เดือนที่แล้ว ผมใด้บินไทย เพื่อไปหาผญคนนึง เราเลิ่มคุยกันตั่งแต่ สิงหาทางเฟสนะ ตกลงกันว่า ท่าเข้ากันใด้ก็ตกลงเป็นแฟนกันใด้
สุดท้ายพอมาเจอกันแล้ว ก็เข้ากันไม่ใด้ มีหลายอย่างที่ทำให้เข้ากันไม่ใด้นะครับ ไนใจผมก็อยากจะปลับตัวให้เข้าหากันใด้ แต่ในฝ่ายเค้าก็ไม่อยากสุดท้ายเค้าก็ ปฏิเสธ ผมก็เลยกลับมาอังกฤษพร้อมกับความเสียใจนะ คือผมถูก ปฏิเสธไปแล้ว ความหวังมันก็คงไม่มีอีกแล้ว ผมก็อยากจะลืมนะ ผมเลยเลิกติดตามเค้าไนเฟส (ยังเป็นเพื่อนเฟสกันอยู่) ผมจะได้ไม่เห็นความเครื่อนใว้ของเค้า เพราะมันทำให้ผมเจ็บตอนที่เข้าโพสอะไร เห็นชิวิตของเค้านะ เพราะผมไม่ใด้เป็นคู่เค้า ตอนแรกๆ ตอนถูกเค้า ปฏิเสธ ใหม่ๆ ผมก็ร้องห่มร้องให้มาก ตอนกลับมาอังกฤษเราก็คุยกันแบบธรรมดา แต่ก็คุยกันน้อยลง เพราะผมไม่อยากให้ความเจ็บมันมา
ก่อนใด้เจอกัน เราจะคุยกันแทบทุกวันเลย ตั่งแต่ถูก ปฏิเสธก็น้​อยลง พอมาถึงวันที่ 3 ธันวาคมนั่นละตอนที่เราก็ไม่ใด้คุยกัน ผมก็เลิกทักไป ก็เลิกติดตามเค้าในเฟส พยายามจะลืมทั้งหมด ตั่งแต่วันที่3 จนมาถึงวันที่ 25 เค้าก็ทักมาหาผม
แต่ก็ไม่ชวนผมคุย ท่าผมไม่ชวนคุยก็ต่างคนต่างไป แบบนั้นมันคืออะไรครัย
คือผมก็งงนะ จะทักมาทำไทท่าจะไม่ชวนผมคุยบ้าง แบบให้ผมเป็นฝ่ายชวนคุยมันก็ไม่ใด้มีประโยชอะไรเลย เป็นแต่ฝ่ายถาม รอแต่คำตอบจากเค้านะ