คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
ขยันให้ตายก็ไม่มีคะแนนให้หรอกถ้าขยันผิดวิธี หนูอาจไม่โง่แต่วิธีเรียนรู้นั้นมันพาโง่
เธอคงไปผิดทางผิดทิศแหงๆ คือจะท่องจำอย่างเดียว
ภาษาอังกฤษได้คะแนนเต็มเมื่อทำให้เขาเห็นว่าเรารู้ เราเข้าใจ เรามีทักษะการใช้งาน เขียนประโยคสื่อความหมายได้อย่างที่เขาต้องการ เขาไม่ได้อยากรู้ว่าจำศัพท์ได้ห้าร้อยคำพันคำสองพันคำหรือหมื่นคำ ท่องจำไวยากรณ์ได้สองพันสี่ร้อยห้าสิบข้อแถมด้วยข้อยกเว้นอีกหนึ่งพันยี่สิบแปดข้อ มันไม่สำคัญ มันสำคัญที่เราเอาคำเหล่านั้นมาใช้งานประกอบกันเป็นวลี เป็นประโยค เป็นข้อความ สื่อความหมายที่เป็นเรื่องเป็นราวต่างหากด้วยสำนวน ไวยากรณ์ ลูกเล่น อย่างที่คนใช้ภาษาเป็นเขาทำกัน
เธอขยันเรียนขยันจำวิชาเตะฟุตบอลจากการศึกษาบนกระดานดำ จำได้หมดแหละแต่ให้ไปลงเล่นฟุตบอลในสนามเข้าจริงก็เงอะๆงะๆสะเปะสะปะ แย่งลูกไม่ได้ ไล่ลูกไม่ทัน สอบแบบนี้อีกสิบปีก็ตกหมด
เริ่มขยันนำเข้าด้วยการอ่านการฟัง แล้วก็ฝึกการส่งออกด้วยการเขียนการพูด ทำเหมือนกับที่คนเตะฟุตบอลเป็นเขาทำกันคือเก่งจากการลงสนาม ไม่ใช่จากท่องจำจากกระดานดำ
เชื่อเถอะ จากคนที่เก่งภาษาอังกฤษจากการอ่านการฟัง การหัดเขียนการหัดพูด ฝึกจนใช้คล่อง เขียนบทความเมื่อไรก็ตรงกับธง พูดหน้าชั้นเมื่อไรเพื่อนรีบผลักออกนำหน้า สอบเมื่อไรก็ได้ท๊อป ไม่ใช่เพราะการท่องจำกฎไวยากรณ์ได้สี่พันหกร้อยเจ็ดสิบสี่ข้อ
เธอคงไปผิดทางผิดทิศแหงๆ คือจะท่องจำอย่างเดียว
ภาษาอังกฤษได้คะแนนเต็มเมื่อทำให้เขาเห็นว่าเรารู้ เราเข้าใจ เรามีทักษะการใช้งาน เขียนประโยคสื่อความหมายได้อย่างที่เขาต้องการ เขาไม่ได้อยากรู้ว่าจำศัพท์ได้ห้าร้อยคำพันคำสองพันคำหรือหมื่นคำ ท่องจำไวยากรณ์ได้สองพันสี่ร้อยห้าสิบข้อแถมด้วยข้อยกเว้นอีกหนึ่งพันยี่สิบแปดข้อ มันไม่สำคัญ มันสำคัญที่เราเอาคำเหล่านั้นมาใช้งานประกอบกันเป็นวลี เป็นประโยค เป็นข้อความ สื่อความหมายที่เป็นเรื่องเป็นราวต่างหากด้วยสำนวน ไวยากรณ์ ลูกเล่น อย่างที่คนใช้ภาษาเป็นเขาทำกัน
เธอขยันเรียนขยันจำวิชาเตะฟุตบอลจากการศึกษาบนกระดานดำ จำได้หมดแหละแต่ให้ไปลงเล่นฟุตบอลในสนามเข้าจริงก็เงอะๆงะๆสะเปะสะปะ แย่งลูกไม่ได้ ไล่ลูกไม่ทัน สอบแบบนี้อีกสิบปีก็ตกหมด
เริ่มขยันนำเข้าด้วยการอ่านการฟัง แล้วก็ฝึกการส่งออกด้วยการเขียนการพูด ทำเหมือนกับที่คนเตะฟุตบอลเป็นเขาทำกันคือเก่งจากการลงสนาม ไม่ใช่จากท่องจำจากกระดานดำ
เชื่อเถอะ จากคนที่เก่งภาษาอังกฤษจากการอ่านการฟัง การหัดเขียนการหัดพูด ฝึกจนใช้คล่อง เขียนบทความเมื่อไรก็ตรงกับธง พูดหน้าชั้นเมื่อไรเพื่อนรีบผลักออกนำหน้า สอบเมื่อไรก็ได้ท๊อป ไม่ใช่เพราะการท่องจำกฎไวยากรณ์ได้สี่พันหกร้อยเจ็ดสิบสี่ข้อ
แสดงความคิดเห็น
เป็นเด็กอีพีที่โง่มาก
ตอนเราสอบเข้าอีพีเราสอบได้ที่สุดท้ายเราดีใจมากที่ติดอันดับแค่นี้ดีใจเราสอบไปไม่คิดว่าจะติดด้วยช้ำแค่มาลองดูแต่ก็ติด??555 แต่พอรู้อีกทีเขารับทุกคนเพราะเด็กมันน้อย555 เราบอกกับผู้ว่าไม่เรียนได้ไหมกลัวมันยากแต่ผู้ปกครองบอกว่า เรียนไปเถอะคนอื่นเขาได้เเบบเราไหม เราก็โอเคๆเรียนก็ได้แต่พอเรียนจิงๆเราแย่มากโง่สุดๆเราจะเล่าให้ฟังตั้งแต่ตอนม.1เลยน้ะ
ตอนม.1เราเข้ามาเรียนตอนเทอม1 จะมีครูฝรั่งมาสอนแล้วเขาก็พูดๆเราฟังไม่รู้เรื่องเลยฟังไม่ออกเลยสักคำเห้ยคือพูดไรว้ะ ตอนแรกคิดว่าพอครูฝรั่งพูดแล้วจะมีครูไทยแปลเป็นไทยให้555 เราไม่เข้าใจเราไปถามครุไทยถามเพื่อนเก่งๆเราก็ทำได้นะเวลาเรียน แต่พอสอบเราทำไม่ได้เลยจากคะแนน40เราทำได้14 TT
แต่เพื่อนจากคะแนน40ทำได้35 เราเสียใจไปนั่งแอบร้องไห้อยู่คนเดียวแล้วมาคิดว่าทำไมตูโง่แบบนี้ว่ะ ตอนเวลาสอนครูฝรั่งก็จะเรียกเลขที่ให้ยืนอ่านหัวข้อที่แกเลือก สมมุติเรียกเลขที่5พอเลขที่5อ่านเสร็จก็จะให้เลขที่5เลือกเลขที่ต่อไป พอเพื่อนเรียกเลขที่เราก็ตัวสั่นอ่านไม่ออกติดๆขัดๆครูฝรั่งก็ช่วยเพื่อนข้างๆโต๊ะก็ช่วยเราแล้วพอถึงเวลาสอบเรานี่ไม่รู้เรื่องเลยโจทย์ภาษาอังกฤษทั้งนั้นคิดในใจนี่เอามาให้คนสอบหรือควายสอบ555 พอคะแนนออกมามันแย่มากเรากลับบ้านมาร้องอยู่คนเดียวทั้งคืนนั่งคิดตูนี่มันโง่จริงๆเสียใจสุดๆเราอุส่าตั้งใจฟังตั้งใจทำงานส่งงานครบตลอดแต่กลับกันกับเพื่อนที่ไม่ส่งงานเวลาครูสอนก็ไม่ฟังคุยอย่างเดียวแต่มันได้คะแนนดีมาก พอตอน ม.2 เราก็เริ่มชินกับครูฝรั่งตั้งใจฟังแต่ก็ยังไม่เข้าใจไม่รู้เรื่องอยู่ดีเวลาสอบอะไรเราก็ตกคะแนนน้อยมากเราทั้งทำงานส่งตั้งใจเรียนตั้งใจฟังแต่ก็ยังได้คะแนนน้อยอยู่ดี เราอยากถามว่าเราสมควรย้ายออกดีไหมหรืออยู่ต่ออีกแค่ปีเดียวเราย้ายดีรึป่าว?