"เธอตาย... ฉันตายด้วย..."
------------------------------------
"Passengers - คู่โดยสารพันล้านไมล์" (6/10)
“Passengers” หนังใหม่ของสาวเจนลอว์ที่มากับพล๊อตเรื่องน่าสนใจ ว่าด้วยเรื่องราวของการเดินทางไปยังโลกใหม่ที่ต้องใช้เวลากว่า 120 ปีจนกว่าจะถึงที่หมาย ผู้โดยสารทุกคนจะต้องนอนจำศีลอยู่ในแคปซูนจนกว่ายานจะไปถึง แต่แล้วก็เกิดความผิดปกติของยาน เมื่อแคปซูนของผู้โดยสารของ “จิม เพรสตัน” ช่างเครื่องคนนึงบนยานเกิดขัดข้อง เป็นเหตุให้เขาต้องตื่นจากการจำศีลก่อนถึงจุดหมายตั้ง 90 ปี การใช้ชีวิตของเขาดำเนินอย่างเหงาๆ มีเพียงหุ่นยนต์แอนดรอยด์เป็นเพื่อนคุย เวลาผ่านไป 1 ปี จิมตัดสินใจที่จะปลุกผู้โดยสารคนหนึ่งให้ตื่นขึ้นมาเป็นเพื่อนเขา เธอคนนั้นเป็นนักข่าวสาวชื่อ “ออโรร่า” ทั้งสองได้ใช้ชีวิตด้วยกันบนยานจนความรักก่อตัวขึ้น แต่แล้วปัญหาก็เกิดขึ้น เมื่อยานที่พวกเขากำลังเดินทางอยู่นั่นก็เกิดผิดปกติขึ้นมาอีก....
โดยส่วนตัวแล้วผมชอบกับพล๊อตเรื่องในประเด็นทีมีผู้โดยสารตื่นขึ้นมาก่อนถึงจุดหมายนี้นะ และคิดว่าประเด็นนี้สร้าง story ให้กับหนังได้เยอะและหลากหลายมาก แต่ผู้กำกับเลือกที่จะหยิบยกเรื่องความรักเป็นตัวประเด็นหลักในการเล่าเรื่อง ทำให้หลายคนที่ตั้งหน้าตั้งตาและหวังที่จะได้ตื่นเต้นกับเรื่องราวบนยานอวกาศ กลับผิดหวังเป็นธรรมดา (มีเพียงช่วงท้ายเท่านั้นที่พอลุ้นอยู่นิดๆหน่อยๆ ซึ่งไม่ได้หวือหวาอะไรเลย) ในส่วนของเรื่องราวความโรแมนติกที่หนังเลือกนำเสนอก็กลับไปไม่ถึงดวงดาว เหตุผลของความรักก็ดูง่อยๆ หลายๆปัญหาหลายๆประเด็นมันง่ายไปหมด ไม่มีประเด็นอะไรที่สร้างความเป็นเอกลักษณ์ให้หนังได้เลย
เจนลอว์คงจะถูกโฉลกกับหนังที่ตัวละครถูกทำร้ายความรู้สึกหนักๆ เวลานางร้องไห้คือนางใส่ความฟูมฟายเต็มที่มาก ชอบการแสดงของนางจริงๆ ส่วนคริส แพรตต์ ผมรู้สึกว่าเรื่องนี้เค้าไม่ค่อยมีเสน่ห์เท่าไหร่เลย อาจเป็นเพราะบทด้วยแหละที่มันดูนิ่งๆซะเหลือเกิน ในภาพรวม ผมชอบงานภาพและดนตรีประกอบมากที่สุด เพราะสองสิ่งนี้ชวนให้หนังมีความน่าสนใจขึ้นมาหน่อย แม้จะไม่มาก แต่ก็ช่วยด้านความบันเทิงให้หนังสอบผ่านแบบเส้นยาแดงผ่าแปด
MoviesFeedback No.101/2016
ฝากเพจรีวิวด้วยนะครับ มากดไลก์ติดตามรีวิวหนังใหม่ๆกันที่:
https://www.facebook.com/FeedbackMovies
[CR] รีวิว : “Passengers” - ความรักของช่างเครื่องกับผู้โดยสารระดับ Gold Class บนยานที่กำลังอับปาง (6/10)
------------------------------------
"Passengers - คู่โดยสารพันล้านไมล์" (6/10)
“Passengers” หนังใหม่ของสาวเจนลอว์ที่มากับพล๊อตเรื่องน่าสนใจ ว่าด้วยเรื่องราวของการเดินทางไปยังโลกใหม่ที่ต้องใช้เวลากว่า 120 ปีจนกว่าจะถึงที่หมาย ผู้โดยสารทุกคนจะต้องนอนจำศีลอยู่ในแคปซูนจนกว่ายานจะไปถึง แต่แล้วก็เกิดความผิดปกติของยาน เมื่อแคปซูนของผู้โดยสารของ “จิม เพรสตัน” ช่างเครื่องคนนึงบนยานเกิดขัดข้อง เป็นเหตุให้เขาต้องตื่นจากการจำศีลก่อนถึงจุดหมายตั้ง 90 ปี การใช้ชีวิตของเขาดำเนินอย่างเหงาๆ มีเพียงหุ่นยนต์แอนดรอยด์เป็นเพื่อนคุย เวลาผ่านไป 1 ปี จิมตัดสินใจที่จะปลุกผู้โดยสารคนหนึ่งให้ตื่นขึ้นมาเป็นเพื่อนเขา เธอคนนั้นเป็นนักข่าวสาวชื่อ “ออโรร่า” ทั้งสองได้ใช้ชีวิตด้วยกันบนยานจนความรักก่อตัวขึ้น แต่แล้วปัญหาก็เกิดขึ้น เมื่อยานที่พวกเขากำลังเดินทางอยู่นั่นก็เกิดผิดปกติขึ้นมาอีก....
โดยส่วนตัวแล้วผมชอบกับพล๊อตเรื่องในประเด็นทีมีผู้โดยสารตื่นขึ้นมาก่อนถึงจุดหมายนี้นะ และคิดว่าประเด็นนี้สร้าง story ให้กับหนังได้เยอะและหลากหลายมาก แต่ผู้กำกับเลือกที่จะหยิบยกเรื่องความรักเป็นตัวประเด็นหลักในการเล่าเรื่อง ทำให้หลายคนที่ตั้งหน้าตั้งตาและหวังที่จะได้ตื่นเต้นกับเรื่องราวบนยานอวกาศ กลับผิดหวังเป็นธรรมดา (มีเพียงช่วงท้ายเท่านั้นที่พอลุ้นอยู่นิดๆหน่อยๆ ซึ่งไม่ได้หวือหวาอะไรเลย) ในส่วนของเรื่องราวความโรแมนติกที่หนังเลือกนำเสนอก็กลับไปไม่ถึงดวงดาว เหตุผลของความรักก็ดูง่อยๆ หลายๆปัญหาหลายๆประเด็นมันง่ายไปหมด ไม่มีประเด็นอะไรที่สร้างความเป็นเอกลักษณ์ให้หนังได้เลย
เจนลอว์คงจะถูกโฉลกกับหนังที่ตัวละครถูกทำร้ายความรู้สึกหนักๆ เวลานางร้องไห้คือนางใส่ความฟูมฟายเต็มที่มาก ชอบการแสดงของนางจริงๆ ส่วนคริส แพรตต์ ผมรู้สึกว่าเรื่องนี้เค้าไม่ค่อยมีเสน่ห์เท่าไหร่เลย อาจเป็นเพราะบทด้วยแหละที่มันดูนิ่งๆซะเหลือเกิน ในภาพรวม ผมชอบงานภาพและดนตรีประกอบมากที่สุด เพราะสองสิ่งนี้ชวนให้หนังมีความน่าสนใจขึ้นมาหน่อย แม้จะไม่มาก แต่ก็ช่วยด้านความบันเทิงให้หนังสอบผ่านแบบเส้นยาแดงผ่าแปด
MoviesFeedback No.101/2016
ฝากเพจรีวิวด้วยนะครับ มากดไลก์ติดตามรีวิวหนังใหม่ๆกันที่: https://www.facebook.com/FeedbackMovies