ขั้นแรกควรรู้ว่า โรคนี้ละเอียดอ่อนค่ะ ต้องศึกษาและทำความเข้าใจให้มาก ทั้งคำพูด การแสดงออก ต้องระวังให้ดี
ควรรู้ว่าเธอไม่อยากให้ใครมาเจ็บปวดเพราะเธอควบคุมอารมณ์ไม่ได้อีก เธอจึงปฏิเสธทุกคนที่จะเข้าใจเธอ
คุณควรศึกษาให้เข้าใจอย่างละเอียดก่อนจริงๆค่ะ อย่ารีบเข้าไปหาเพราะว่าเป็นห่วง แต่ห่วงแล้วปฏิบัติผิด มันจะยิ่งพัง คุณต้องให้เวลาตัวเองศึกษาจนเข้าใจก่อนว่าควรทำอย่างไรบ้าง แล้วเมื่อคุณเข้าใจแล้ว เธอรู้สึกปลอดภัย เธอสามารถเชื่อใจคุณได้ สามารถวางใจได้ เธอจะยอมให้คุณเข้าหาทีละนิดเองค่ะ แล้วก็ คุณไม่ควรรีบนะคะ ใจเย็นๆ เป็นคนสงบนิ่งเข้าไว้ จัดการอารมณ์ตัวเองให้ดีๆด้วยค่ะ
เรื่องความรัก ก็คงต้องถามใจตัวเองค่ะ ว่าคุณรักเธอไหม ถ้ารัก คุณก็รักต่อไปค่ะ ทำเท่าที่คุณจะทำได้ รับฟังให้มาก อันนี้สำคัญ คนเป็นซึมเศร้ามักจะมีเรื่องอยากระบายมากกว่าคนปรกติ ถ้าเธอไว้ใจคุณ เล่าให้คุณฟังได้ทุกเรื่อง เธอก็จะผ่านแต่ละวันไปได้มากขึ้น เวลาคุณรับฟังก็อย่าไปตัดสินใจแทน ขอแค่คุณเงียบ ใช้ใจฟัง คุณจะเห็นว่า เธอเศร้าจริงๆนะ เธอทุกข์จริงๆนะ
ส่วนการพูดให้กำลังใจ คุณอย่าพูดว่า ทำแบบนั้นสิ แบบนี้สิ อันนี้หายนะ ทำไมเทอไม่ทำงั้นล่ะ
ที่คุณควรพูดคือ พูดหลังจากฟังสิ่งที่เธอระบายจบ เอาแค่สิ่งที่เธอพูดมาพูดกับเธอ ทำให้เธอคิดว่ามันเป็นแค่เรื่องสิวๆให้ได้ พูดความเป็นจริง ไม่ต้องเข้าข้างใคร แต่พูดให้อ่อนโยน พูดอย่างไม่ตัดสิน
สุดท้ายอยากจะบอกไว้ว่า ถึงมันจะยากมาก ถึงมากๆเลยเนี่ย แต่ไม่มีอะไรหรอก ที่ยากเกินกว่าพยายามของคนเราเพื่อคนที่ตัวเองรัก สู้ๆนะคะ