สมรส คือ รสแห่งธรรมเสมอกัน
คือมี ศรัทธา ศีล และทิฎฐิ เสมอกัน
การแต่งงาน คือ การทำงานสร้างบารมีให้ดีขึ้น
เหมือนกับการแต่งตัว คือ แต่งให้ดีขึ้น สวยขึ้น ดูดีขึ้น
เพราะการอยู่ตามลำพัง...บางครั้งติดขัด คิดอะไรไม่ออก จำเป็นต้องมีคู่คิด คู่ปรึกษา
แต่ควรระวัง บางทีอยู่กันไปนานๆ แล้ว...กลับมองข้าม เลยเอาอกเอาใจกัน นึกอยากจะพูดอะไรก็พูด
ขาดความเกรงอกเกรงใจกัน
งานสร้างบารมีจึงพลอยเสียไปด้วย
สมรส...รสแห่งธรรม เพราะการใช้ชีวิตคู่คือ การเป็นกัลยาณมิตรให้แก่กันและกัน
คือมี ศรัทธา ศีล และทิฎฐิ เสมอกัน
การแต่งงาน คือ การทำงานสร้างบารมีให้ดีขึ้น
เหมือนกับการแต่งตัว คือ แต่งให้ดีขึ้น สวยขึ้น ดูดีขึ้น
เพราะการอยู่ตามลำพัง...บางครั้งติดขัด คิดอะไรไม่ออก จำเป็นต้องมีคู่คิด คู่ปรึกษา
แต่ควรระวัง บางทีอยู่กันไปนานๆ แล้ว...กลับมองข้าม เลยเอาอกเอาใจกัน นึกอยากจะพูดอะไรก็พูด
ขาดความเกรงอกเกรงใจกัน
งานสร้างบารมีจึงพลอยเสียไปด้วย