จีนพอรวมแผ่นดินได้เสร็จก็จัดการยึดอำนาจผู้นำแคว้นต่างๆครับแล้วแต่งตั้งให้คนที่ฮ่องเต้พอใจไปปกครอง     ในขณะที่ทางอินเดียถึงจะมีคนรวมแผ่นดินได้แต่ก็มักไม่เข้าไปยุ่งกับมหาราชาของแคว้นต่างๆ     คือปล่อยให้ราชวงศ์เดิมปกครองกันต่อไป

ลักษณะนี้ต่างกันตรงที่ของจีนจะไม่ค่อยเปิดโอกาสให้ผู้นำท้องถิ่นสะสมอำนาจและกำลังก่อการกบฎได้      ในขณะที่ทางอินเดียนั้นผู้นำท้องถิ่นมีอำนาจเต็มหากจักรพรรดิไม่แข็งแกร่งจริงจะคุมแคว้นต่างๆไม่อยู่

สภาพจักรวรรดิของอินเดียนั้นถ้าจะเทียบก็คงต้องเทียบกับจีนในสมัยราชวงศ์โจว     ที่จักรพรรดิแทบไม่มีอำนาจอะไรเลยต้องอาศัยราชาของแคว้นต่างๆตลอด    ช่วงไหนที่จักรพรรดิอ่อนแอนี่ยิ่งกว่าเจว็ดอยู่บนศาลเสียอีก

แต่จีนเองช่วงที่ราชสำนักยังกุมอำนาจได้ไม่เต็มที่ก็มักมีการกบฎเกิดขึ้นบ่อยๆ      ช่วงไหนที่ราชสำนักแข็งแกร่งก็ปกครองกันไปยาวๆ 200-300 ปีกว่าที่จะเกิดกบฎใหญ่ๆอีก