วังน้ำวน...เรื่องราวความสัมพันธ์ของผู้หญิง 3 คน ที่ดำเนินไปพร้อมกัน จุดเริ่มต้นจากมิตรภาพ ความรัก น้ำใจของเพื่อนรักทั้งสามคน ผ่านระยะทางที่แวดล้อมด้วยชื่อเสียงเงินทอง และวงการมายา รวมถึงความรัก แปรเปลี่ยนพัฒนาจากเพื่อนรักกลายเป็นเพื่อนแค้น เปรียบดังน้ำใสที่ค่อยๆขุ่นมัว เส้นทางของแม่น้ำสามสายที่มาจากต้นน้ำเดียวกัน แต่ไม่อาจมาบรรจบกันได้ ณ ปลายทาง...

รุ่นใหญ่
นุ่น วรนุช ... เพียงธาร
พิมพ์ พิมมาดา ... อาโป
บี น้ำทิพย์ ... ระริน

รุ่นเล็ก
เบญ เรวิญานันท์ ... เพียงธาร
หนูนา หนึ่งธิดา ... อาโป
เฌอเบลล์ ลัลณ์ลลิน ... ระริน

เพียงธาร เป็นตัวละครที่ได้เปรียบที่สุดในแง่ของบทที่หนักหน่วง ยิ่งช่วงท้ายที่เส้นเรื่องทั้งหมดจะประเดประดังเข้ามาที่เธอมากที่สุด และมาช่าก็ทำให้เพียงธารเป็นตัวละครที่สมบูรณ์มากยิ่งขึ้น เพราะเพียงธารคือผู้หญิงที่สวยมาก จนผู้ชายพากันแย่งเพื่อจะเปลี่ยนแปลงทุกอย่างในชีวิต

อาโป ตัวละครนี้เป็นเมนหลักของเรื่อง นักแสดงที่ได้บทนี้ บารมีต้องถึงจึงจะเอาอยู่ เพราะในแง่ของบท อาโปจะไม่ค่อยแรงเท่ากับอีก 2 คน แต่ความสามารถของ ใหม่ เจริญปุระ ทำให้อาโปโดดเด่นและมีเรื่องราวขึ้นมาได้ ว่ากันว่าใหม่ เจริญปุระ คือนักแสดงที่สามารถดึงเอาคนดูหลุดเข้าไปในสิ่งที่เธอกำลังถ่ายทอดได้อย่างหมดหัวใจ

ระริน ต้อม ณหทัย แสดงอารมณ์ในทุกด้านของระรินออกมาจนรู้สึกว่าเธอเป็นตัวละครตัวนี้จริงๆ ระรินคือคนที่พังทลายที่สุดในบรรดาเพื่อนทั้งสามคน ความแรงของตัวละคร ทำให้จุดจบของเธอน่าสงสารที่สุด ขออโหสิกรรม

วังน้ำวนเป็นเรื่องแรกๆของเอ็กแซกท์ ในยุคนั้นละครที่ตีแผ่เรื่องราวเกี่ยวกับวงการมายานับว่าใหม่มาก ยิ่งเป็นการดึงเอา 3 นางเอกจากภาพยนตร์มาร่วมงานกัน ยิ่งทำให้น่าสนใจ แถมยังเพิ่มกิมมิคให้น่าสนใจด้วยการใส่ชื่อตัวละครให้มีความหมายเดียวกันคือ “น้ำ” และตัวละครทุกตัวก็เหมือนแม่น้ำที่มีลักษณะแตกต่างกัน น้ำใส(อาโป), น้ำนิ่ง(เพียงธาร), น้ำเชี่ยว(ระริน) และตอนจบของเรื่องก็จบแบบไม่สมหวัง คือนางเอก 3 คน คนนึงตาย อีกคนบวช ส่วนอีกคนตั้งสติและเดินตามความฝัน  มันเลยทำให้เป็นละครที่ลงตัวอีกเรื่องหนึ่งของเอ็กแซกท์ทีเดียว