ย้อนกลับไปเมื่อประมาณกลางเดือนตุลาคม ที่ผ่านมา ผมคิดว่าสอบไล่เทอมนี้เสร็จสิ้นลงผมจะไปเล่นที่ไหนสักที่หนึ่ง
ในตอนนั้นคิดไม่ออกว่าจะไปที่ใด เลยลองเข้าไปดูรีวิวการท่องเที่ยวใน Google ซึ่งก็เจอหลายที่มาก ไม่ว่าจะเป็นอุบลราชธานี เขาใหญ่ ภูกระดึง เชียงคาน ภูทับเบิก หรืออะไรต่อมิอะไร ผมดูอยู่หลายวันสุดท้ายตัดสินใจว่าจะไปเชียงคาน ความคิดในตอนเเรกผมมีจุดมุ่งหมายสำคัญว่าผมจะไปดู ไปศึกษา เรียนรู้เรื่องราวอะไรบางอย่าง ณ ที่แห่งนั้นโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เรื่องราวที่เกี่ยวกับวัฒนธรรม ของท้องถิ่นซึ่งผมจะไป ไปครั้งนี้ผมคิดว่าคงไปคนเดียวเพราะคงไม่มีใครจะมีเวลาว่าง เเละสละเวลาอันมีค่ามาไร้สาระกับสิ่งที่ผมจะทำในสิ่งที่ผมคิด
เเต่เเล้วก็มีเพื่อนคนนึง มาถามผมว่า "สอบเสร็จเเล้วไปเที่ยวไหนรึป่าว" ผมตอบเธอว่า "ว่าจะไปเชียงคานสักสองสามวัน" ผมไม่รู้ว่ามันประจวบเหมาะด้วยเหตุผลประการใดเพราะที่ๆ ผมจะไปนั้นเป็นที่เดียวกันที่เธอจะไปเช่นกันนั่นก็คือเชียงคาน
เราจึงรอวันให้คนใดคนนึงสอบเสร็จซึ่งผมก็สอบเสร็จหลังเพื่อนคือสอบเสร็จวันที่ 20 ธันวาคม 2559
เราจึงตัดสินใจเลือกวันที่จะเดินทางไปยังเชียงคาน คือ 21-23 ธันวาคม 2559
แต่ถึงวันจริงๆ ที่เรากำลังจะเดินทางผมเเละเธอจึงชวนเพื่อนอีกสองคนซึ่งเขาก็ตอบตกลงด้วยดีว่าเราจะไปที่นั่นพร้อมกัน
เรากำลังจะเดินทางไปที่เดียวกัน ด้วยเหตุผลอันใดนั้นสำหรับเพื่อนสามคนผมไม่ทราบ เเต่สำหรับผม ในการไปเชียงคานครั้งนี้คือ ผมอยากไปดูว่าเชียงคานมีความพิเศษอะไรทำไมถึงเป็นเมืองท่องเที่ยว เชียงคานมีวัฒนธรรมอย่างไร เเละอีกความมุ่งหมายสำคัญที่ผมต้องการคือพักผ่อนสบายๆ คลายเครียดสักนิด เพื่อไม่ให้คิดเรื่องที่ปวดหัวนั้นเองครับ
เรื่องราวที่บรรยายด้วยภาพต่อไปนี้อาจตอบผมได้ ผมจะลองกล่าวถึงความประทับใจเเละเรื่องราวอันพิเศษที่ผมได้รับจากรูปภาพต่อไปนี้ครับ
           
           เราออกเดินทางจากขอนแก่นเมื่อเวลาสักประมาณ 07:00 น. ด้วยรถโดยสารประจำทาง ขอนแก่น-เมืองเลย ค่าโดยสาร 125 บาท
เเละเราก็มาถึง บขส. เมืองเลยประมาณ 11:00 น. โดยประมาณ รถที่ท่านเห็นอยู่นี้คือรถที่เราขึ้นจากตัวเมืองเลยไปเชียงคาน ซึ่งใช้เวลานานเป็นชั่วโมงกว่า ๆ เเต่ก็ไม่เป็นไรดอกครับ ถือว่าชมนกชมไม้ไปตามทางล่ะกัน เเต่ผมก็ยืนบนรถคันนี้ตั้งเเต่เมืองเลยจนถึงเชียงคานเลยที่เดียว
          
       เรามาถึงที่นี่ประมาณ บ่ายโมงกว่า ๆ คงได้ ส่วนที่ที่ท่านเห็นอยุ่นี้คือที่พักครับ ลงจากรถเชียงคานเลยลงมาเดินไม่ถึง 100 เมตร
เสียด้วยซ้ำ ผมก็เจอที่พักตรงนี้เเล้ว หน้าที่พักนี้เป็นทางเดินลงไปบริเวณริมเเม่น้ำโขงเเละถนนคนเดินเมืองเชียงคาน สำหรับค่าที่พักท่านลองไปถามผู้จัดการเองเลยนะครับ เเต่ที่รู้ๆ ป้าแกใจดีมากครับ
                        
     จากนั้นเราก็เดินหาอะไรกินสักหน่อยเพราะผมยังไม่มีอะไรตกถึงท้องแม้สักนิด ทางที่เรากำลังจะไปนั่นก็คือ #ตลาดสดเชียงคาน
    
                                  ผู้ร่วมเดินทาง

  ตลาดสดเชียงคานก็ไม่เเตกต่างจากสถานที่ทั่ว ๆไป (ขอบคุณคุณป้าเเม่ค้าข้าวจี่และไข่ปิ้งนะครับ) อ่อ อีกอย่างนะครับความประทับใจคือภาษาของชาวเชียงคาน ที่ผมชอบมาก ที่นี่มีภาษาที่ใช้กันซึ่งสำเนียงอาจจะเเปลกจากภาษาอีสานทั่วไป สน่ห์เริ่มต้นที่ผมชอบที่นี่จึงเริ่มด้วย #ภาษา นั่นเอง


    พอค่ำลงดวงตะวันกำลังจะลับขอบฟ้า เเสงสุริยากำลังจะลาจากไปในวันนี้ เราจึงเดินไปเล่นริมโขงสักชั่วครู่ หลังจากนั้นก็ต่อด้วยการเดินเที่ยวตามถนนคนเดิน สองฟากฝั่งของถนนคนเดินจะมีของขาย ซึ่งมีบ้านเรื่อนที่เป็นบ้านไม้บางหลังยังคงรักษาสถาปัตยกรรมของบ้านสมัยก่อนไว้เป็นอย่างดี

เเต่ถึงว่าจะมีบางหลังสร้างใหม่ก็ยังคงรักษาไว้ซึ่งเค้าโครงเดิม บ้านเรื่อนของชาวเชียงคานที่ปรากฏให้ผมเห็นนั้น เกือบทุกหลังจะเป็นบ้านที่มีลักษณะเค้าโครงที่เหมือนกัน เเสดงถึงอัตลักษณ์พิเศษทางสถาปัตกรรมของบ้านเรือน ณ ที่นี่ซึ่งนี่เป็นอีกหนึ่งความประทับใจ

อันนี้เป็นร้านติ่มซำนะครับ ไม่ใช่ร้านขายปลาทูนะครับ เห็นคนเเวะเข้ากินกันเยอะมาก



            อันนี้น่าจะเป็นข้าวเกรียบปากหม้อเเละสาคูไส้หมู


                    นี่ครับสิ่งที่ผมซื้อ เขาเรียกอะไรไม่รู้นะ
                                     เเต่มันจะเป็นข้าวที่ห่อเผือกซึ่งเป็นไส้
ข้าวน่าจะใส่กะทิด้วย เพราะมันมีกลิ่นหอมน้ำมันมะพร้าว อันนี้อันละ 10 บาท ผมซื้อมาอันนึง อยากบอกว่าอร่ยมาก




     ผู้ร่วมเดินทาง


    ร้านรับวาดรูปเหมือนบนแผ่นกระดาษ ลักษณะเป็นการวาดลายเส้นเเรงเงา ดูเเล้วก็สวยสดงดงามดีครับ



    ข้างๆร้านที่ผ่านมาก็จะมีร้านขายไก่ทอด มองดูรูปนี้เเล้วก็น่ารักดีนะ ผมไม่ทราบว่าเธอคือเเม่ของเด็กหรือพี่สาว (ในความคิดอาจเป็นพี่สาว)
กำลังสอนการบ้านกันอยู่ ดูเเล้วอบอุ่นในครอบครัวดี

         
   ขนมเบื้องมั้งเขาเรียกกัน เเต่ผมชอบมากอร่อยเกินจะบรรยาย ทำสดๆร้อนๆจากเตา สุดยอด...
    
                           นมสดจ้า นมสด 20 บาท

อันนี้เขาเรียกรัยนะไม่รู้เหมือนกัน เเต่ความเเซบของเขาก็ที่ 1 เหมือนกัน

   ขนมตะโก้

เธอขายพิซซ่า น่ารักดีนะครับเเม่ค้าที่เชียงคาน นี่ก็อีกอย่างที่สร้างเสน่ห์ให้ผมต้องมาที่นี่.....อิอิ

  ร้านรูปวาดนะครับคนละร้านกับวาดเส้น


     วาดรูปเหมือน ผมคงมองรูปนี้แบบไม่มีอะไรมากมายนอกเสียจากศิลปะที่พี่จิตรกรคนนี้กำลังสรรค์สร้างขึ้น

  
    ข้าวเหนียวดำ(ข้าวก่ำ)+มะพร้าว = อะไรไม่ทราบ  เเต่ก็น่ากินซะเหลือดกิน

           
     
นี่คือวันเเรกของเราครับ บรรยากาศวันนั้นก็โอเคดีครับ เข้านอนเตรียมลุยต่อวันพรุ่งนี้ทั้งวัน
     ขอจบตอนเเรกไว้เพียงเท่านี้เเล้วเราค่อยมาต่อตอนหน้านะครับ (รูปยังไม่เเต่งเลย)