ถึงคุณตั้ว...

     (ทำเสียงจ๋อมในซีนอารมณ์) คุณเป็นคนสร้างบัลลังก์หงส์ขึ้นมา ใช่ค่ะ เราไม่เถียง คุณมีสิทธิจะทำอะไรก็ได้ จะเขียนบทยังไงก็ได้ จะให้ใครมีบทบาทมากกว่าใครก็ได้ จะให้ตัวละครไหนเวิ่นเว้อยังไง คุณก็ทำได้ ทำได้ทั้งนั้น และคุณได้ทำไปแล้วด้วย คุณได้ทำให้ละครเรื่องหนึ่งโลดแล่นไปตามใจคุณ แต่คุณเคยนึกถึงแฟนละครบ้างไหมคะ คุณเคยคิดบ้างไหม ว่าแฟนละครที่เขากำลังรอดูละครของคุณเขามีความสุขในสิ่งที่คุณนำเสนอมาหรือเปล่า ที่ดูอยู่ทุกวันนี้เพราะพระนางน่ารัก ตัวละครน่ารักหลายตัว เนื้อเรื่องก็น่าสนใจ น่าจะเข้มข้น แต่ก็"น่าจะ"เท่านั้น จริงๆไม่ต้องเข้มข้นมาก ร้ายหรือแรงมากก็ได้ แต่ขอแค่มี "ความพอดี" แค่นั้นเอง คุณยังให้กันไม่ได้ ก็ได้แต่เฝ้ารอว่าเมื่อไหร่จะมี "ความพอดี" ในละครของคุณสักที

เราดูละครของคุณจนวันจบคือวันนี้ มิไยที่ใครจะมาหัวเราะเยาะหรือพูดทำนองว่า จะดูทำไมละครเรื่องนี้ไม่เห็นสนุกหรืออะไรก็ตาม เราเถียงเสมอ เรายกเหตุผลโน่นนี่มาแสดงได้ แต่สำหรับวันนี้ เราไม่รู้จะยกเหตุผลอะไรมาพูด

ผิดหวังค่ะ พูดได้แค่นี้จริงๆ