ไม่อ้อมค้อม เรื่องมันมีอยู่ว่า เราแอบชอบเพื่อนในที่ทำงานคนหนึ่ง  แต่เรารู้ว่าเค้ามีเมียอยู่แล้ว เราก็เลยทำตัวเป็นเพื่อนที่ดี  ไม่เคยบอกเค้าเลยว่าชอบ  เพราะไม่เคยคิดจะทำให้ใครต้องลำบากใจ  ไม่อยากเสียเพื่อนด้วย
จนกระทั่งวันหนึ่ง  มีน้องใหม่เข้ามาทำงาน
ดูเค้าให้ความสนใจเป็นพิเศษ  เราก็ไม่ได้คิดอะไร
ผ่านไปไม่ถึงอาทิตย์  ดูเค้าแสดงออกจริงจังมาก ว่าจีบน้องคนนี้  ซึ่งน้องก็รู้อยู่แล้ว  ว่าเพื่อนเรามีครอบครัวแล้ว  แต่นางแอ๊บใส  และมีท่าทีเล่นด้วย
เรารู้สึกเจ็บมาก  เรารู้สึกผิดหวังกับการกระทำของเพื่อน   และรู้สึกเกลียดน้อง  เพราะนางแอ๊บเป็นคนอินโนเซ้น  ทั้งที่นางมีลูกมาแล้ว  เอาเป็นว่าผู้หญิงด้วยกัน ดูออกค่ะ
เราเลยยิ้มน้อยลง และเค้าชอบเรียกเราไปทานข้าวด้วยกัน และต้องรอให้น้องคนนั้นมาด้วย เรารู้สึกได้เลยว่า เรากำลังจะกลายเป็นไม้กันหมา
เรารีบเอาตัวออกมาจากสถานะกาลนั้น
โดยเลี่ยงไปทานข้าวคนเดียว เปลี่ยนเวลาทานข้าว
เราเจ็บค่ะ แต่เราก็ไม่พูดอะไร ไม่เข้าไปห้าม ไปยุ่งเพราะเราคิดว่า เราเข้าไปยุ่งก็คือหมา มัยเป็นเรื่องส่วนตัวของพวกเค้า ถึงจะผิดศีลธรรม แต่เรื่องแบบนี้ คนเราต้องรักศักดิ์ศรีของตัวเอง ต้องคิดเอง
เราพยายามตีตัวออกห่าง เพราะเวลาไม่เห็น เราไม่เจ็บ เค้าก็พยายามทักทายเรามากขึ้น เราสิ พยายามหลบหน้า
เราแค่รู้สึกว่าถ้าเห็นแล้วเจ็บ เราก็ไม่ต้องไปเห็น ก็จบ
คำถามคือ จำเป็นไหมคะ ที่เราจะต้องแคร์ ที่เค้ารู้สึกแย่ เวลาเราไม่อยากคุยด้วย ไม่ทักทายตอบ
เราคิดว่าเราต้องรักตัวเราเองมากกว่า
เราไม่อยากเป็นเครื่องมือก่อเวรก่อกรรมของพวกเค้า