เรากับแฟนคบกันมาได้สามเดือนกว่าๆแล้วค่ะ แต่ก่อนหน้านั้นคือเรายังไม่เคยมีแฟน เลยไม่รู้ว่าการคบกับใครสักคน มันจะเป็นยังไง พอเจอปัญหาเราก็ไม่รู้ว่าจะแก้ยังไง ไปไม่เป็นจริงๆค่ะ

แฟนเราเขาก็พึ่งเลิกกับแฟนเก่ามา ด้วยความสนิทกันผ่านเพื่อนจึงทำให้เรากับแฟนคบกันต่อจากนั้น ตอนแรกเราเองเป็นคนเริ่มชอบเขาก่อนเพราะเห็นว่าเขายังโสดอยู่ พึ่งอกหักมาใหม่ๆแล้วเราก็เป็นคนอยู่ข้างๆเขาในตอนนั้น แล้วเขาก็ตกลงเป็นแฟนกับเราโดยไม่ได้มีข้อโต้แย้งอะไร เราเองก็นึกว่าการที่คนคนหนึ่งจะยอมรับคนอีกคนเป็นแฟนนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ถ้าไม่เกิดจากการรักหรือชอบพอกันจริง

คบกันมาได้สักพักเราถึงรู้ว่าที่เราคบกันได้มันเป็นเพราะตอนนั้นเขาอ่อนแอ ตอนแรกก็ทำอะไรไม่ได้ค่ะนอกจากเสียใจแต่ก็ต้องยอมรับความจริง แฟนเราเองเขาก็พยายามปรับตัวเข้าหาเรา ทำทุกอย่างด้วยกัน กินข้าว ดูหนัง และเจอกันบ้างหลังเลิกงานเหมือนคู่รักทั่วไป เราอยู่ด้วยกันทุกครั้งก็มีความสุขดี แต่ในบางครั้งเราก็รู้สึกได้ว่าเขายังคงติดต่อกับแฟนเก่าอยู่ จะในฐานะเพื่อนหรืออะไรก็ตาม ตอนแรกก็พยายามเปิดใจรับและไม่สนใจกับเรื่องนี้ แต่สุดท้ายสิ่งที่เราเห็นคือแฟนเรามักจะลุกลี้ลุกลนเวลาที่ไปไหนกับเราแล้วเจอแฟนเก่า เวลาแฟนเก่ามีปัญหา เขาก็จะไปหาทันทีโดยที่ไม่ได้คิดอะไรด้วยซ้ำ บางความรู้สึกก็แอบน้อยใจค่ะ ไม่รู้ว่าผู้หญิงทุกคนเป็นหรือเปล่า

เราเคยคุยกันตรงๆเกี่ยวกับเรื่องนี้ค่ะ ก็ถามเขาตรงๆนี่แหละว่าอะไรยังไง ทำไมเขาถึงยังทำเหมือนห่วงแฟนเก่าอยู่ทั้งๆที่ก็เลิกกันไปตั้งนานแล้ว แฟนเราเขาก็บอกว่าเขายังลืมแฟนเก่าไม่ได้ค่ะ แต่เขาก็กำลังพยายามอยู่ เวลาอยู่กับเราบางทีเขาก็คิดถึงผู้หญิงคนนั้น แต่ก็ไม่เคยเห็นแฟนเก่าดีไปกว่าเราเลย เพียงแต่เคยคบกันมานาน แล้วความผูกพันธ์มันก็ตัดกันไม่ได้ง่ายๆแค่นั้นเอง

เราก็ขอร้องแฟนว่าอย่าติดต่อกับผู้หญิงคนนั้นอีกเลยได้ไหม จะเป็นเพื่อนหรือเป็นอะไรก็ตาม พยายามเลี่ยงทุกทางที่จะเจอผู้หญิงคนนั้น ช่วยเขาเต็มที่ พยายามเติมเต็มในสิ่งที่ยังขาดหายไปของเขา แฟนก็ยอมฟังเรานะคะ แต่ลึกๆแล้วเราก็รู้ว่าเขาไม่มีทางทำได้หรอก เขายังคงซึมเศร้า แล้วก็ชอบทำอะไรเดิมๆ พาเราไปในที่ซ้ำๆที่เคยพาแฟนเก่าไป เหมือนพยายามให้เราเป็นตัวแทนของผู้หญิงคนนั้น เสียใจค่ะ เลยไม่รู้ว่าจะเลิกหรือคบต่อไปดี สงสารตัวเอง เราสองคนไม่น่าเป็นแบบนี้เลยจริงๆ