คิดอยู่นานว่าจะเขียนอีกดีมั้ย หลังจากผมเคยตั้งกระทู้(นานมาแล้ว)
"ไม่รู้สึกบ้างหรือว่า ละครไทยวนเวียนอยู่กับพล็อตเดิมๆ”
http://ppantip.com/topic/35534797
แต่มันก็อดไม่ได้ครับ บังเอิญผมมีเพื่อนคนจีนคนนึงซึ่งมันทำให้ผมมีแรงบันดาลใจมาก เลยอยากมาเล่าให้เพื่อนๆฟังกัน อาจจะยาวหน่อย สำนวนอาจจะไม่ได้เรื่อง แต่ขอให้ช่วยพยายามอ่านจนจบหน่อยนะ
ก่อนอื่นขอบอกก่อนว่าผมมาเรียนที่แคนาดาเกือบจะสี่ปีแล้ว เลยมีเพื่อนชาวต่างชาติค่อนข้างเยอะ ทั้งแคนาเดียน อเมริกัน ยุโรบ และเอเซีย เราจับกลุ่มกันได้ใหญ่พอควร เพราะเรามีความชอบเหมือนกันคือชอบดูซีรี่ย์มาก เราดูกันหลายเชื้อชาติ สะเปะสปะไปเรื่อยแล้วแต่ใครจะแนะนำ แต่ในกลุ่มใหญ่นั้นมีอยู่สามสี่คนที่รู้จักละครไทย พวกมันเรียกว่า ‘lakornland'
ผมแนะนำให้พวกเพื่อนๆดูอยู่หลายเรื่อง แต่สรุปพวกมันดูไม่จบสักเรื่อง ส่วนใหญ่ก็แนวไทยแท้ๆ ส่วนที่มันชอบก็พวกไทยร่วมสมัย หรือไทยวัยรุ่นสมัยใหม่ เช่น fullhouse thai อะไรแบบนี้ มีหลุดมาบ้างก็สูตรเสน่หา ตรงนี้ก็เข้าใจได้ แนว ชิงรักหักสวาท ข้ามภพข้ามชาติ พวกมันคงไม่เก็ทเท่าไหร่ จะให้เปรียบก็เหมือนผัดไทยรสดั้งเดิม ขายยังไงฝรั่งก็ไม่ชอบ แต่พอผัดไทยใส่เค็ทฉับล่ะก็ ขายดิบขายดีไปทั่วโลก
แต่ผมมีเพื่อนคนจีนคนนึง มันชื่อลิซ่า มันเริ่มติดตามละครไทยตั้งแต่ได้ดูเรื่องสูตรเสน่หา ไม่รู้พี่เคนไปวิ่งอยู่ในหัวมันตอนไหน มันเล่นไล่ดูละครที่พี่แกเล่นทั้งหมด ล่าสุดผมให้มันดูเรื่องนาคี ดูบ้างข้ามบ้าง มันก็ยังอุตสาห์ดูจนจบทั้งที่ฟังไม่รู้เรื่อง มันว่าพระเอกหล่อดี เออ สงสัยมันจะถูกโฉลกกับคนที่ชื่อเคน
อิลิซ่ามันเป็นคนจีนแต่โตที่แคนาดา มันจึงมีความเป็นฝรั่งค่อนข้างสูง แต่แปลกที่ดันมาชอบละครไทย มันสนับสนุนผมเต็มที่อยากให้ละครไทยมีความหลากหลาย มันว่าบทที่สนุกของไทยคือบทรอมคอม อิลิซ่ามันไม่ดูซีรี่ย์จีนเลย มันว่าซีรี่ย์จีนเน่ากว่าของไทยเสียอีก (ขอโทษแฟนละครจีนนะครับ คือในใจผมก็ค้านแต่ก็ไม่อยากเถียงกับมัน อยากจะตอกมันกลับไปว่า
ดูหลางหย่าปางรึเปล่า ผมว่านั่นคือมาสเตอร์พีซเลยนะ )
คือผมเห็นว่าอิลิซ่ามันชอบครูกุ๊กมว๊ากๆผมเลยไม่อยากขัดศรัทธา มันว่าละครไทยมีดีหลายอย่าง โดยเฉพาะพระเอกไทยหล่อกว่าเกาหลีมาก ไม่ศัลยกรรมด้วย พูดจบก็วกหาครูกุ๊กอีก ผมคิดในใจ เออกรูรู้ว่า
ชอบพี่เคน แต่ดาราไทยมีหล่อๆอีกเพียบ
รู้ป่ะ มาริโอ้ไรงี้ = =!
มันถามผมว่า เคยคิดมั้ยว่าอีกสิบปี เกิดกระแสซีรี่ย์เกาหลีดรอปลงไป ใครจะมาแทนที่ อิลิซ่ามันเชียร์ละครไทยสุดฤทธิ์ มันว่า ถึงแม้ละครไทยจะมีหลายด้านที่ยังต้องพัฒนา แต่ก็มีข้อดีและความพร้อมที่สุดในภูมิภาคแถบนี้
เรามีดาราที่มากความสามารถและสวยหล่อเป็นธรรมชาติ เรามีเพลงประกอบละครที่ไพเราะจับใจ และเรามีโลเคชั่นที่เป็นธรรมชาติสวยงามมากมายและเป็นเอกลักษณ์
ผมก็แอบเห็นด้วยแต่ก็ไม่กล้าคิดไปไกล เคยคิดอยู่บ้างเวลาที่ดูซีรี่ย์ต่างประเทศ ดูทุกครั้งก็มีคำถามผุดขึ้นในหัว...ทำไมเราถึงทำแบบนั้นบ้างไม่ได้... ทำไมเราถึงมีข้อจำกัดมากมาย ทำไมเราต้องด้อยไปเสียทุกเรื่องเหรอไงครับ หรือเราต้องกดตัวเองไว้ไม่ให้คิดการใหญ่ หรือเพราะเราฝีมือยังไม่ถึง เหตุผลมันคืออะไรกันแน่ ทั้งๆที่ละครไทยเกิดก่อนทีวีเกาหลีตั้งหลายปี
ส่วนตัวผมไม่ค่อยได้ดูละครไทย ตระเวนดูแต่ซีรี่ย์ต่างประเทศ เอาเข้าจริงไม่ว่า อเมริกา ญี่ปุ่น เกาหลี ดูบ่อยๆมันก็เบื่อ พอตั้งแต่ที่อิลิซ่ามันกวนใจผมบ่อยๆ ช่วงนี้ผมเลยกลับมาดูละครไทย เหมือนกลับมากินน้ำพริกปลาทูแบบไทยๆ บางเรื่องก็สนุก บางเรื่องก็ไม่สนุก คือถ้าเราทำใจว่านี่คือน้ำพริกปลาทู มันก็พอดูได้ บางเรื่องก็ทำได้ดีเสียด้วย เพียงแต่ละครมันไม่เหมือนน้ำพริกตรงที น้ำพริกผมกินมันได้หลายครั้งโดยไม่เบื่อ แต่ละครดูครั้งเดียวก็ต้องขอบาย
ทำไมถึงเป็นแบบนั้น อิลิซ่ามันชวนผมวิเคราะห์ สีหน้ามันจริงจังมากจนทำผมอึ้ง ผมไม่รู้ว่าพี่เคนทำอะไรมัน มันถึงได้อินจัดลงทุนให้ผมทำวิจัยเป็นเรื่องเป็นราว ผมก็เออออห่อหมกไปกับมัน ผมเลยลองย้อนกลับไปดูละครเก่าๆเมื่อหลายปีก่อน บางเรื่องผมถึงกับอุทานว่า เห้ย! นี่ผมพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไง ล่าสุดเช่น หยกลายเมฆ เหนือเมฆ กับจันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า ผมรู้สึกว่าเมื่อก่อนละครเรายังมีพล็อตที่หลากหลายกว่าปัจจุบันนี้ มีปมให้น่าคิด น่าติดตาม แถมยังคงความเป็นไทยเอาไว้ได้ รู้สึกว่าน้ำพริกผมเริ่มนัวขึ้นมาหน่อย ดังนั้น จากประสบการณ์ที่ดูซีรี่ย์มาหลายเชื้อชาติ บอกได้เลยว่าละครไทยสามารถพัฒนาบท ต่อยอดให้ไม่ซ้ำแบบใครได้ ผมนี่สมองดังปุดๆเลย กระเด้งตัวลุกขึ้นยืนจนอิลิซ่าตกใจ อยากเขียนบทขึ้นเองให้รู้แล้วรู้รอดไป
เราแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน มันว่าซีรี่ย์เกาหลีออนแอร์เมื่อไหร่ ภายในไม่กี่ชั่วโมงซับอังกฤษตามมาทันที หลังจากนั้นอีกไม่กี่วันตามมาอีกไม่ต่ำกว่าสิบภาษาทั่วโลก ทุกวันนี้พิมพ์คำว่า 'kdrama' บนกูเกิ้ล แทบจะขึ้นมาให้ดูไม่หวาดไม่ไหว ผมอยากเห็นละครไทยเป็นแบบนี้บ้างจัง
ผมนั่งคิดว่าจะทำยังไงให้ละครไทยดังก้องฟ้าปฐพี คิดจนหัวแทบแตกอิลิซ่ามันก็ตบไหล่บอกว่าไม่ยากๆ ตอนนี้ละครไทยก็หายใจรดต้นคอเกาหลีอยู่ห่างๆแล้ว (ผมคิดในใจตอนไหนวะ --! ) มันว่าเรามีสิทธิ์เบียดแซงซีรี่ย์จีนกับไต้หวันได้ถ้าทำตามที่มันบอก..
จริงดิ! มันร่ายออกมาเป็นข้อๆให้ฟัง เพื่อนๆลองฟังเป็นไอเดียดูก็ได้นะครับแต่อย่าไปจริงจังอะไรกับมันเลย มันก็แค่ออกมาจากสมองน้อยๆของเด็กต่างชาติคนนึง ถือว่าเราแลกเปลี่ยนกัน ใครจะไปรู้ครับ อีกสิบยี่สิบปีข้างหน้าเราอาจจะทำได้ก็ได้
(ตอนนี้ที่นี่หนาวมาก ขอไปหาอะไรร้อนๆดื่มก่อน เดี๋ยวมาต่อครับ)
ปล. ขออนุญาติแท็กห้องสมุด เพราะเดี๋ยวจะมีเรื่องบทละคร อยากได้ความรู้จากคนเขียนนิยายต่างๆด้วย (แล้วแต่ admin.เห็นสมควร )
เพื่อนต่างชาติผมคนนึงอยากให้ละครไทยแข่งกับซีรี่ย์เกาหลีมาก ผมคนไทยแท้ๆจะนิ่งเฉยได้ยังไง
"ไม่รู้สึกบ้างหรือว่า ละครไทยวนเวียนอยู่กับพล็อตเดิมๆ”
http://ppantip.com/topic/35534797
แต่มันก็อดไม่ได้ครับ บังเอิญผมมีเพื่อนคนจีนคนนึงซึ่งมันทำให้ผมมีแรงบันดาลใจมาก เลยอยากมาเล่าให้เพื่อนๆฟังกัน อาจจะยาวหน่อย สำนวนอาจจะไม่ได้เรื่อง แต่ขอให้ช่วยพยายามอ่านจนจบหน่อยนะ
ก่อนอื่นขอบอกก่อนว่าผมมาเรียนที่แคนาดาเกือบจะสี่ปีแล้ว เลยมีเพื่อนชาวต่างชาติค่อนข้างเยอะ ทั้งแคนาเดียน อเมริกัน ยุโรบ และเอเซีย เราจับกลุ่มกันได้ใหญ่พอควร เพราะเรามีความชอบเหมือนกันคือชอบดูซีรี่ย์มาก เราดูกันหลายเชื้อชาติ สะเปะสปะไปเรื่อยแล้วแต่ใครจะแนะนำ แต่ในกลุ่มใหญ่นั้นมีอยู่สามสี่คนที่รู้จักละครไทย พวกมันเรียกว่า ‘lakornland'
ผมแนะนำให้พวกเพื่อนๆดูอยู่หลายเรื่อง แต่สรุปพวกมันดูไม่จบสักเรื่อง ส่วนใหญ่ก็แนวไทยแท้ๆ ส่วนที่มันชอบก็พวกไทยร่วมสมัย หรือไทยวัยรุ่นสมัยใหม่ เช่น fullhouse thai อะไรแบบนี้ มีหลุดมาบ้างก็สูตรเสน่หา ตรงนี้ก็เข้าใจได้ แนว ชิงรักหักสวาท ข้ามภพข้ามชาติ พวกมันคงไม่เก็ทเท่าไหร่ จะให้เปรียบก็เหมือนผัดไทยรสดั้งเดิม ขายยังไงฝรั่งก็ไม่ชอบ แต่พอผัดไทยใส่เค็ทฉับล่ะก็ ขายดิบขายดีไปทั่วโลก
แต่ผมมีเพื่อนคนจีนคนนึง มันชื่อลิซ่า มันเริ่มติดตามละครไทยตั้งแต่ได้ดูเรื่องสูตรเสน่หา ไม่รู้พี่เคนไปวิ่งอยู่ในหัวมันตอนไหน มันเล่นไล่ดูละครที่พี่แกเล่นทั้งหมด ล่าสุดผมให้มันดูเรื่องนาคี ดูบ้างข้ามบ้าง มันก็ยังอุตสาห์ดูจนจบทั้งที่ฟังไม่รู้เรื่อง มันว่าพระเอกหล่อดี เออ สงสัยมันจะถูกโฉลกกับคนที่ชื่อเคน
อิลิซ่ามันเป็นคนจีนแต่โตที่แคนาดา มันจึงมีความเป็นฝรั่งค่อนข้างสูง แต่แปลกที่ดันมาชอบละครไทย มันสนับสนุนผมเต็มที่อยากให้ละครไทยมีความหลากหลาย มันว่าบทที่สนุกของไทยคือบทรอมคอม อิลิซ่ามันไม่ดูซีรี่ย์จีนเลย มันว่าซีรี่ย์จีนเน่ากว่าของไทยเสียอีก (ขอโทษแฟนละครจีนนะครับ คือในใจผมก็ค้านแต่ก็ไม่อยากเถียงกับมัน อยากจะตอกมันกลับไปว่า
คือผมเห็นว่าอิลิซ่ามันชอบครูกุ๊กมว๊ากๆผมเลยไม่อยากขัดศรัทธา มันว่าละครไทยมีดีหลายอย่าง โดยเฉพาะพระเอกไทยหล่อกว่าเกาหลีมาก ไม่ศัลยกรรมด้วย พูดจบก็วกหาครูกุ๊กอีก ผมคิดในใจ เออกรูรู้ว่า
มันถามผมว่า เคยคิดมั้ยว่าอีกสิบปี เกิดกระแสซีรี่ย์เกาหลีดรอปลงไป ใครจะมาแทนที่ อิลิซ่ามันเชียร์ละครไทยสุดฤทธิ์ มันว่า ถึงแม้ละครไทยจะมีหลายด้านที่ยังต้องพัฒนา แต่ก็มีข้อดีและความพร้อมที่สุดในภูมิภาคแถบนี้
เรามีดาราที่มากความสามารถและสวยหล่อเป็นธรรมชาติ เรามีเพลงประกอบละครที่ไพเราะจับใจ และเรามีโลเคชั่นที่เป็นธรรมชาติสวยงามมากมายและเป็นเอกลักษณ์
ผมก็แอบเห็นด้วยแต่ก็ไม่กล้าคิดไปไกล เคยคิดอยู่บ้างเวลาที่ดูซีรี่ย์ต่างประเทศ ดูทุกครั้งก็มีคำถามผุดขึ้นในหัว...ทำไมเราถึงทำแบบนั้นบ้างไม่ได้... ทำไมเราถึงมีข้อจำกัดมากมาย ทำไมเราต้องด้อยไปเสียทุกเรื่องเหรอไงครับ หรือเราต้องกดตัวเองไว้ไม่ให้คิดการใหญ่ หรือเพราะเราฝีมือยังไม่ถึง เหตุผลมันคืออะไรกันแน่ ทั้งๆที่ละครไทยเกิดก่อนทีวีเกาหลีตั้งหลายปี
ส่วนตัวผมไม่ค่อยได้ดูละครไทย ตระเวนดูแต่ซีรี่ย์ต่างประเทศ เอาเข้าจริงไม่ว่า อเมริกา ญี่ปุ่น เกาหลี ดูบ่อยๆมันก็เบื่อ พอตั้งแต่ที่อิลิซ่ามันกวนใจผมบ่อยๆ ช่วงนี้ผมเลยกลับมาดูละครไทย เหมือนกลับมากินน้ำพริกปลาทูแบบไทยๆ บางเรื่องก็สนุก บางเรื่องก็ไม่สนุก คือถ้าเราทำใจว่านี่คือน้ำพริกปลาทู มันก็พอดูได้ บางเรื่องก็ทำได้ดีเสียด้วย เพียงแต่ละครมันไม่เหมือนน้ำพริกตรงที น้ำพริกผมกินมันได้หลายครั้งโดยไม่เบื่อ แต่ละครดูครั้งเดียวก็ต้องขอบาย
ทำไมถึงเป็นแบบนั้น อิลิซ่ามันชวนผมวิเคราะห์ สีหน้ามันจริงจังมากจนทำผมอึ้ง ผมไม่รู้ว่าพี่เคนทำอะไรมัน มันถึงได้อินจัดลงทุนให้ผมทำวิจัยเป็นเรื่องเป็นราว ผมก็เออออห่อหมกไปกับมัน ผมเลยลองย้อนกลับไปดูละครเก่าๆเมื่อหลายปีก่อน บางเรื่องผมถึงกับอุทานว่า เห้ย! นี่ผมพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไง ล่าสุดเช่น หยกลายเมฆ เหนือเมฆ กับจันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า ผมรู้สึกว่าเมื่อก่อนละครเรายังมีพล็อตที่หลากหลายกว่าปัจจุบันนี้ มีปมให้น่าคิด น่าติดตาม แถมยังคงความเป็นไทยเอาไว้ได้ รู้สึกว่าน้ำพริกผมเริ่มนัวขึ้นมาหน่อย ดังนั้น จากประสบการณ์ที่ดูซีรี่ย์มาหลายเชื้อชาติ บอกได้เลยว่าละครไทยสามารถพัฒนาบท ต่อยอดให้ไม่ซ้ำแบบใครได้ ผมนี่สมองดังปุดๆเลย กระเด้งตัวลุกขึ้นยืนจนอิลิซ่าตกใจ อยากเขียนบทขึ้นเองให้รู้แล้วรู้รอดไป
เราแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน มันว่าซีรี่ย์เกาหลีออนแอร์เมื่อไหร่ ภายในไม่กี่ชั่วโมงซับอังกฤษตามมาทันที หลังจากนั้นอีกไม่กี่วันตามมาอีกไม่ต่ำกว่าสิบภาษาทั่วโลก ทุกวันนี้พิมพ์คำว่า 'kdrama' บนกูเกิ้ล แทบจะขึ้นมาให้ดูไม่หวาดไม่ไหว ผมอยากเห็นละครไทยเป็นแบบนี้บ้างจัง
ผมนั่งคิดว่าจะทำยังไงให้ละครไทยดังก้องฟ้าปฐพี คิดจนหัวแทบแตกอิลิซ่ามันก็ตบไหล่บอกว่าไม่ยากๆ ตอนนี้ละครไทยก็หายใจรดต้นคอเกาหลีอยู่ห่างๆแล้ว (ผมคิดในใจตอนไหนวะ --! ) มันว่าเรามีสิทธิ์เบียดแซงซีรี่ย์จีนกับไต้หวันได้ถ้าทำตามที่มันบอก..
จริงดิ! มันร่ายออกมาเป็นข้อๆให้ฟัง เพื่อนๆลองฟังเป็นไอเดียดูก็ได้นะครับแต่อย่าไปจริงจังอะไรกับมันเลย มันก็แค่ออกมาจากสมองน้อยๆของเด็กต่างชาติคนนึง ถือว่าเราแลกเปลี่ยนกัน ใครจะไปรู้ครับ อีกสิบยี่สิบปีข้างหน้าเราอาจจะทำได้ก็ได้
(ตอนนี้ที่นี่หนาวมาก ขอไปหาอะไรร้อนๆดื่มก่อน เดี๋ยวมาต่อครับ)
ปล. ขออนุญาติแท็กห้องสมุด เพราะเดี๋ยวจะมีเรื่องบทละคร อยากได้ความรู้จากคนเขียนนิยายต่างๆด้วย (แล้วแต่ admin.เห็นสมควร )