ถึงกับต้อง log in มาตอบ
เข้าใจ จขกท. นะคะ สามีเรา เราก็รัก ไม่อยากสูญเสีย แต่จะให้เอาใครอีกคนมาอยู่ใช้สามีร่วมกันก็ยากจะทำใจ ถ้า จขกท.ยอมเสียศักดิ์ศรี ปล่อยให้อีกคนเข้ามาร่วมบ้านกัน เพราะไม่อยากสูญเสียสามีไป เราขอแสดงความเห็นอย่างนี้นะคะ
1. ร่วมบ้านกันต้องมีข้อแลกเปลี่ยนค่ะ เช่น จากเดิมที่สามีเคยเป็นคนถือเงิน เก็บเงินหรือทรัพย์สิน ดูแลเรื่องเงินทุกอย่าง ขอแลกกลับค่ะ ให้เป็นเราเป็นผู้ดูแลเรื่องเงิน เก็บเงิน และตัดสินใจเป็นหลักค่ะ หรือทรัพย์สินทุกอย่าง ขอให้โอนมาเป็นชื่อ จขกท.ไว้ก่อน อันนี้เป็นการป้องกันว่า อีกคนไม่ได้หวังจะเข้ามาเพราะเรื่องเงิน หรือทรัพย์สินใดๆเลยค่ะ
2. ตั้งกฎเกณฑ์ค่ะ การอยู่ร่วมกันค่ะ แยกกิน แยกใช้ กันยังไง ทั้งข้าวของ สิ่งของ สิทธิ์ภายในบ้าน หรือแม้กระทั่งสิทธิ์การใช้สามีร่วมกัน เอาให้ชัดเจน ทำข้อตกลงไว้ ละเมิดสิทธิ์หรือผิดกฎแล้วจะต้องชดใช้ หรือจะต้องลงโทษกันยังไง
3. แบ่งหน้าที่ความรับผิดชอบกันด้วยค่ะ ในเมื่ออยากอยู่ร่วมกัน ก็ต้องแบ่งเบาภาระทุกเรื่อง ร่วมสุขได้ก็ต้องร่วมทุกข์ด้วย งานบ้านมีไรบ้าง แบ่งไปค่ะ ทำความสะอาด ซักผ้า ล้างถ้วยจาน ตัดหญ้าตั. ดต้นไม้ ดูแลความเรียบร้อยของบ้าน ให้เค้าทำไปค่ะ ขายของขายอาหาร ให้เค้าเสิร์ฟไปค่ะ จะมานั่งงอมืองอเท้าไม่ทำมาหากินไม่ได้ อย่าหวัง ส่วนคุณมีหน้าที่บัญชาการ อยู่ฝ่ายบริหาร ก็ทำไปค่ะ
4. คุณขอจดทะเบียนสมรสเลยค่ะ สิทธิ์ทุกอย่าง ต้องอยู่กับคุณเท่านั้น (ไม่นับหัวใจของสามี) และถ้าทำได้อย่ายอมให้เค้า มีลูกกันนะคะและถ้าตัวคุณเองยังไม่แน่ใจ ก็อย่ามีลูกกับเค้าค่ะ

ในเมื่อคุณตัดใจจากสามีไม่ได้ และจะยอมเสียศักดิ์ศรีความเป็นคน เป็นเมียที่ดีแล้ว แล้ว สิ่งที่ได้มาก็ต้องชดใช้ให้ได้บ้างกับสิ่งที่เสียไปค่ะ ถึงแม้ว่ามันจะไม่คุ้มกับการถูกดูแคลนจากคนนอก แต่อย่างน้อยๆ ทรัพย์สินหรือเงินทองที่ยังอยู่ในมือคุณ มันก็ยังพอเป็นหลักให้คุณเดินต่อไปได้ ถ้าวันนึงคุณยอมปล่อยเค้าไปแล้ว

ทั้งหมดเป็นความเห็นส่วนตัวเรานะคะ เราเห็นเหตุการณ์อย่างนี้มาเยอะ โดยเฉพาะกับคนใกล้ตัวเรา สุดท้ายกลายเป็นเมียหลวงที่ต้องยอมทุกอย่าง ไม่ว่าสามีจะทำอะไร ไม่มีโอกาสที่จะต่อรองใดๆ สามียิ่งได้ใจ อยากทำไรก็ทำ เพราะเมียหลวงไม่มีทางจะไปไหนได้ เป็นของตายในมืออยู่แล้ว เพราะยอมเอง