เด็กเอ๋ยเด็กน้อย.  

ขอเกริ่นก่อนนะ เราชื่อนาน่า ตอนนี้เรายุม. 6 จะขึ้นปี1.  หลายคนบอกว่าเราเป็นคนน่ารัก (เนี่ยยย) มีเสน่ห์บอกว่าตาสวยขนตางอนยาวหนาคิ้วดกปากเล้กๆตัวขาวๆเวลาใครมองตาเราเค้าจะหลง หลายคนบอกมาแบบนี้นะ เราสูง160  ครอบครัวเราพอมีฐานะพ่อเป็นกัปตัน แม่เป็นครูสอนยุมหาลัย. เราถูกเลี้ยงมาดีแต่ไม่ได้คุณหนูนะ เลี้ยงมาดีในที่นี้คือมารยาทดีโดนอบรมมาพอตัว เป็นคนกล้าแสดงออกพูดเก่งแต่ไม่กะแดะ55555  เราเป็นคนเข้ากับคนง่าย ยิ้มง่าย พ่อแม่ไม่ปล่อยนะเราเด็กในกรอบอะไปเล่นได้กลับไม่เกิน2ทุ่ม พ่อแม่บอกเรายังเด้กเป้นห่วงทั้งเราเป้นลูกคนเดียวด้วยแหละ เราเรียนเก่งนะแม่เป้นครูไงโดนสอนมาแต่เด้ก เรียนพิเศษอีกเสาร์อาทิตย์ เรียนท๊อปของห้องเลยแหละ เริ่มเลยนะะะ.  

ย้อนไปม.3 เราเคยมีแฟนเป้นรุ่นพี่ยุม.5 ชื่อแม้ก รักแรกคนแรกเรยแหละรักแบบป๊อปปี้เลิฟ คบกันมาตั้งแต่เรายุป.5อะคิดดู คบกันมาก็5ปี คือพ่อแม่เราไม่รุนะว่ามีแฟน เรากับพี่เขายุหมู่บ้านเดียวกันไงรร. เดียวกันอีกเจอกันพี่เขาก็แซวๆจากนั้นก้ได้คบกันคือเราก้เด้กไงไม่รุหรอกว่าอะไรยังไงโดนหยอดเยอะๆมันก้ต้องชอบเป้นธรรมดา แรกๆดีทุกอย่างพอ3ปีหลังๆก้เปลี่ยนไป และโดนทิ้งไม่ใยดีอะ. เหตุผลคงเพราะคือเราไม่ให้เอา เราไม่ค่อยได้เจจอกัน คุยแต่โทสับ ก้อย่างที่บอกเราให้ทางบ้านรุไม่ได้  เราไม่ได้บอกเลิกกัน คือวันนั้นวันเสาร์เรามีเรียนพิเศษไงแต่มันตรงกับวันครบรอบ5ปีของเราแล้วเราเลยโดดเรียนพิเศษเพื่อไปเซอร์ไพรวันครบรอบไง เราไปหาพี่เขายุบ้าน ซื้อรองเท้าให้เป็นรองเท้าคู่กันของอะดิดาท.  ไปตอนช่วงประมาน10โมงเข้าไปแบบไม่บอก เข้าไปก็เจอแจ๊คพ้อทคือเขานอนยุด้วยกัน ตอนนั้นคือโคตเสียใจโคตโกรธ และเสียความรุสึก และจากวันนั้นเราต่างก้หายไปจากชีวิตของกันและกันเลย พี่เขาไม่เคยโทมาง้อ ไม่โทมาอธิบายอะไรเลย บางครั้งก็เห้นเขาไปไหนมาไหนด้วยกันนะ เพราะเรายุหมู่บ้านเดียวกันอ่ะมันต้องเห้นกันบ้างแหละ เลิกกันแบบไม่ได้บอกเลิกกันมันก้เจ้บแบบจุกๆดี 5555 ร้องไห้เป้นอาทิตย์เสียใจยุเป้นเดือน จนเรียนจบม.3 เข้าม.4ก้ไปสอบที่อื่น เรียนสายศิลป์-ภาษาเอกฝรั่งเศส.  ตอนแรกแม่ให้เรียนวิท-คณิต แม่อยากให้เป้นหมอ แต่เราชอบเรียนภาษา เราอยากเป็นแอร์ พ่อเป้นกัปตันไงเวลาไปหาพ่อที่สนามบินแล้วเห็นแอร์สวยๆเราชอบเราอยากเป้น แต่เเม่ก้ตามใจเรา เพราะเราโตแล้ว 555      ต่อไปจะเป้นความรักใหม้ของ นาน่า ตามชื่อเรื่องเรย เด็กเอ๋ยเด็กน้อย (นายขี้หวง)