ปกติอยู่หอพักตั้งแต่มหาลัยจนถึงตอนนี้ทำงานแล้ว แน่นอนว่าแต่ละหอพักมันจะมีรูปแบบที่ต่างกัน
ซึ่งตอนนี้ทำงานแล้วเป็นครูในโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง และอยู่หอพักสวัสดิการของโรงเรียนที่มีลักษณะคล้ายห้องเช่าทั่วไป
คนที่อยู่ในหอก็ล้วนแล้วแต่เป็นครูและบุคลากรทางการศึกษาทั้งหมด
นอกจากนั้นจะมีจะมีพื้นที่ทำครัว ตู้เย็น เครื่องซักผ้าส่วนรวมอยู่ด้านบน ทุกคนในหอจะเอาของของตัวเองมาใส่ในตู้เย็นรวมทั้งหมด
เรื่องมันมีอยู่ว่า...ของเราในตู้เย็นหายบ่อยมาก จริงๆมันเป็นของเล็กๆน้อยๆ แต่มันก็ส่อได้ถึงนิสัยและสันดานมักง่ายของคนเช่นกัน เท่าที่นับได้ก็ประมาณนี้ ไม่นับอันที่เราก็หลงๆลืมๆไปนะ
ครั้งแรกเราซื้อข้าวไข่เจียวมาและกะว่าจะกินในวันต่อไป วันรุ่งขึ้นหาย...
ครั้งที่สองซื้อไข่เค็มมา..วันรุ่งขึ้นหาย
ครั้งที่สาม...กะว่าจะทำสุกี้เลยซื้อพวกผัก เห็ด และเนื้อมา ...สรุป หายเกลี้ยง -*-
ครั้งต่อมา ... ซื้อข้าวน้ำพริกลงเรือมา มีรอยแงะที่กล่องและเอาน้ำพริกไป และเหลือเอาไว้เพียงแค่ข้าว
ครั้งต่อมา..เราซื้อของมาทำยำ ด้วยความที่ของหายมาหลายครั้งทำให้เราคิดว่า คนที่เอาไปอาจจะไม่ตั้งใจ คิดว่าไม่มีเจ้าของ คราวนี้เลยใส่กล่องไว้เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ เวลาผ่านไป 2-3 วัน เหลือแต่กล่องไว้ให้ดูต่างหน้าค่ะ เราคิดว่ามันไม่ใช่ความตั้งใจหรือความบังเอิญแล้วนะคะ มันคือความตั้งใจและมักง่ายมาก ทั้งๆที่คุณก็เป็นครูบาอาจารย์ที่จะสอนคนให้เป็นคนดี ทุกคนคือคนที่มีการศึกษาและผ่านการอบรมอย่างดีมาแล้ว(มั้ง) แต่ว่าคุณกลับมาทำแบบนี้ เราคิดว่ามันออกจะไม่เหมาะสมมากไปหน่อย ถ้าคุณจะทำกับข้าวแล้วของมันขาด ยืมกันได้ค่ะ หรือขอก่อนมันจะดีกว่าคุณไม่รู้ว่าเป็นของใครแล้วขโมยเอาดื้อๆแบบนี้ ของเล็กน้อยเราคนทำงานให้คุณได้ค่ะ แต่ไม่ทำนิสัยแบบนี้นะค่ะ
.............ขอฝากเตือนชาวหอพักทุกๆคนนะคะ ของที่ไม่ใช่ของตัวเองควรมีจิตสำนึกที่ดี ไม่เอาของคนอื่นมาเป็นของตน คนอื่นเค้าก็ต้องใช้เงินที่ทำงานมาซื้อของเหมือนกันค่ะ ไม่ได้อยู่ๆแล้วมันมาเอง ................... ตัวเองสบายแต่คนอื่นเดือดร้อนเค้าเรียกว่าคนเห็นแก่ตัวนะคะ
ครั้งที่ผ่านๆมา เราจะคิดว่าให้อภัยเลิกแล้วต่อกัน... เพราะเข้าใจว่าแต่ละครอบครัวมีพื้นฐานการอบรมไม่เหมือนกัน
..................เพื่อนๆชาวพันทิปมีไอเดียจัดการคนแบบนี้ยังไงบ้างคะ.......................