ไม่เห็นนานเลย ไม่เคยรู้สึกว่านานเลยกับการรอเธอคนนั้น ในแต่ละวันชีวิตของฉันผ่านไปกับกิจกรรมต่างๆ และมองเห็นผู้คนมากมาย ที่เขามีใครคนนึงที่คล้ายกับเธอ ฉันเฝ้ามองพวกเขา พร้อมกับบอกตัวเองว่า ถ้าวันนึงเธอกลับมา ฉันจะทำแบบนี้กับเธอคนเดียว ไม่ว่าฉันจะไปไหน กลิ่นน้ำหอมของเธอยังตราตรึงในลมหายใจ ทุกเย็นฉันจะวิ่งไปบ้านชายแก่ที่เขามีโทรศัพท์ เพราะฉันคิดถึงและรู้ว่าเธอก็คิดถึงฉันเหมือนกัน เธอคงจะโทรเข้ามา ฉันไปรออยู่หลายครั้ง แล้วช่วงเวลาวัยนั้นของฉันก็ผ่านไปจนฉันแทบลืมมัน ยุคสมัยที่เปลี่ยนไป มีแอพมากมายที่คนสามารถพบกันได้ ฉันสมัครและค้นหาเธอด้วยความตื่นเต้นดีใจ ฉันค้นพบเจอคนรอบข้างเธอ และเฝ้าถามพวกเขา ว่าเธอเป็นอย่างไร จนมาวันนึงเธอบอกกับพวกเขา สั่งให้ฉันเลิกเล่นแอพพวกนั้นซะ ฉันชาไปหมด ฉันเผ้ารอมานานสิบปี เพียงเพื่อมาร้องไห้เพราะเรื่องนี้หรอ ฉันไม่ปิดและยังพยายามต่อไป แต่หลังจากนั้นฉันก็ได้มีโอกาสเจอหน้าเธอ ผ่านกล้องของโทรศัพท์ เธอเปลี่ยนไปมากเลย แต่เธอก็คือสุดหล่อของฉัน ผู้ชายที่ฉันรักมากที่สุด โตมาจนยี่เอ็ดปีแล้ว เธอหายไปอีกครั้ง แต่ฉันไม่เคยลืมอ้อมกอดที่อบอุ่นของเธอเลย ชาตินี้คงเป็นชาติเดียวที่จะได้เกิดมารักเธอแบบนี้