ถ้าการมี รัก แล้วมันเหนื่อย มันใช่รักจริงๆหรอ ?
( ขอพื้นที่ระบายนะคะ )
          เหนื่อยกับความรักค่ะ เหนื่อยกับการรอคอยอนาคตของคนคนนึงซึ่งเราไม่รู้เขาจะมีให้จริงรึป่าว เหนื่อยกับคำพูดที่เขาพูด เหนื่อยกับการกระทำของเขา
การกระทำที่แสร้งว่าดี สุดท้ายก็เหมือนเดิม ทำให้เราเดือดร้อน ทำให้เราไม่สบายใจ ...
          เชื่อมาเสมอค่ะ ว่า การเจอใครสักคนมันก็คือเวรกรรม หมดเวรกัน ก็ต้องจาก นี่คงเป็นเวรกรรมใช่ไหม แล้วเมื่อไรมันจะจบ ?
        
          เขามีรอยยิ้มให้เราเสมอ มีเสียงหัวเราะ  มีความหวัง แต่นั่นใช่เรื่องจริงหรอ ? ทุกอย่างที่พูด ทุกอย่างที่บอก ทุกอย่างที่สัญญา เธอจะทำได้ใช่ไหม
เรารอความสำเร็จเธอมา 3 ปีล่ะนะ เราเสียเงิน เสียความรู้สึก กับเธอไปมากแล้วนะ ไหนล่ะ? ผลตอบแทน ?
           อยากเลิกนะ ไม่ใช่ไม่อยาก แต่มันทำไม่ได้ มันไม่ใช่ว่ารักเธอมากขนาดนั้น แต่ก็ไม่รู้ทำไม ไม่รู้ทำไมต้องยอมเหนื่อย
ผู้หญิงทุกคนก็อยากมีอนาคตทั้งนั้น อยากมีครอบครัวดีๆ อยากแต่งงานดีๆ เราเองก็ฝันว่าสักวันเธอจะทำให้ได้
แล้วไหน ? ทุกวันนี้มันแย่ เธอกลับไปหมด เธอแย่ไปหมด เธอเปลี่ยนไปมาก ....

           ที่อยู่ทุกวันนี้ ไม่ใช่ผู้หญิงยอมโง่นะ แต่แค่ยังเป็นคนมีศรัทธา

... ' ศรัทธาในความรัก '  ยังเชื่อเสมอว่าเธอทำได้ ยังเชื่อในเธอเสมอ  แต่อย่าให้ความเชื่อเราผิดหวังนะ
เราเหนื่อยมาพอแล้ว  หมดเวรกันเมื่อไรก็พอกันที

                            ขอบคุณที่ให้พื้นที่ระบายคะ ให้ความอึดอัดในใจคนคนนึงมันเบาลง