สวัสดีครับ
เจ้าของกระทู้จะพาไปเที่ยวตลาดนัดกลางคืนที่ ประเทศไต้หวันกัน เชื่อว่าหลายๆ คนคงเคยไปเที่ยวประเทศไต้หวันซึ่งกำลังฮิตอยู่ในขณะนี้ซึ่งอาจจะเป็นเพราะ
1. ค่าครองชีพถูก พอๆ กับกรุงเทพ หน่วยเงินคิดง่าย ตีเป็นเงินบาทในใจได้เลยหรือบวกเพิ่มแค่ 10 เปอเซนต์เท่านั้น
2.ตั๋วไม่แพง มีโลว์คอส พวกโลว์มันนี่แต่อยากเที่ยวนอกอย่างผมกำเงิน 4,000 ก็ไปเชคอินอัพรูปเรียกไลค์ได้
3.บ้านเมืองมีความมุ้งมิ้ง มุ้งมิ้งอะมุ้งมิ้งเข้าใจไหมครับ
4.ของกินไม่แย่เหมือนฝั่งแผ่นดินใหญ่ มีรสชาติที่ถูกปากคนไทย เป็นส่วนมาก ถึงจะมีเต้าหู้เหม็นอันลือลั่น แต่คนไทยส่วนมากมักจะถูกปากอาหารชาวไต้หวัน
5.คนหน้าตา(เหมือน)จะดี พูดง่ายๆ ไปส่องอาตี๋อาหมวยให้เป็นสารอาหารบำรุงใจ (บางคนไม่ตี๋แถมตาโตผิวคลํ้ากว่าคนไทยเยอะ) (-__-)
วันนี้เจ้าของกระทู้จะพาไปเที่ยวตลาดนัดกลางคืนที่เมือง ChiaYi (อ่านว่าจายอีย์) เมืองที่คนไทยส่วนมากแวะไปแค่ลงรถไฟแล้วต่อไปอุทยานแห่งชาติ อาลีชานเลย อันตัวผมเองไปไต้หวันแทบจะทุกเดือนบางเดือนไปสองรอบเพราะมีที่พักฟรี ไปจน ต.ม. เหมือนจะจำได้เพราะ ผม ใช้ใบ Speedy Immigration Inspector ลัดคิวไปตรวจช่องเฉพาะแล้ว ต.ม. เอ่ยขึ้นว่าอ้วนขึ้นนะ (จ่ะ...........)
เอาเป็นว่าเริ่มเลยแล้วกัน
อัตราแลกเปลี่ยนที่เจ้าของกระทู้ขอใช้เพื่อให้เข้าใจง่ายคือ 1.1 บาท ต่อ 1 NTD (แลกไว้เมื่อตอนต้นปี 50,000 NTD จ่ายไป 53,500 แล้วใช้มาเรื่อยๆ เพราะไปทุกเดือน)
ตลาดนัดกลางคืนในเมือง ChiaYi มีอยู่สามตลาดด้วยกัน ตลาดที่ผมพาไปนี้ชื่อ..... ชื่ออะไรไม่รู้เหมือนกันเพราะคนที่พาไปยังไม่รู้เลยว่าชื่ออะไร 555 ตลาดนี้เป็นตลาดที่โลคอลมากที่สุด อารมณ์เหมือนเดินตลาดนัดต่างจังหวัดบ้านเรา ส่วนตลาดอีกสองอันที่เหลือมันมีความเจริญและสะอาดมากเกินไป เราจึงไม่อยากเอามารีวิวเพราะไปหาดูเอากระทู้อื่นก็ได้นะจ้ะ ตลาดนี้จะอยู่ตรงทางไป NCYU หรือ National Chiayi University ต้องขับมอไซ รถยนต์ หรือขนส่งสาธารณะอย่างเดียวที่พาไปได้คือแท๊กซี่เท่านั้น ตลาดนี้ถือว่าอยู่ในเมืองพอสมควรแต่อาจจะชานเมืองเล็กน้อย ว่าแล้วพาไปดูทางเข้ากันเลย
ตลาดมีแค่สองซอยเท่านั้น ทางเดินวนเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้า ตลาดนี้มีแต่คนไต้หวันมาเดินกันไร้ซึ่งนักท่องเที่ยว ดังนั้นพ่อค้าแม่ค้าอาจจะแปลกใจนิดนึงถ้าเราไปถ่ายรูปเขาเยอะๆ (อารมณ์เดียวกับถ้าไปเดินตลาดนัดแถวบ้านแล้วไปถ่ายรูปแม่ค้าเยอะๆ เขาก็คงงงๆ)
ร้านนี้เป็นร้านขายขนม โดยในหม้อจะเป็นนํ้าหลายๆ ชนิดให้ใส่เครื่อง ไม่เกินครึ่งถ้วยแล้วเลือกเติมนํ้าซุป โดยมีทั้งนํ้าเฉาก๊วยร้อน(จะกลายเป็นเฉาก๊วยเด้งๆมีเครื่องเมื่อเย็น) ลำไย ชานม นํ้าเต้าหู้
เครื่องก็มีทั้งไข่มุก บัวลอย บัวลอยเผือก บัวลอยมันเทศ ถั่วเขียว ถั่วแดงเม็ดใหญ่ เผือก มันต้ม ถั่วแดงกวน บัวลอยแก้ว และอะไรอีกบอกไม่ถูก (แต่คนไทยน่าจะพอเดารสกะความรู้สึกได้ถ้าเห็นรูป)
สนนราคาคือถ้วยเล็ก 25 NTD ถ้วยใหญ่ 35 NTD ราคานี้หาในไทเปไม่ได้แน่นอน
ร้านต่อมาคือขนมไข่เต่า บ้านเขาจะมีใส่มันม่วงเข้าไปด้วย รสชาติก็เหมือนๆ บ้านเราแต่ไม่หวานเท่า
สนนราคาถุงละ 20 NTD อันนี้คนข้างๆ ซื้อมาปกติผมไม่ชอบกินอยู่ละ บ้านเรา 10 บาทได้ถุงบะเร้อ
ต่อมาก็ร้านปาโป่ง แตกหมดเลือกรับของไปเลย คล้ายๆบ้านเรา แต่บ้านเราดูดีกว่าอีก
ร้านต่อมาเป็นร้านโยนห่วง คือจะมีห่วงไม้ โยนแล้วเอาไปคล้องของ ถ้าลงล๊อกก็เอาของอันนั้นไปเลย ไม้นึง 20-50 NTD แล้วแต่จะเอากี่อัน จะบอกว่าผมเคยไปอีกตลาดนึงมีร้านโยนห่วงใหญ่กว่านี้อีก ยืนโยนครึ่งชั่วโมงยังไม่เห็นใครได้รางวัลสักอัน ส่วนผมหมดไป100ห่วง เสียดายตังมาก เอาไปซื้อชากินยังดีกว่า ฮื้ออออ หลังๆ มาไม่เคยเล่นเลย รู้ว่ายังไงก็ไม่ได้
มองไปฝั่งตรงข้ามก็เป็นร้านอาหารพวกหมี่ผัด เต้าหู้เหม็น ซุป
อันนี้เป็นเกมยิงไข่ เอาแต้ม ผมไม่เคยเล่นแต่คนข้างๆ บอกว่าสำหรับเด็กอนุบาล (พูดเสร็จผมเห็นมีลุงแก่ๆ มานั่งเล่นทันที =_=)
ส่วนอันนี้ไม่ได้ถามว่าเล่นยังไงแต่สาวๆสองคนนี้ดูเต็มที่กับชีวิตมากในการเล่น
พ่อแม่ชาวไต้หวันพาลูกๆ มามอมเมาอบายมุขสำหรับวัยใส
เหมือนโซนๆ ฝั่งตรงนี้จะเป็นฝั่งอบายมุข ก็เดินๆต่อไปเจอบิงโกของชาวไต้หวัน
มองไปฝั่งตรงข้ามร้านบิงโก เจอร้านโอเด้ง คนไต้หวันชอบกินโอเด้งกันมาก เพราะเมื่อก่อนปกครองโดยญี่ปุ่น มันเลยฝังมาเป็นวัฒนธรรม ในเซเว่นก็มี ขายคล้ายๆ แฟมิลี่มาร์ทบ้านเรา แต่ที่นั่นขายดีและมีให้เลือกเยอะ ร้านนี้มีของหลากหลายก็สั่งเอาเลยจะกินอะไร มีให้เลือกใส่ซอสใส่พริก ใส่นํ้าซุป ใส่มือใส่ถุงใส่ปากก็ว่าไป (ยังไม่เคยเห็นร้านแบบนี้ไม่ตลาดกลางคืนที่ไทเปหรือตลาดสำหรับนักท่องเที่ยวเช่น Jiu Fen, Danshui นะ)
ต่อมาก็ไข่นกกระทาต้มชากะทอดแบบบ้านเรา ผมซื้อมากิน 1 ถุงเพราะชอบ 8 ลูก 30 NTD (ที่ไต้หวันปกติจะใส่ซอสกะพริกไทย แต่บางเจ้าเช่นเจ้านี้จะใส่พริกไทยที่ผสมเกลือไว้แล้ว)
เดินต่อมาจนปลายสุดตลาด (ผมข้ามพวกร้านขายเสื้อผ้าอะไรพวกนี้นะ) เจอการแสดงอะไรสักอย่าง เลยถามคนข้างๆ เขาก็บอกเหมือนโชว์ขายของ หาตังประมาณอับดุลไต้หวัน มีแสงสีเสียงเอฟเฟกตระการตา สปอร์ตไลต์เปลี่ยนสีได้ด้วยนาจา
เดินอ้อมมาขึ้นถนนอีกเส้น ฝั่งนี้เป็นร้านอาหารซะส่วนมาก เจอร้านแรกเป็น Mongolian B.B.Q คือผัดผักกับเนื้อ ให้เลือกผักเอง โดยจะให้ถ้วยมาถ้วยนึงใส่ผักที่ต้องการลงไป แล้วก็เลือกเนื้อหมู ไก่ วัว แกะ เขาก็จะเติมถั่วงอกไปอีกถ้วยแล้วผัดๆ มาเสริฟ กินพร้อมข้าว (ข้าวไม่อั้น) ชาดำฟรีไม่อั้น ราคาปกติที่เคยเจอคือ 2 คน 150 เหรียญ ผมเคยกินครั้งนึงที่ตลาดอื่นไม่ชอบเหมือนอาหารยาจก 555
ร้านติดๆกันเป็นร้านเสต็ก ผมเคยกินสาขาอื่นของเจ้านี้ รสชาติ ไม่อร่อยเท่าไร เสต็กไต้หวันบ้านๆ จะเป็นกระทะร้อนแบบหอยทอดบ้านเรา จะตอกไข่ลงไป พร้อมกินกับเส้นคล้ายๆ อูด้ง พร้อมกับเสต็กที่จะมีมาตราฐานคือ Medium Rare นํ้าชาฟรี บางร้านเช่นร้านนี้จะมีข้าวฟรี ซุปครีม(เจือจางมากๆ)ฟรี ราคาโดยทั่วไปคือ 120 - 150 NTD แต่ร้านนี้ 130 NTD อีกสาขานึงที่เคยไปกินแพงกว่านี้
ต่อมาก็ร้านอาหารบ้านๆ ร้านแนวๆนี้มีเยอะมากมีทั่วไต้หวัน(ที่ไม่ใช่ไทเป) เป็นหอยทอด หมี่ผัด ปลาทอด(แนบกระทะแบบเสต็ก)
ร้านเสื้อผ้า แบบตลาดนัดบ้านเรา มีถุงเท้ารองเท้า
อันนี้เป็นร้านซุปถั่วเขียว ซุปลูกเดือย ชาดำ ชาไข่มุก เต้าฮวย ราคา 15 NTD ไปจน 35 NTD แล้วแต่ออฟชั่น
ร้านอาหารบ้านๆ อีกแล้วเหมือนอาหารตามสั่งบ้านเรา มีพวกเต้าหู้เหม็น ขนมผักกาดทอด หมี่ทั้งหลายผัด หรูโร่วฟ่าน(ข้าวหมูตู่นเครื่องคล้ายๆพะโล้) และอื่นๆอีกมากมาย
เดินต่อมาจะเป็นพวกขายเสื้อผ้าละ และของใช้ เดินเจอร้านนึงขายสาย USB ชาร์จโทรศัพท์ที่ยาวที่สุดในโลก คือ 3 เมตร เคยซื้อมาใช้ครั้งนึงตอนไปเดินตลาดใน Hsinchu ใช้ได้สองครั้งพัง คิดว่าคนในพันทิปไม่เคยเห็นเลยเอามาให้ดู อ้อ มีขายไมโครโฟนที่มี ออโต้จูนด้วยนะ ใช้แล้วจะเหมือนเป็นนักร้องเดอะว้อยซ์ เสียงใสกริ๊ง
ต่อมาเป็นไก่ทอดเกาหลี ผมเคยกินร้านอื่น รู้สึกว่าอร่อยกว่าบอนชอนอีก เพราะเผ็ดกว่า
ร้านขายผลไม้ปอกใส่ถุง หาได้ทั่วไป ถุงละ 40 NTD สามถุง 100 NTD มาไต้หวันผมแนะนำให้กินสัปปะรดกับลูกพลับ หวานอร่อยกว่าเมืองไทย (แตงโมไต้หวันลูกใหญ่มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แบบเล็กๆของที่นี่คือใหญ่ประมาณถังแก๊ส ปตท ลูกเล็ก)
มีมะเขือเทศด้วยจะกรอบๆไม่ค่อยเหม็นเขียวนะมะเขือเทศที่นี่ ไม่ได้ซื้อแต่เคยกินปกติเขาจะจิ้มกับบ๊วยกัน แต่อันนี้จิ้มกะนํ้าจิ้มหวานๆคล้ายๆนํ้าปลาหวานบ้านเรา
ต่อมาเป็นเค้กนํ้าตาลอ้อย รสชาติเหมือนเค้กถูกๆ บ้านเรา เจ้คนขายเหมือนวนไปขายหลายตลาด เพราะวันต่อมาผมไปตลาดอีกที่ก็เจอเจ้คนนี้
ใครขึ้น EVA Air จะได้กินเค้กอันนี้ไฟล์ทออกจากไทเป ขึ้นมา 4 ครั้งเจอทุกครั้ง
ต่อมาร้านปลาหมึกชุปแป้งทอด ราคาก็ 60-70 NTD สำหรับขนาดเล็ก 80-90 NTD สำหรับขนาดกลาง 100-110 NTD สำหรับขนาดใหญ่ ตัวเล็กที่นี่ใหญ่พอๆกะตัวละ 100 NTD ที่ไทเป
ขนมที่หาได้ทั่วไปของคนไต้หวัน เป็นคล้ายๆวุ้นแป้งๆ หวานๆ เนื้อเหมือนขนมอัลลัว มีหลายกลิ่น สตรอเบอรี่ เสาวรส คลุกแป้งเพื่อไม่ให้มันติดกัน
ร้านต่อมาเป็นร้านของทอด ราคาก็ 20 NTD เป็นต้นไป ผมสั่งเฟรนฟรายมากิน 20 NTD เจ้าของร้านถามคนข้างๆที่พาไปว่าเผ็ดไหมแล้วถามผมต่อ แล้วก็ถามว่าผมมาจากไหนทำไมผมไม่พูดจีน ตอนแรกเขาเดา ญี่ปุ่น ต่อมาเดา เกาหลี ต่อมาเดาว่าเมกา (ผมพูดอังกฤษได้ดีพอสมควร สำเนียงที่คนไทยบอกว่ากระ แดะ มาเต็ม) พอรู้ว่าผมเป็นคนไทย เขาดูตกใจแรง ถามว่าทำไมมาเที่ยวตลาดนี้ได้ มาแลกเปลี่ยนที่มหาลัยที่นี่หรอ หรือมาเที่ยวเฉยๆ พอบอกเที่ยวเฉยๆ เขาก็ดูประหลาดใจ เพราะคนต่างชาติไม่ค่อยมา รวมถึงเป็นคนไทยที่คนไต้หวันคิดว่าผิวคลํ้าและ"จน" อีก (ได้แต่มองและกรอกคิ้วไปมา)
แถม ปกติเวลาซื้อของทอดของต้มของย่างทุกชนิดถ้าเป็นคนไต้หวันเขาจะถามว่าเอาเผ็ดไหม
ผมจะบอกว่า เฉ่าล่า แปลว่าเผ็ดนิดนุงละกันนน
เฟรนฟรายนี่ทอดในกระทะที่บ้านเราเอาไว้ทอดกล้วยแขกเลย
ต่อมาเป็นของต้มพะโล้ คนไต้หวันจะกินเป็นอารมณ์บ้านเรากินลูกชิ้นทอด เลือกๆ โรยพริกไทย คลุกๆๆ ราคาก็แล้วแต่ของที่เราเลือก ชิ้นละ 5 10 15 20 25 แล้วแต่
อย่างสุดท้ายและอยู่ข้างๆของต้มพะโล้ เป็นนํ้ามะละกอปั่น อะโวคาโด้ปั่น เวลาปั่นจะใส่นม แทบไม่ใส่นํ้าแข็งเลย
ต่อสรุปด้านล่าง
<พาไปเที่ยว> ตลาดนัดกลางคืนแบบบ้านนอกที่ไต้หวัน
เจ้าของกระทู้จะพาไปเที่ยวตลาดนัดกลางคืนที่ ประเทศไต้หวันกัน เชื่อว่าหลายๆ คนคงเคยไปเที่ยวประเทศไต้หวันซึ่งกำลังฮิตอยู่ในขณะนี้ซึ่งอาจจะเป็นเพราะ
1. ค่าครองชีพถูก พอๆ กับกรุงเทพ หน่วยเงินคิดง่าย ตีเป็นเงินบาทในใจได้เลยหรือบวกเพิ่มแค่ 10 เปอเซนต์เท่านั้น
2.ตั๋วไม่แพง มีโลว์คอส พวกโลว์มันนี่แต่อยากเที่ยวนอกอย่างผมกำเงิน 4,000 ก็ไปเชคอินอัพรูปเรียกไลค์ได้
3.บ้านเมืองมีความมุ้งมิ้ง มุ้งมิ้งอะมุ้งมิ้งเข้าใจไหมครับ
4.ของกินไม่แย่เหมือนฝั่งแผ่นดินใหญ่ มีรสชาติที่ถูกปากคนไทย เป็นส่วนมาก ถึงจะมีเต้าหู้เหม็นอันลือลั่น แต่คนไทยส่วนมากมักจะถูกปากอาหารชาวไต้หวัน
5.คนหน้าตา(เหมือน)จะดี พูดง่ายๆ ไปส่องอาตี๋อาหมวยให้เป็นสารอาหารบำรุงใจ (บางคนไม่ตี๋แถมตาโตผิวคลํ้ากว่าคนไทยเยอะ) (-__-)
วันนี้เจ้าของกระทู้จะพาไปเที่ยวตลาดนัดกลางคืนที่เมือง ChiaYi (อ่านว่าจายอีย์) เมืองที่คนไทยส่วนมากแวะไปแค่ลงรถไฟแล้วต่อไปอุทยานแห่งชาติ อาลีชานเลย อันตัวผมเองไปไต้หวันแทบจะทุกเดือนบางเดือนไปสองรอบเพราะมีที่พักฟรี ไปจน ต.ม. เหมือนจะจำได้เพราะ ผม ใช้ใบ Speedy Immigration Inspector ลัดคิวไปตรวจช่องเฉพาะแล้ว ต.ม. เอ่ยขึ้นว่าอ้วนขึ้นนะ (จ่ะ...........)
เอาเป็นว่าเริ่มเลยแล้วกัน
อัตราแลกเปลี่ยนที่เจ้าของกระทู้ขอใช้เพื่อให้เข้าใจง่ายคือ 1.1 บาท ต่อ 1 NTD (แลกไว้เมื่อตอนต้นปี 50,000 NTD จ่ายไป 53,500 แล้วใช้มาเรื่อยๆ เพราะไปทุกเดือน)
ตลาดนัดกลางคืนในเมือง ChiaYi มีอยู่สามตลาดด้วยกัน ตลาดที่ผมพาไปนี้ชื่อ..... ชื่ออะไรไม่รู้เหมือนกันเพราะคนที่พาไปยังไม่รู้เลยว่าชื่ออะไร 555 ตลาดนี้เป็นตลาดที่โลคอลมากที่สุด อารมณ์เหมือนเดินตลาดนัดต่างจังหวัดบ้านเรา ส่วนตลาดอีกสองอันที่เหลือมันมีความเจริญและสะอาดมากเกินไป เราจึงไม่อยากเอามารีวิวเพราะไปหาดูเอากระทู้อื่นก็ได้นะจ้ะ ตลาดนี้จะอยู่ตรงทางไป NCYU หรือ National Chiayi University ต้องขับมอไซ รถยนต์ หรือขนส่งสาธารณะอย่างเดียวที่พาไปได้คือแท๊กซี่เท่านั้น ตลาดนี้ถือว่าอยู่ในเมืองพอสมควรแต่อาจจะชานเมืองเล็กน้อย ว่าแล้วพาไปดูทางเข้ากันเลย
ตลาดมีแค่สองซอยเท่านั้น ทางเดินวนเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้า ตลาดนี้มีแต่คนไต้หวันมาเดินกันไร้ซึ่งนักท่องเที่ยว ดังนั้นพ่อค้าแม่ค้าอาจจะแปลกใจนิดนึงถ้าเราไปถ่ายรูปเขาเยอะๆ (อารมณ์เดียวกับถ้าไปเดินตลาดนัดแถวบ้านแล้วไปถ่ายรูปแม่ค้าเยอะๆ เขาก็คงงงๆ)
ร้านนี้เป็นร้านขายขนม โดยในหม้อจะเป็นนํ้าหลายๆ ชนิดให้ใส่เครื่อง ไม่เกินครึ่งถ้วยแล้วเลือกเติมนํ้าซุป โดยมีทั้งนํ้าเฉาก๊วยร้อน(จะกลายเป็นเฉาก๊วยเด้งๆมีเครื่องเมื่อเย็น) ลำไย ชานม นํ้าเต้าหู้
เครื่องก็มีทั้งไข่มุก บัวลอย บัวลอยเผือก บัวลอยมันเทศ ถั่วเขียว ถั่วแดงเม็ดใหญ่ เผือก มันต้ม ถั่วแดงกวน บัวลอยแก้ว และอะไรอีกบอกไม่ถูก (แต่คนไทยน่าจะพอเดารสกะความรู้สึกได้ถ้าเห็นรูป)
สนนราคาคือถ้วยเล็ก 25 NTD ถ้วยใหญ่ 35 NTD ราคานี้หาในไทเปไม่ได้แน่นอน
ร้านต่อมาคือขนมไข่เต่า บ้านเขาจะมีใส่มันม่วงเข้าไปด้วย รสชาติก็เหมือนๆ บ้านเราแต่ไม่หวานเท่า
สนนราคาถุงละ 20 NTD อันนี้คนข้างๆ ซื้อมาปกติผมไม่ชอบกินอยู่ละ บ้านเรา 10 บาทได้ถุงบะเร้อ
ต่อมาก็ร้านปาโป่ง แตกหมดเลือกรับของไปเลย คล้ายๆบ้านเรา แต่บ้านเราดูดีกว่าอีก
ร้านต่อมาเป็นร้านโยนห่วง คือจะมีห่วงไม้ โยนแล้วเอาไปคล้องของ ถ้าลงล๊อกก็เอาของอันนั้นไปเลย ไม้นึง 20-50 NTD แล้วแต่จะเอากี่อัน จะบอกว่าผมเคยไปอีกตลาดนึงมีร้านโยนห่วงใหญ่กว่านี้อีก ยืนโยนครึ่งชั่วโมงยังไม่เห็นใครได้รางวัลสักอัน ส่วนผมหมดไป100ห่วง เสียดายตังมาก เอาไปซื้อชากินยังดีกว่า ฮื้ออออ หลังๆ มาไม่เคยเล่นเลย รู้ว่ายังไงก็ไม่ได้
มองไปฝั่งตรงข้ามก็เป็นร้านอาหารพวกหมี่ผัด เต้าหู้เหม็น ซุป
อันนี้เป็นเกมยิงไข่ เอาแต้ม ผมไม่เคยเล่นแต่คนข้างๆ บอกว่าสำหรับเด็กอนุบาล (พูดเสร็จผมเห็นมีลุงแก่ๆ มานั่งเล่นทันที =_=)
ส่วนอันนี้ไม่ได้ถามว่าเล่นยังไงแต่สาวๆสองคนนี้ดูเต็มที่กับชีวิตมากในการเล่น
พ่อแม่ชาวไต้หวันพาลูกๆ มามอมเมาอบายมุขสำหรับวัยใส
เหมือนโซนๆ ฝั่งตรงนี้จะเป็นฝั่งอบายมุข ก็เดินๆต่อไปเจอบิงโกของชาวไต้หวัน
มองไปฝั่งตรงข้ามร้านบิงโก เจอร้านโอเด้ง คนไต้หวันชอบกินโอเด้งกันมาก เพราะเมื่อก่อนปกครองโดยญี่ปุ่น มันเลยฝังมาเป็นวัฒนธรรม ในเซเว่นก็มี ขายคล้ายๆ แฟมิลี่มาร์ทบ้านเรา แต่ที่นั่นขายดีและมีให้เลือกเยอะ ร้านนี้มีของหลากหลายก็สั่งเอาเลยจะกินอะไร มีให้เลือกใส่ซอสใส่พริก ใส่นํ้าซุป ใส่มือใส่ถุงใส่ปากก็ว่าไป (ยังไม่เคยเห็นร้านแบบนี้ไม่ตลาดกลางคืนที่ไทเปหรือตลาดสำหรับนักท่องเที่ยวเช่น Jiu Fen, Danshui นะ)
ต่อมาก็ไข่นกกระทาต้มชากะทอดแบบบ้านเรา ผมซื้อมากิน 1 ถุงเพราะชอบ 8 ลูก 30 NTD (ที่ไต้หวันปกติจะใส่ซอสกะพริกไทย แต่บางเจ้าเช่นเจ้านี้จะใส่พริกไทยที่ผสมเกลือไว้แล้ว)
เดินต่อมาจนปลายสุดตลาด (ผมข้ามพวกร้านขายเสื้อผ้าอะไรพวกนี้นะ) เจอการแสดงอะไรสักอย่าง เลยถามคนข้างๆ เขาก็บอกเหมือนโชว์ขายของ หาตังประมาณอับดุลไต้หวัน มีแสงสีเสียงเอฟเฟกตระการตา สปอร์ตไลต์เปลี่ยนสีได้ด้วยนาจา
เดินอ้อมมาขึ้นถนนอีกเส้น ฝั่งนี้เป็นร้านอาหารซะส่วนมาก เจอร้านแรกเป็น Mongolian B.B.Q คือผัดผักกับเนื้อ ให้เลือกผักเอง โดยจะให้ถ้วยมาถ้วยนึงใส่ผักที่ต้องการลงไป แล้วก็เลือกเนื้อหมู ไก่ วัว แกะ เขาก็จะเติมถั่วงอกไปอีกถ้วยแล้วผัดๆ มาเสริฟ กินพร้อมข้าว (ข้าวไม่อั้น) ชาดำฟรีไม่อั้น ราคาปกติที่เคยเจอคือ 2 คน 150 เหรียญ ผมเคยกินครั้งนึงที่ตลาดอื่นไม่ชอบเหมือนอาหารยาจก 555
ร้านติดๆกันเป็นร้านเสต็ก ผมเคยกินสาขาอื่นของเจ้านี้ รสชาติ ไม่อร่อยเท่าไร เสต็กไต้หวันบ้านๆ จะเป็นกระทะร้อนแบบหอยทอดบ้านเรา จะตอกไข่ลงไป พร้อมกินกับเส้นคล้ายๆ อูด้ง พร้อมกับเสต็กที่จะมีมาตราฐานคือ Medium Rare นํ้าชาฟรี บางร้านเช่นร้านนี้จะมีข้าวฟรี ซุปครีม(เจือจางมากๆ)ฟรี ราคาโดยทั่วไปคือ 120 - 150 NTD แต่ร้านนี้ 130 NTD อีกสาขานึงที่เคยไปกินแพงกว่านี้
ต่อมาก็ร้านอาหารบ้านๆ ร้านแนวๆนี้มีเยอะมากมีทั่วไต้หวัน(ที่ไม่ใช่ไทเป) เป็นหอยทอด หมี่ผัด ปลาทอด(แนบกระทะแบบเสต็ก)
ร้านเสื้อผ้า แบบตลาดนัดบ้านเรา มีถุงเท้ารองเท้า
อันนี้เป็นร้านซุปถั่วเขียว ซุปลูกเดือย ชาดำ ชาไข่มุก เต้าฮวย ราคา 15 NTD ไปจน 35 NTD แล้วแต่ออฟชั่น
ร้านอาหารบ้านๆ อีกแล้วเหมือนอาหารตามสั่งบ้านเรา มีพวกเต้าหู้เหม็น ขนมผักกาดทอด หมี่ทั้งหลายผัด หรูโร่วฟ่าน(ข้าวหมูตู่นเครื่องคล้ายๆพะโล้) และอื่นๆอีกมากมาย
เดินต่อมาจะเป็นพวกขายเสื้อผ้าละ และของใช้ เดินเจอร้านนึงขายสาย USB ชาร์จโทรศัพท์ที่ยาวที่สุดในโลก คือ 3 เมตร เคยซื้อมาใช้ครั้งนึงตอนไปเดินตลาดใน Hsinchu ใช้ได้สองครั้งพัง คิดว่าคนในพันทิปไม่เคยเห็นเลยเอามาให้ดู อ้อ มีขายไมโครโฟนที่มี ออโต้จูนด้วยนะ ใช้แล้วจะเหมือนเป็นนักร้องเดอะว้อยซ์ เสียงใสกริ๊ง
ต่อมาเป็นไก่ทอดเกาหลี ผมเคยกินร้านอื่น รู้สึกว่าอร่อยกว่าบอนชอนอีก เพราะเผ็ดกว่า
ร้านขายผลไม้ปอกใส่ถุง หาได้ทั่วไป ถุงละ 40 NTD สามถุง 100 NTD มาไต้หวันผมแนะนำให้กินสัปปะรดกับลูกพลับ หวานอร่อยกว่าเมืองไทย (แตงโมไต้หวันลูกใหญ่มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แบบเล็กๆของที่นี่คือใหญ่ประมาณถังแก๊ส ปตท ลูกเล็ก)
มีมะเขือเทศด้วยจะกรอบๆไม่ค่อยเหม็นเขียวนะมะเขือเทศที่นี่ ไม่ได้ซื้อแต่เคยกินปกติเขาจะจิ้มกับบ๊วยกัน แต่อันนี้จิ้มกะนํ้าจิ้มหวานๆคล้ายๆนํ้าปลาหวานบ้านเรา
ต่อมาเป็นเค้กนํ้าตาลอ้อย รสชาติเหมือนเค้กถูกๆ บ้านเรา เจ้คนขายเหมือนวนไปขายหลายตลาด เพราะวันต่อมาผมไปตลาดอีกที่ก็เจอเจ้คนนี้
ใครขึ้น EVA Air จะได้กินเค้กอันนี้ไฟล์ทออกจากไทเป ขึ้นมา 4 ครั้งเจอทุกครั้ง
ต่อมาร้านปลาหมึกชุปแป้งทอด ราคาก็ 60-70 NTD สำหรับขนาดเล็ก 80-90 NTD สำหรับขนาดกลาง 100-110 NTD สำหรับขนาดใหญ่ ตัวเล็กที่นี่ใหญ่พอๆกะตัวละ 100 NTD ที่ไทเป
ขนมที่หาได้ทั่วไปของคนไต้หวัน เป็นคล้ายๆวุ้นแป้งๆ หวานๆ เนื้อเหมือนขนมอัลลัว มีหลายกลิ่น สตรอเบอรี่ เสาวรส คลุกแป้งเพื่อไม่ให้มันติดกัน
ร้านต่อมาเป็นร้านของทอด ราคาก็ 20 NTD เป็นต้นไป ผมสั่งเฟรนฟรายมากิน 20 NTD เจ้าของร้านถามคนข้างๆที่พาไปว่าเผ็ดไหมแล้วถามผมต่อ แล้วก็ถามว่าผมมาจากไหนทำไมผมไม่พูดจีน ตอนแรกเขาเดา ญี่ปุ่น ต่อมาเดา เกาหลี ต่อมาเดาว่าเมกา (ผมพูดอังกฤษได้ดีพอสมควร สำเนียงที่คนไทยบอกว่ากระ แดะ มาเต็ม) พอรู้ว่าผมเป็นคนไทย เขาดูตกใจแรง ถามว่าทำไมมาเที่ยวตลาดนี้ได้ มาแลกเปลี่ยนที่มหาลัยที่นี่หรอ หรือมาเที่ยวเฉยๆ พอบอกเที่ยวเฉยๆ เขาก็ดูประหลาดใจ เพราะคนต่างชาติไม่ค่อยมา รวมถึงเป็นคนไทยที่คนไต้หวันคิดว่าผิวคลํ้าและ"จน" อีก (ได้แต่มองและกรอกคิ้วไปมา)
แถม ปกติเวลาซื้อของทอดของต้มของย่างทุกชนิดถ้าเป็นคนไต้หวันเขาจะถามว่าเอาเผ็ดไหม
ผมจะบอกว่า เฉ่าล่า แปลว่าเผ็ดนิดนุงละกันนน
เฟรนฟรายนี่ทอดในกระทะที่บ้านเราเอาไว้ทอดกล้วยแขกเลย
ต่อมาเป็นของต้มพะโล้ คนไต้หวันจะกินเป็นอารมณ์บ้านเรากินลูกชิ้นทอด เลือกๆ โรยพริกไทย คลุกๆๆ ราคาก็แล้วแต่ของที่เราเลือก ชิ้นละ 5 10 15 20 25 แล้วแต่
อย่างสุดท้ายและอยู่ข้างๆของต้มพะโล้ เป็นนํ้ามะละกอปั่น อะโวคาโด้ปั่น เวลาปั่นจะใส่นม แทบไม่ใส่นํ้าแข็งเลย
ต่อสรุปด้านล่าง