เรื่องมีอยู่ว่าผมตามจีบผู้หญิงคนหนึ่ง ตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย ตอนนั้นรู้สึกผู้หญิงคนนี้เขาเพิ่งเลิกกับแฟนมาและแฟนเค้าคนนี้ก็เป็นแฟนคนแรก ผมชอบเค้ามากนะแต่ตอนนั้นทำอะไรไม่ได้ ได้แต่อยู่ข้างๆเค้าคอยเป็นกำลังใจ พอมาวันนึงผมมีโอกาสได้เฟสบุคเค้ามา ผมก็แกล้งทักแหย่ๆไปคุยเล่นๆ อยู่เป็นเพื่อนเค้าก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนกระทั่งเดือนที่6 ผมตัดสินใจที่จะบอกเค้าว่าเราชอบ พอเค้ารู้ เค้าก็เหมือนสนใจในตัวเราก็คุยกันมารื่อยๆ แต่ในระยะนั้นก็มีบ้างในเฟสที่เขาโพสอะไรถึงแฟนคนแรกผมก็ไม่อะไรนะ พยายามเข้าใจในตัวเค้า ผมก็คอยเทคแคร์อยู่ห่างๆคอยดูแล ก็มีบ้างที่แอบไปถามเพื่อนเค้าเกี่ยวกับเรื่องของเรากับผู้หญิงคนนี้ ไม่รู้เจ้าตัวจะรู้รึป่าวแหะๆ ความสัมพันธ์ก็เหมือนจะพัฒนามาเรื่อยๆ ช่วงนั้นก็มีบ้างไปรับ ส่ง ทานข้าวดูหนังกัน ทำแบบนั้นเรื่อยๆมาจนครบ1ปี ก็เริ่มไปเที่ยวต่างจังหวัดกันบ้าง ไปพักที่บ้านผมแต่นอนกันคนละห้องนะ พาไปเจอพ่อแม่ของผม เค้าก็ดูมีความสุขมาก ระหว่างนี้นก็มีคนเข้ามาจีบเค้านะ
ตัวผมก็เริ่มมีอาการหึง ผมรู้สึกแย่มากๆเลยทั้งๆที่ไม่ได้เป็นอะไรกับเค้าด้วยซ้ำ เพราะยังไม่ได้ขอเป็นแฟน พอกลับกรุงเทพ ผมเลยตัดสินใจเอาว่ะลองดู ลองขอเค้าเป็นแฟน เท่านั้นแหละครับ "ยังไม่พร้อม ขอคุยกันไปเรื่อยๆก่อนได้มั้ย" คำตอบที่ผมได้ แต่ผมเข้าใจเค้านะบางที1ปีคงยังไม่พอ ผมกับเค้าก็อยู่ดูแลกันมาเรื่อยๆคุยกันทุกวัน มีเจอกันบ้าง มีงอลทะเลาะ และง้อกันก็มีนะก็บ่อยอยู่ อยู่กันมาแบบนี้2ปีครับ จนวันนึงเขาเกิดไปเที่ยวผับผมไม่ได้ไปด้วยนะ วันนั้นเขากินกับเพื่อน เมามากจนเผลอโพสอะไรลงไปในเฟสซึ่งผมไม่รู้ว่ามันเกี่ยวกับแฟนเก่าแหนคนแรกของเค้า หรือมีใครรึป่าวหรือว่าเขาแอบไปคุยกับใครแล้วอกหักมา เราก็เลยได้คุยกันในประเด็นนี้ คุยไปคุยมา จบลงที่ว่า "ตอนนี้เราคงยังรักเธอไม่ได้ เรายังไม่ได้รักเธอในแบบคนรัก ถ้าเราขอให้เธอรอ เธอจะรอเราได้มั้ย เราจัดูเป็นคนเห็นแก่ตัวรึป่าว" นี่คือประโยคนั้นจากอาการเมาของเธอ ผมนี่นอนไม่หลับทั้งคืนเลย หรือที่ผ่านมาผมคิดไปเอง แต่ผมก็ยังจำคำพูดคืนนั้นได้ สุดท้ายเธอบอกว่า "อย่าหายไปไหนนะ พี่จะยังดูแลหนูเป็นห่วงหนูเหมือนเดิม"ทุกวันนี้ยังแคปข้อความนั้นไว้ เก็บไว้ว่าเราจะตอยเคียงข้างเค้า เผื่อวันนึงที่รักของผมสมหวังจะเอาให้เค้าดู แต่ตอนนี้ผ่านมาสักระยะผมยอมรับว่าผมเริ่มท้อ เริ่มเหนื่อย นี่ก็เกือบจะเข้าปีที่3 ละ ผมไม่รู้ว่าควรทำยังไงต่อไปดี ก็บังอยู่กันแบบนี้ทุกๆวัน แต่เขาก็ไม่มีแฟนนะ เค้าบอกก็คุยกับผมคนเดียว และผมก็มีแคาเค้าคนเดียวเหมือนกัน มีเค้าจนเหมือนว่าเขากลายมาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผมซะแล้ว ถ้าวันนึงขาดกันไปผมมคงรู้สึกแปลกไปแน่นอน แต่ผมก็ไม่อยากอยู่แบบครึ่งๆกลางๆนะ แต่ด้วยข้อความคืนนั้นมันทำให้ผมยังทำเพื่อเธอคนนี้ตลอดมา  ใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้บ้างครับขอความคิดเห็นหน่อย