ผมเลิกแฟนมาแล้ว สี่เดือน แต่ความรู้สึกอะไรต่างๆยังเหมือนเดิมอยู่เลย เวลาว่างๆ ก็ยังคิดถึงเค้าอยู่ อยากให้เค้าคิดถึงผมบ้างและกลับมารู่สึกกับผมเหมือนเดิม ตอนเราคบกัน ผมทำตัวไม่ค้อยดีกับเค้าบ้าง ไม่ดีบ้าง เอาแต่ใจไรบ้าง ไม่ค่อยแคร์อะไรเค้าสักเท่าไหร่ แต่ผมรักเธอนะ ถึงจะไม่ค้อยแสดงออกมากมายอะไรแต่ เธอคือคนที่ผมคิดว่าเป็นคนสำคัญคนนึงเลยในชีวิตผม ซึ่งผมเคยคิดว่าคนนี่ละที่ผมอยากหยุดอะไรทุกอย่างไว้กับเธอ พอแล้วไม่ต้องการไข้วขว้าอะไรอีกแล้ว พ่อแม่เราก็พาไปเจอกันแล้วนะ พาไปเที่ยวกับครอบครัวผมด้วย สนิทกับแม่ พ่อผมด้วย มันจะดีอะไรเกือบทุกอย่างแล้ว แต่ผมเหมือนต้องทำให้เธอต้องออกจากชีวิตผม ซึ่งผมไม่ได้ต้องการอะไรอย่างงั้นเลย ทุกครั้งที่ทะเลาะกันก็กลับมาดีกันตลอด ยอมกันบ้างง้อกันบ้าง แต่ครั้งสุดท้ายเค้ากลับไม่กลับมาคุยกันเหมือนเดิม แล้วบอกเลิกผม พอผมถามเค้าบอกกับผมว่า เราไม่รุ่สึกกับเราแล้วอะ ไม่ได้รักเธอแล้ว ซึ่งตอนนั้นผมไม่เชื่อเลยว่าคนเราจะหมดความู้สึกอะไรง่ายๆขนาดนั้น ตอนนั้นผมคิดว่าเค้าคงเหนื่อยกับผมมาเยอะแล้วไม่ไหวแล้ว เพราะเค้าพุดมาตลอดว่าถ้าเค้าจะไปจิงๆจะไปกลับมาเลยนะแต่เพราะตอนนั้นเรารักกันผมไม่เชื่อว่าวันนั้นจะมีจิง จนมาถึงวันที่เค้าที่จะต้องเดินจากผมไป ตอนแรกผมชาไปหมดทำไรไม่ค้อยเป็นงงเป้นงานเลย เรียนก้ไม่ค่อยอยากจะเรียน ผมง้อเธอหลายรอบมากแต่คำตอบเดียวคือคำว่าไม่ ขนาดผมร้องไห้ใส่แม่ ซึ่งผมไม่เคยอ่อนแออะไรขนาดนี้มาก่อนเลยนะ แต่โทรไปคุยให้แต่ก็ได้คำตอบว่า พอแล้วค่ะแม่ จากวันนั้นมาถึงวันนี่ผมก็ยังคิดถึงเธออยุ่เลย เป็นห่วงเธอ คิดถึงเธอ ตลอดทุกวันเลยตรับ อยากให้เธอคนนั้นกลับมา ผมควรทำยังไงดีคับ ถึงมันจะผ่านมาสี่เดือนละนะแต่ ผมยังหวังให้เธอกลับมาอยู่เลย ไม่ได้ต้องการใครเข้ามาแทนเธอเลยอ่าครับ ผมว่าเธอดีกับผมมากๆอะครับ หายากนะครับคนที่ดีกับเราขนาดนี้ เพื่อนๆคิดว่าผมควรจะทำยังไงได้บ้างอะครับ  ผมนักศึกษา มหาลัยบูรพา อะครับ