ผมชอบเล่นฟุตซอลตั้งแต่เด็กแล้วครับ ก็เล่นมาเลื่อยๆตอนอายุ 11
ก็ติดทีมฟุตซอลของโรงเรียน แข่ง 2 วัน แต่วันที่พ่อไปดูผมวันนั้นผมตื่นเต้นเลยเล่นแย่มาก
นั่นอาจจะเป็นจุดเริ่มต้นที่พ่อไม่อยากสนับสนุนผมด้านกีฬาก็ได้
ตอนผมจบ ป.6 พ่อบังคับให้ผมไปเรียนโรงเรียนเอกชนที่อ่อนเรื่องการกีฬามาก ผมเลยไม่ค่อยได้แข่งฟุตซอลเลยเลยเรียนอย่างเดียว
ส่วนใหญ่ที่เล่นก็ฝึกซ้อมอยู่ที่บ้านคนเดียว ผมทำเกรดออกมาได้ดีเลยเฉลี่ย ม.1- 2 ได้ประมาณ 3.94 และได้รับทุนเรียนฟรี ม.3 ด้วย
พอขึ้น ม.3 ผมเริ่มคิดเรื่องอนาคตของตัวเองผมคิดว่าอาชีพที่ผมจะทำแล้วมีความสุขก็มีอยู่ 2 อย่าง คือ นักฟุตบอล กับ นักฟุตซอล แต่ยังไม่กล้าบอกพ่อแม่
ผมเริ่มออกไปเตะบอลกับเพื่อนๆบ่อยครั้ง และบ่อยครั้งที่ผมพูดแบบติดตลกกับแม่ว่า โตขึ้นผมจะเป็นนักฟุตบอลแล้วแม่ก็พูดว่าเตะเป็นงานอดิเรกก็พอแล้ว
พ่อเห็นผมได้เกรดดีเลยจะให้ไปสอบเข้า สายอาชีพที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง พ่ออยากให้ผมเป็นช่างไฟฟ้า พ่อให้ผมไปติวทุกเสาร์อาทิตย์ ผมเบื่อมากตอนเรียนในใจผมนึกแต่เรื่องเล่นบอล แล้ววันนึงผมกลับมาจาก โรงเรียนผมบอกพ่อกับแม่ไปว่าผมอยากเป็นนักฟุตบอล ผมอยากเข้า รร.ที่ผมสนใจได้ไหม
พ่อก็พูดประมาณว่า ฝีเท้าระดับผมเป็นนักฟุตบอลไม่ได้หรอก แต่ผมว่าตอนนี้ผมเก่งกว่าตอนนั้นเยอะ ผมคิดว่าผมเล่นได้ดีกว่าเพื่อนที่โรงเรียน
พ่อก็บอกว่าอยากให้ผมมีงานที่มั่นคงทำมากกว่า

พี่ๆมีวิธีที่จะทำให้พ่อแม่เข้าใจผม หรือ มี รร.หรือ academy ดีๆก็แนะนำผมได้นะครับ ผมอยู่แถว พระราม 5 นนทบุรี
ผมคิดว่าผมมีคุณสมบัติผมเพรียบพร้อมเลยนะ
ผมมีพรสวรรค์ถ้าผมมีโอกาสผมทำได้แน่นอนครับ
ผม อยู่ ม.3 อายุ 14 สูง 182 หนัก 68
ผมมีความรู้เกี่ยวกับการดูแลร่างกาย เล่นเวท เลือกกินอาหารเป็น นอนเร็ว ตื่นเช้า ขยันซ้อม
ผมมีความรู้ ภาษาอังกฤษ
พี่ๆช่วยผมทีครับอยากทำตามฝันครับ