คือเรากับแฟนเราคบกันมา 6 ปีแล้วค่ะ ตั้งแต่มอต้นจนตอนนี้เราอยู่มหาลัย  ตอนมอต้นถึงมอปลายเราเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกันค่ะ แต่พอขึ้นมหาลัยเราก็เรียนกันคนละมหาลัย  แฟนเราเรียนมหาลัยในกรุงเทพ ส่วนเราเรียนมหาลัยต่างจังหวัดเราต้องไปอยู่หอ ทำให้เกิดความห่าง แต่เราก็ยังติดต่อกันนะคะ แค่เวลาที่ได้เจอกันน้อยมาก แต่บ้านเราอยู่ที่กรุงเทพ เราจึงกลับบ้านมาทุกอาทิตย์ค่ะ  แล้วเราก็คิดว่าเราคงไม่ห่างจากแฟน เพราะยังไงบ้านเราและแฟนก็อยู่ใกล้กัน เรามาเจอกันได้เสมอ แต่กลับไม่เป็นอย่างนั้น แฟนเรานัดเจอกับเราน้อยมาก เพราะอ้างติดนู่นนี่หรือหลายครั้งก็หายเงียบไป เค้าก็บอกนะคะว่าเค้ามีกิจกรรมเยอะ มีงาน มีสารพัดอย่าง เราก็เข้าใจนะคะ แต่เราไม่เข้าใจว่าคนเราจะยุ่งได้ตลอดเวลาเลยหรอ แล้วเวลาที่อยู่ในช่วงสอบ แฟนเราก็หายตัวไปกับกลีบเมฆ คือเค้าจะไม่โทร ไม่ตอบไลน์เราเลย เพื่ออ่านหนังสือ อันนี้เราเข้าใจได้นะคะว่าทุกคนเครียดกับการสอบ แต่แฟนเราหายไป แต่เล่นเฟส ตอบคนอื่นได้ แต่แค่มาตอบไลน์เราสักหน่อยทำไมถึงทำไม่ได้  เรารู้สึกว่าเค้าทำเหมือนเราไม่มีตัวตนเลยค่ะ. แล้วยิ่งไปกว่านั้นคือ ช่วงวันหยุดเทศกาลต่างๆเค้าไม่เคยคิดที่อยากจะไปไหนกับเราเลย เพราะเค้าบอกว่าต้องอยู่กับที่บ้าน แต่เรารู้สึกน้อยใจมากๆค่ะ. เราคิดว่าคนเป็นแฟนกันก็น่าจะอยากอยู่ด้วยกัน ใช้เวลาร่วมกันไม่ใช่หรอคะ เราก็เคยบอกเค้านะคะ แต่เค้าก็พูดเหมือนให้ความหวังว่า ไว้ไปกันนะ เวลาที่เราขอว่าอยากไปเที่ยว แต่ก็ไม่เคยได้ไป  เราก็โทรคุยกันอยู่กับแฟนนะคะ เค้าก็มักคุยแต่เรื่องของตัวเอง ไม่เคยถามถึงเราหรือสนใจว่าวันนี้เราทำอะไร ไปไหน บางครั้งก็หายไปไม่โทรมาไม่ตอบไลน์  เราก็คิดมากว่าเค้าเป็นอะไรทำไมเงียบไป แต่พอเราเป็นฝ่ายโทรไป เค้าก็จะมีข้ออ้างเสมอว่าติดธุระ เดียวโทรกลับ แต่ก็ไม่เคยโทร เราไม่รู้ว่าเราควรรู้สึกยังไง เราเองเป็นคนไม่จุ้จี้อะไรเลยค่ะ เราไม่ชอบโทรจิก  แต่พอเราปล่อยก็เหมือนความรู้สึกของเรายิ่งแย่  เราเคยปรับความเข้าใจกับแฟนเราหลายครั้งนะคะว่าเรารู้สึกอะไร น้อยใจเรื่องอะไร  แต่แฟนเราก็ยังเหมือนเดิม  ทำดีตอนแรกสุดท้ายก็เหมือนเดิม. หลายวันเค้าหายไปไม่โทรมาแต่พอเค้าโทรมา เค้าพูดน้ำเสียงเหมือนกับคนปกติ คุยเฮฮาร่าเริงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  มันทำให้เรารู้สึกว่าเราคิดมากไปเองรึเปล่า แฟนเราก็ยังเหมือนเดิมนี่นา เราคิดปลอบใจตัวเองมาตลอด. แต่แล้วความคิดที่ว่าทำไมจู่ๆเค้าหายไป ทำไมไม่คิดจะไปไหนกับเราเลยก็โผล่ขึ้นมาในหัวซ้ำๆ เรารู้สึกเหนื่อยใจกับความรักเหลือเกินค่ะ  เราเคยขอเลิกกับเค้านะคะ แต่เค้าไม่ยอมและขู่ว่าจะทำร้ายตัวเอง. เราเป็นคนใจอ่อนมาก พอเค้ามาง้อเราก้ยอมคืนดีตลอด แต่เราไม่เห็นหนทางในอนาคตร่วมกันเลยค่ะ เราเบื่อกับความรู้สึกแย่ๆของตัวเอง เรารุ้สึกว่าเราเหมือนอยู่ตัวคนเดียว ไปไหนก็ไปคนเดียว จนเราคิดว่าเราอยากเลิกแบบเด็ดขาดแต่เราก็ไม่เคยทำได้เพราะเรารักเค้ามาก  เราไม่เข้าใจว่าแฟนเราเค้าไม่สนใจ  ไม่ใส่ใจเรา แล้วทำไมถึงไม่ยอมเลิกอะค่ะ เราอยากรู้ว่าเพื่อนๆคิดว่าเราควรทำยังไงดีคะ เราเหนื่อยกับความรู้สึกแย่ๆนี้เหลือเกิน  มันเหมือนกับ ตัดไม่ได้ แต่ต่อไม่ติดอะค่ะ