส้นอะไร
ทำไมทุกคน รับไม่ได้ มองว่าผม เป็นคนไม่ดี ไม่ควรทำแบบนี้นะ แบบคาดหวังกับผมอีกแบบ
ผมพูดหยาบบ้าง เล็กๆ แบบ อุทาน เชี่ยรร สาดเอ่ย ตามปกติคนทั่วไป ทำไมทุกคนทำหน้าตาผิดหวัง
ผมปล่อยมุข ฮาๆ ไม่ต่างจากคนอื่นเลย แต่ทุกคนกลับมองว่าผมไม่ควรทำอะไรแบบนี้ เช่น
คนอื่น พูด สัสส เชรี่ย พูดได้แต่ผม พูดไม่ได้ นายอย่าพูดแบบนี้นะ
คนอื่น ปล่อยมุขแซวกันไปมา ผมทำบ้าง ทำไม่ได้ นายอย่าพูดแบบนี้นะ

ผมจะทำไงดี ผมเครียด ครับ ไม่อยากมาทำงาน ไม่อยากเจอใคร
กลายเป็นคนไม่กล้าอ้าปาก พูดอะไรแล้ว นอกจากเรื่องงาน
ผมอยากเป็นเพื่อน กับ คนอื่น อยากจะคุยสนุกๆด้วย เฮฮา แต่ทำไม ไม่ยอมรับ ในด้านนี้ของผมบ้าง
เลิกงานกลับบ้าน ผมถึงกับน่ังซึม เหมอลอย น้ำตาตกใน
ไม่รู้จะทำตัวไงดี
ผมต้อง ขรึมๆ เงียบๆ เรียบร้อยๆ ถึงจะดูปกติ งั้นหรอ

ทำไงดีครับ...