สวัสดีค่ะ ขอแนะนำตัวก่อนเลยนะเราเรียนอยู่มหาลัยรัฐชื่อดังย่านบางเขน คณะเด่นและสาขาที่เด่นของมหาลัย ปี1ค่ะ ต้องบอกก่อนเลยว่าเราเข้ามาด้วยวิธีรับตรงเป็นคณะและสาขาที่เราชอบจริงๆ แต่พ่อแม่ไม่ค่อยชอบเท่าไหร เขาชอบพูดว่าเป็นคณะง่ายๆใครๆก็เข้าได้ ถ้าเรียนได้ไม่ถึงเกียรตินิยมก็คงหางานทำไม่ได้หรอก เอาจริงๆมันก็กดดันเราเหมือนกันนะไอคำพูดแบบนี้ แต่เราชอบเราเลยจะพยายามอย่างเต็มที่แต่ก็เหมือนว่าเรายังปรับตัวกับระบบมหาลัยไม่ได้เท่าไหร ปรับตัวในที่นี้หมายถึงการสอบของมหาลัยที่มันทั้งยากและเนื้อหาที่ออกค่อนข้างเยอะมากๆ เราเพิ่งเข้าใจว่าการอ่านหนังสือแค่2อาทิตย์มันไม่พอจริงๆ คะแนนตอนกลางภาคออกมาในความคิดเราก็ไม่แย่เท่าไหรนะก็ผ่านมีนหมดเลย เราคิดว่ายังไงเราต้องได้ 3+แน่ๆ เราไปบอกพ่อแม่ เขาก็ไม่ได้รู้สึกดีใจอะไรกับเราหรอก เพราะเขาอยากให้เราซิ่วไปหมอ แต่เราไม่อยากไปแล้ว เราชอบคณะนี้อยากเรียนจริงๆ แต่เราก็ไปสอบแกทแพท เจ็ดวิชาไรงี้นะ และที่สำคัญเวลาเรากลับมาจากมหาลัยเราก็อ่านหนังสือที่จะเตรียมสอบพวกนี้มากกว่าอ่านเนื้อหาในมหาลัยอีก เพราะเราไม่อยากทำให้พ่อแม่ต้องกังวลเพราะเราเห็นท่าทางเขาคงไม่ชอบคณะที่เราเรียนอยู่แน่นอน เราก็เลยอ่านไป พอคะแนนแกทแพทออกมาคะแนนเราก็เพิ่มขึ้นนะแต่ก็ไม่ได้มากกว่าปีที่แล้วเท่าไหร ก็ดูเหมือนเขาจะปลงๆแล้วบอกให้เราตั้งใจเรียนที่มหาลัยให้ดีดีแล้วกัน เราก็รู้สึกดีใจขึ้นมานิดนึงที่พวกเขารับได้ จากนั้นเราก็ไปสอบความถนัดพอคะแนนนออกมาน้อยลงกว่าปีที่แล้ว 0.5 คะแนนเขาก็บ่นเราบอกว่าเราไม่เต็มที่บ้างอะไรบ้าง เราก็เสียใจนะร้องไห้เลยแหละแล้วก็ผ่านมาได้ พอถึงเกรดที่มหาลัยออก มันก็เป็นไปตามที่เราวางแผนเอาไว้ เราได้3.0+ เราเลยลองเสริชหาว่าได้เกรดเท่านี้ดีไหม หลายคนที่มาตอบก็บอกว่าดีนะ ดีแล้ว คณะสายวิทย์ 2.7 ขึ้นก็ดีแล้ว เราเลยลองหาอีกว่าบริษัทที่เราอยากเข้าทำงานเขารับเกรดเท่าไหร ปรากฏว่าก็ 2.75 ขึ้นไป เราก็เลยสบายใจ พอเสร็จเราก็มาบอกพ่อ พ่อเรากลับบอกว่า ไม่ดี ถ้าทำได้แบบนี้ตลอดเกรดออกมาเรียกว่าแย่ เราแบบอึ้งเลย เราพยายามเข้าใจว่าเขาคงไม่ชินที่เกรดเราเป็นแบบนี้เพราะมัธยมต่ำสุดของเราคือ 3.8 เราพยายามจะคิดแบบนั้นแล้วเราก็อธิบายว่าทำไมเราถึงได้เกรดแบบนี้ เขาก็พูดว่าเราว่าเราสนใจกิจกรรมมากเกินไป ติดเพื่อนทำตามเพื่อน ไม่สนใจเรียนเท่าที่ควร แต่ถ้าเขาเป็นเราเขาก็จะรู้ว่าเราค่อนข้างปีกตัวมาจากเพื่อนบ่อยมาก ตลอดหนึ่งเทอมที่ผ่านมาเราไปกินเลี้ยงกับสายรหัสแค่สองรอบ ไปกับเพื่อนนี่ไม่เคยไปเลย รีบกลับบ้านมาอ่านหนังสืบเพื่อจะซิ่วตลอด แต่แค่สองครั้งที่เราไปเราโดนบ่นตลอดโดนบ่นว่าติดเพื่อน ไร้สาระ ทำไมต้องไป ไปทำไม คือเราคิดนะว่าคนเราก็ต้องมีสังคมป่ะไม่ใช่อยู่คนเดียว เราพยายามเลี่ยงไม่ไปไหนกับเพื่อนเพราะไม่อยากโดนบ่น เราไม่ค่อยทำกิจกรรมและไม่สมัครค่ายอะไรเลยเพราะคิดว่าทำไปก็คงโดนบ่นอีกตามเคย แต่กิจกรรมที่มหาลัยบังคับเราก็ทำนะ เราไปสมัครชมรมโต้วาทีตอนแรกเขาก็เห็นด้วยนะพอบอกว่าอาจจะต้องมีซ้อมตอนเย็นเขาก็เริ่มบ่น เราเคยพูดตอนเราโมโหว่าเราชอบคณะนี้เราจะเรียนเราคิดว่าเรามีความสามารถพอที่จะหางานดีดีทำได้ เรามั่นใจ เขาบอกนี่ขนาดคิดว่าตัวเองมีความสาารถนะยังได้เกรดเท่านี้เลย ตอนนี้เราร็สึกแย่มากๆที่เขาคิดกันแบบนี้ แต่เทอมนี้เราจะทำให้ได้เกรดสูงๆทำกิจกรรมที่อยากทำ ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบแบบเต็มที่ เราจะดูสิว่าการทำกิจกรรมไปด้วยเรียนไปด้วยมันจะเป็นยังไง เราจะลบคำสบประมาทที่เขาพูดมาให้ได้ เราเห็นพี่คนนึงในคณะทำกิจกรรมของมหาลัยเยอะแยะ เรียนได้เกียรตินิยมมากันตั้งหลายคน ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ เราแค่อยากระบาย เราไม่สามารถระบายกับใครได้จริงๆเราเป็นลูกคนเดียวหน่ะ บอกแม่ไปยังไงแม่ก็เชื่อพ่อเข้าข้างพ่ออยู่ดี เรามาระบายในพันทิปดีกว่า 555555555 ขอบคุณอีกครั้งค่ะ