ตลอดระยะเวลาเดือนครึ่ง ตั้งแต่เห็นลูกสุนัขตัวเล็กๆ เดินตากฝนเหมือนไม่ค่อยมีแรง
เดินหาของกินบริเวณเกาะกลางถนนจนถึงสะพาน ที่เจอมาโดยตลอด
ที่ถนนเพชรเกษม ซึ่งแน่นอนปริมาณรถแต่ละวันมีเป็นจำนวนมาก
เวลาขับรถไปทำงานตอนเช้า ส่วนใหญ่ฝนจะตกก็เจอมันเดินตากฝนบ่อยๆ
ด้วยความหิวหรือความอยู่รอดต้องหาอะไรกินไปแต่ละวัน
ฝนตกอาจไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำคัญของลูกหมา ซึ่งบริเวณที่อยู่ก็แทบจะหาอะไรกินได้น้อยมาก
หรือแทบจะไม่ได้กินเลยก็ว่าได้ แต่ก็เห็นมันเดินต๊อกๆๆแถวเกาะกลางถนนทุกๆเช้า
แต่สิ่งที่ผมห่วงมากที่สุดคือรถที่ขับผ่านไปมาอาจถูกเหยียบเข้าโดยไม่ทันระวัง
และคิดว่าเอาไปเลี้ยงที่บ้านดีกว่า จนได้เริ่มตระเวณหาตัว
เริ่มจาก- ซื้ออาหารไปให้แต่หาตัวไม่เจอ น้องที่บ้านเดินหาก็ไม่เจอ แต่ผมจะเจอตอนที่ไม่หาเสมอ
ประมาณ 2-3 วันได้เจอจนได้ แต่อยู่คนละฝากถนน ก็เลยต้องข้ามไปหา(เอาอาหารไปให้กินก่อน)
แต่พอข้ามไปถึง มันหายตัวไปอีกแล้ว ทำเอาผมงง ใช้เวลาหาและเรียกซักพักก็เห็นมันแว๊บๆแล้วหายไป
ถึงได้เข้าใจว่ามันกลัวคนมาก จนรู้พฤติกรรมซักพัก แต่ก็ยังกลัวคนตลอด ตอนเอาอาหารไปให้
จนได้เคยตั้งกระทู้ขอคำแนะนำสมาชิกที่ผ่านมา ตั้งแต่วันที่ 20 พย . จนมาถึงทุกวันนี้
ยังไม่มีอะไรคืบหน้า คือยังกลัวคนและจับไม่ได้ แต่ก็มีเปลี่ยนบ้าง
แรก - ระยะห่างจากคนละฝังถนน หากวิ่งเอาอาหารไปให้ มันก็จะวิ่งหนีเท่าตัว
จึงทำได้แค่เอาอาหารวางไว้ดีกว่า และขับรถออกแล้วมันจะวิ่งลอดใต้สะพานมากิน
ระยะสอง - ทุกเย็นมันจะนั่งค่อยตรงเกาะกลางถนนที่เดิม
พอเห็นรถมาจอดครั้งนี้จะวิ่งลอดใต้สะพานมาแต่จะทิ้งระยะห่างมากอยู่
ระยะที่สาม(จนทุกวันนี้) - เห็นรถจะรีบวิ่งมาเห่าก่อนเลย แต่ยังวิ่งหนี
ก็เข้าใกล้กันได้ระยะห่างประมาณสองเมตร
- หลังๆ มานี้ไม่ได้มีผมคนเดียวที่สงสาร ยังมีพี่ผู้หญิงอีกคนที่คิดแบบเดียวกัน แล้วเอาอาหารมาให้กิน
แรกๆ ผมเห็นแค่ชามข้าว ทุกวัน จนได้มีโอกาสเจอกันครั้งนึง พี่เค้าก็จะเอามันไปเลี้ยงแต่ไม่ให้จับเหมือนกัน
ไอตอนเห็นชามข้าว ผมคิดว่า คงเป็นเจ้าของบ้านตรงสะพานเอามาให้แน่เลย ก็ไม่คิดอะไรมาก
สิ่งที่คิดผิดมากไปกว่านั้น วันที่30 ธค. ได้แวะเอาอาหารไปให้ปกติ แต่ได้เจอคุณลุง เหมือนจะซ่อมอะไรอยู่ในรั่วบ้านบริเวณทางเข้าสวนแก
ผมก็ไม่ได้คิดอะไร มองแล้วก็ยิ้มให้ด้วยความบริสุทธิ์ใจ แล้วก็เอาอาหารให้ตามปกติ ซักพักลุงคนนั้นกวักมือเรียกผม
ผมก็เข้าไปคุย แต่การสนทนาคือต่อว่าผม ว่าหมาตัวที่ผมให้อาหารเนี่ยไปสร้างความเดือดร้อนให้เค้า หมาตัวนี้เข้าไปนำหมาบ้านเค้าเที่ยวนู้นนี่นั่น
กัดไก่บ้างละ มาโทษเพราะผมทำให้เค้าเดือดร้อนเพราะหมาที่ผมให้อาหารตัวนั้น บทสนทนาประมาณ..
ลุง: ทำอะไร
ผม: เอาอาหารให้หมาครับ
ลุง: คุณรู้ไหมหมานี้มีคนเอามาปล่อย
ผม: ก็รู้ครับ เห็นมานานแล้ว
ลุง : หมาตัวนี้สร้างความเดีอดร้อนให้เค้าคุณต้องจัดการ (พูดแบบรังเกียจมันมาก)
ผม : (เริ่มโมโห)แล้วให้ทำไง แค่เอาหารมาให้มันกินมันไปรบกวนอะไรหรอ
วางอาหารก็ข้างถนน ถ้ามันให้จับผมเอาไปเลี้ยงนานแล้ว
ลุง: หมาตัวนี้ไปทำความเดือดร้อน ผมไปทำความเดือดร้อน ต้องจัดการอะไรให้
ผม: ก็แค่ให้อาหารมันกินข้างถนน มันก็กินข้างถนนไปเดือดร้อนคุณตรงไหน คือต้องปล่อยให้มันอดตายหรอ
เลิกคุย จากนั้นยืนรอให้หมากินสักพัก แล้วไม่สนใจเค้าจะว่าอะไร แล้วกลับไปนั้งในรถ รอดูหมามันก็รีบวิ่งกลับ
แต่รู้สึกยังกินไม่หมด ไม่รู้เพราะโดนไล่หรือปล่าว ไม่ได้สนใจลุงคนนั้น เห็นมันวิ่งออกไปก็ขับรถกลับบ้าน
ในใจคิดว่าหมาตัวนี้ โดนเอามาทิ้งก็แย่อยู่ ทั้งอาหาร ที่อยู่ ชีวิตที่มันเอาตัวรอดมาได้
แล้วต้องอยู่ใกล้คนแบบนี้แย่มาก
เรื่องของสุนัขตัวเล็กที่ถูกปล่อยทิ้งใต้สะพาน และยังกลัวคนอยู่มาก
เดินหาของกินบริเวณเกาะกลางถนนจนถึงสะพาน ที่เจอมาโดยตลอด
ที่ถนนเพชรเกษม ซึ่งแน่นอนปริมาณรถแต่ละวันมีเป็นจำนวนมาก
เวลาขับรถไปทำงานตอนเช้า ส่วนใหญ่ฝนจะตกก็เจอมันเดินตากฝนบ่อยๆ
ด้วยความหิวหรือความอยู่รอดต้องหาอะไรกินไปแต่ละวัน
ฝนตกอาจไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำคัญของลูกหมา ซึ่งบริเวณที่อยู่ก็แทบจะหาอะไรกินได้น้อยมาก
หรือแทบจะไม่ได้กินเลยก็ว่าได้ แต่ก็เห็นมันเดินต๊อกๆๆแถวเกาะกลางถนนทุกๆเช้า
แต่สิ่งที่ผมห่วงมากที่สุดคือรถที่ขับผ่านไปมาอาจถูกเหยียบเข้าโดยไม่ทันระวัง
และคิดว่าเอาไปเลี้ยงที่บ้านดีกว่า จนได้เริ่มตระเวณหาตัว
เริ่มจาก- ซื้ออาหารไปให้แต่หาตัวไม่เจอ น้องที่บ้านเดินหาก็ไม่เจอ แต่ผมจะเจอตอนที่ไม่หาเสมอ
ประมาณ 2-3 วันได้เจอจนได้ แต่อยู่คนละฝากถนน ก็เลยต้องข้ามไปหา(เอาอาหารไปให้กินก่อน)
แต่พอข้ามไปถึง มันหายตัวไปอีกแล้ว ทำเอาผมงง ใช้เวลาหาและเรียกซักพักก็เห็นมันแว๊บๆแล้วหายไป
ถึงได้เข้าใจว่ามันกลัวคนมาก จนรู้พฤติกรรมซักพัก แต่ก็ยังกลัวคนตลอด ตอนเอาอาหารไปให้
จนได้เคยตั้งกระทู้ขอคำแนะนำสมาชิกที่ผ่านมา ตั้งแต่วันที่ 20 พย . จนมาถึงทุกวันนี้
ยังไม่มีอะไรคืบหน้า คือยังกลัวคนและจับไม่ได้ แต่ก็มีเปลี่ยนบ้าง
แรก - ระยะห่างจากคนละฝังถนน หากวิ่งเอาอาหารไปให้ มันก็จะวิ่งหนีเท่าตัว
จึงทำได้แค่เอาอาหารวางไว้ดีกว่า และขับรถออกแล้วมันจะวิ่งลอดใต้สะพานมากิน
ระยะสอง - ทุกเย็นมันจะนั่งค่อยตรงเกาะกลางถนนที่เดิม
พอเห็นรถมาจอดครั้งนี้จะวิ่งลอดใต้สะพานมาแต่จะทิ้งระยะห่างมากอยู่
ระยะที่สาม(จนทุกวันนี้) - เห็นรถจะรีบวิ่งมาเห่าก่อนเลย แต่ยังวิ่งหนี
ก็เข้าใกล้กันได้ระยะห่างประมาณสองเมตร
- หลังๆ มานี้ไม่ได้มีผมคนเดียวที่สงสาร ยังมีพี่ผู้หญิงอีกคนที่คิดแบบเดียวกัน แล้วเอาอาหารมาให้กิน
แรกๆ ผมเห็นแค่ชามข้าว ทุกวัน จนได้มีโอกาสเจอกันครั้งนึง พี่เค้าก็จะเอามันไปเลี้ยงแต่ไม่ให้จับเหมือนกัน
ไอตอนเห็นชามข้าว ผมคิดว่า คงเป็นเจ้าของบ้านตรงสะพานเอามาให้แน่เลย ก็ไม่คิดอะไรมาก
สิ่งที่คิดผิดมากไปกว่านั้น วันที่30 ธค. ได้แวะเอาอาหารไปให้ปกติ แต่ได้เจอคุณลุง เหมือนจะซ่อมอะไรอยู่ในรั่วบ้านบริเวณทางเข้าสวนแก
ผมก็ไม่ได้คิดอะไร มองแล้วก็ยิ้มให้ด้วยความบริสุทธิ์ใจ แล้วก็เอาอาหารให้ตามปกติ ซักพักลุงคนนั้นกวักมือเรียกผม
ผมก็เข้าไปคุย แต่การสนทนาคือต่อว่าผม ว่าหมาตัวที่ผมให้อาหารเนี่ยไปสร้างความเดือดร้อนให้เค้า หมาตัวนี้เข้าไปนำหมาบ้านเค้าเที่ยวนู้นนี่นั่น
กัดไก่บ้างละ มาโทษเพราะผมทำให้เค้าเดือดร้อนเพราะหมาที่ผมให้อาหารตัวนั้น บทสนทนาประมาณ..
ลุง: ทำอะไร
ผม: เอาอาหารให้หมาครับ
ลุง: คุณรู้ไหมหมานี้มีคนเอามาปล่อย
ผม: ก็รู้ครับ เห็นมานานแล้ว
ลุง : หมาตัวนี้สร้างความเดีอดร้อนให้เค้าคุณต้องจัดการ (พูดแบบรังเกียจมันมาก)
ผม : (เริ่มโมโห)แล้วให้ทำไง แค่เอาหารมาให้มันกินมันไปรบกวนอะไรหรอ
วางอาหารก็ข้างถนน ถ้ามันให้จับผมเอาไปเลี้ยงนานแล้ว
ลุง: หมาตัวนี้ไปทำความเดือดร้อน ผมไปทำความเดือดร้อน ต้องจัดการอะไรให้
ผม: ก็แค่ให้อาหารมันกินข้างถนน มันก็กินข้างถนนไปเดือดร้อนคุณตรงไหน คือต้องปล่อยให้มันอดตายหรอ
เลิกคุย จากนั้นยืนรอให้หมากินสักพัก แล้วไม่สนใจเค้าจะว่าอะไร แล้วกลับไปนั้งในรถ รอดูหมามันก็รีบวิ่งกลับ
แต่รู้สึกยังกินไม่หมด ไม่รู้เพราะโดนไล่หรือปล่าว ไม่ได้สนใจลุงคนนั้น เห็นมันวิ่งออกไปก็ขับรถกลับบ้าน
ในใจคิดว่าหมาตัวนี้ โดนเอามาทิ้งก็แย่อยู่ ทั้งอาหาร ที่อยู่ ชีวิตที่มันเอาตัวรอดมาได้
แล้วต้องอยู่ใกล้คนแบบนี้แย่มาก