เขาว่ากันว่ารักแรกของผู้ชายจะเป็นรอยแผลเปนของเขา ที่เขาจะไม่มีวันลืม เราก็คิดว่ามันเป็นจริงนะเรื่องก็มีอยู่ว่า เรากับแฟน คบกันมา ตั้งแต่ ม.4 ตอนนั้นเขาไม่มีแฟนแล้วก็มาจีบเรา จนเราคุยกันเราก็เริ่มชอบเขาคุยกับเขาแค่คนเดียวมาตลอด บางทีก็มีคนมาเล่าเรื่องเขาให้ฟังตลอด ว่าเขาเคยคบกับผู้หญิงคนหนึ่งบ้าง เรื่องไม่ดีหลายเรื่อง แต่เพราะเรารักเขา จึงเชื่อเขาทุกเรื่องเขาบอกไม่ได้คิดอะไรกับผู้หญิงคนนั้นแล้วจิงๆเราก็เชื่อ จนวันหนึ่ง เราห่างกัน เขาไปเรียนต่อ เขาสัญญาว่าจะกลับมาหาเราตลอดทุกครั้งที่เขาว่าง แล้วเขาก็ทำ
ได้จริงๆ เราก็อดทนมากที่ปีหนึ่งก็เจอกันไม่กี่ครั้ง จนกระทั่งเราจบม.6 ไปเรียนต่อ บางครั้งเราก็ไปหาเขาบ้าง ได้เจอกันบ่อยขึ้น แต่เวลามันผ่านไปอะไรก็ต้องเปลี่ยน มันก็จริง ผ่านมา 4 ปีแล้วตอนนี้ เหมือนเราต้องพยายามที่อยากจะเจอเขาอยู่ผ่ายเดียวเป็นคนโทหาตลอดทั้งๆที่เขาไม่เคยโทรมาเลย เราก็คิดในใจว่าเขาคงไม่ว่างทำงานบ้างล่ะ เขาคงนอนบ้างล่ะ เราอดทนมากๆๆ บางครั้งที่เขาชอบไปกดหัวใจ ไปเม้นชมคนอื่นว่าน่ารัก เเต่กับเราไม่เคยมี เราก็น้อยใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ก็คิดเข้าข้างตัวเองตลอดเพื่อไม่ให้คิดมาก มีครั้งนึงที่เราจับได้ว่าเขาคุยกับแฟนเก่าเขาแต่ผู้หญิงคนนี้มีแฟนแล้วเราก็ทะเลาะกัน แต่คุยกันธรรมดา แต่มีส่งรูปให้บอกให้ไปไลค์ แบบอ่อยอะคะ แฟนเราก็โพสต์แปลกๆมาตลอด เเล้วเขาก็สัญญาว่ามีอะไรจะบอกทุกอย่าง พออยู่ด้วยกันเขาจะไม่เหมือนตอนที่คุยโทรศัพท์ เดี่ยวนี้อะไรๆก็ทำเสียงโมโห เราถามเขาว่ารำคาญมากไหม เขาก็บอกว่ามาก พอเราถามเรื่องว่ารักไหมเขากลับบอกว่ารักเราตลอด แต่เดี่ยวนี้ไม่เคยอยากจะมาหา ไม่เคยโทรมาเลย พอคุยกันก็เป็นเราที่เป็นผ่ายถามตลอด คุยกันก็ชอบบอกว่าง่วง จะนอนแล้ว ประจำ มีแต่คนเก่าของเขาที่เขาไปไลน์รูปหัวใจให้ทุกโพส ชอบโพสหาคนอื่นที่เราก็รู้ว่าไม่ใช่เรา พอเราถามก็บอกว่าไม่มีอะไร ตอนนี้มีแฟนก็เหมือนไม่มีค่ะ เราเรียนอยู่ไกลกับเขา เขาทำงานแล้วตอนนี้ ไม่ค่อยได้คุยกัน น้อยใจมากค่ะเพราะเราเป็นคนคิดมากที่อดทนมาทุกวันนี้เพราะเสียดายเวลาที่ผ่านมาค่ะแต่มาวันนี้ไม่รู้ควรทำอย่างไงดีไม่อยากมีคนอื่นค่ะเพราะว่าที่ผ่านมา 4-5 ปี ชีวิตเรามีแต่เขาแค่คนเดียว คุยกับผู้ชายคนอื่นก็ไม่มีความสุขค่ะ จะอยู่คนเดียวแบบไม่มีใครเลยก็กลัวจะทำไม่ได้ค่ะ อยากให้เพื่อนๆที่มีประสบการณ์หรือมีความคิดเห็น ช่วยตอบหน่อยนะค่ะ อยากให้ชีวิตมีความสุขมากกว่านี้ค่ะ

ขอบคุณล่วงหน้านะคะ