ตัวอย่าง กับ ตอนฉายจริงไม่เหมือนกัน ฉายจริงโดนตัดออก




นางอาย





ป้าแจ๋วยังทวิตบ่นเล่นๆ

ไม่ได้เรื่องมาก แค่อยากรู้เหตุผลในการโดนตัด แต่บางเรื่องกับไม่โดน เลยอยากรู้ว่าต่างกันตรงไหน
ทั้งที่ก็ฉายวันเวลาเดียวกัน จะว่าไม่เหมาะสมให้เด็กดูก็ไม่น่าใช่ นางอายมีเด็กดูมากกว่ากุหลาบตัดเพชรอีก
เห็นรูปโปรโมทกุหลาบยังมีฉากจูบพระนางอีกประมาณ 2-3 ฉาก และยังมีของคู่รองด้วย แบบนี้จะโดนตัดทั้งหมดมั้ย ?

ep.1 ก็โดนตัดตอนพระนางเดินชนกัน อันนี้เป็นความผิดพลาดของช่องด้วย เพราะตัดไปตอนคสช.จบข้ามไปฉายฉากอื่นเลย

บทที่โดนตัดไป
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ขณะนั้นเอง เซเลบชาริน เจ้าของงานวันเกิดที่ประโคมเครื่องเพชรวูบวาบมาทั้งตัวก็ก้าวเข้ามา ประกายเพชรวิบวับจรัสจ้าไปทั้งตัว เขาร้องทักดนัยเทพกับดนุภพ สองอาหลานอย่างแจ่มใส

“เวลคั่มครับ! อาหลานนักออกแบบและสร้างสรรค์อัญมณียอดฝีมือแห่งไทยแลนด์”

ดนุภพกับดนัยเทพมองทั่วร่างชารินอย่างสำรวจรวดเร็ว ดนุภพบรรยายเบาๆกับดนัยเทพถึงการเจียระไน และประเมินแหวนเพชรที่นิ้วซ้ายขวา ต่างหูเพชรว่ารวมมูลค่า 14 ล้าน6 หมื่นบาท แล้วเขาก็ล้วงเสื้อสูทอย่างรวดเร็ว พอพลิกมือก็ปรากฏกล่องของขวัญเล็กๆในมือ เอ่ยกับชารินว่า

“ไม่ขอให้รวย เพราะรวยที่สุดแล้ว แต่ขอให้มีความสุข...และสมปรารถนาทุกสิ่งอัน...คุณชาริน Happy Birthday ครับ”

“โอ้ว...ชอบไอ้ตรง...สมปรารถนาทุก ‘สิ่งอัน!!’ นี่แหละครับ” มองกล่องของขวัญเอ่ยอย่างปลื้มปริ่ม “นี่ชารินได้รับเพชรน้ำดีจากร้านเพชรไวโอลินมาประดับบารมีอีกแล้วเหรอเนี่ย”

“แด็ช โหน้ว โหน่ว พูดอย่างนั้นไม่ได้ครับ ต้องบอกว่าเพชรจาก ‘ไวโอลินจิวเวลรี่’ของเราได้รับเกียรติเป็นส่วนหนึ่งในเครื่องประดับของคุณชารินอีกแล้วถึงจะถูกครับ” ดนัยเทพทำนิ้วชี้ส่ายไปมาตรงหน้าอย่างเท่

เซเลบชารินหัวเราะชอบใจ ฉะอ้อนว่าดนัยเทพน่ารักเสมอสมแล้วที่ได้รับสมญา “คาสโนว่าฝังเพชร” หวานสยิวกับทั้งสองว่า “แท้งกิ้วมากนะครับ รักมากๆอยากได้ทั้งสองคนอาหลานเลย” แล้วเชิญไปที่โต๊ะวีไอพีด้านหน้าบอกว่า

“คุณริย่ามารอคุณดนุภพนานแล้วครับ” ดนุภพมองไปที่อิสริยา เธอกำลังยิ้มหวานโบกมือให้ แต่แล้วชารินกลับบอกว่า “อ้อ...แต่ก่อนอื่น ไปพบคุณเทวัญก่อนจะดีไหมครับ

“นั่นสินะ ปาร์ตี้นี้จะขาดท่านมหาเศรษฐีเทวัญไปได้ยังไง” ดนุภพเอ่ย ได้ยินอาบ่นๆว่าเซ็งเลย เขาถามว่าทำไมล่ะอา

“ก็ถ้าป๋าเทวัญมางานนี้ แล้วเราจะเด่นที่สุดได้ไงล่ะ” ตอบเซ็งๆ แล้วเดินตามชารินไป

แต่พอจะเข้าไปทักเทวัญที่กำลังจ้องกันยิกาที่ร้องเพลงอยู่อย่างเคลิบเคลิ้ม ก็ถูกโรมันลูกน้องของเทวัญเข้ามาขัดอย่างสุภาพว่าอย่าเพิ่งรบกวนจนกว่ากันยิกาจะร้องเพลงจบ ดนุภพบอกว่างั้นเราไม่รบกวนดีกว่าแล้วเดินนำไป แต่อดไม่ได้ที่จะหันมองกันยิกาบนเวทีอีกครั้ง

ดนัยเทพขอโทษชารินแล้วเดินตามดนุภพไป ดนุภพบอกว่าอาไปนั่งก่อนเดี๋ยวตนจะตามไป ดนัยเทพแซวอย่างรู้ทันว่าจะไปตรวจสภาพเพชรเม็ดนั้นด้วยกล้องขยายสิบเท่าหรือ ดนุภพหลิ่วตาให้อาที่รู้กันแล้วเดินแยกไปอย่างเร็ว

กันยิการ้องเพลงท่อนสุดท้ายจบพร้อมกับโบกมือหว่านเสน่ห์ไปรอบๆ พวกผู้ชายปรบมือเป่าปากวี้ดวิ้วบ้างก็นั่งเคลิ้มจนถูกแฟนตัวเองค้อน เทวัญยืนขึ้นปรบมืออย่างโดดเด่น โรมันกับรสลินลูกน้องคู่ใจรีบลุกขึ้นปรบมือตาม

ooooooo

กันยิกาเดินลงจากเวทีด้านหลัง ชนกับดนุภพที่เดินขึ้นมาเธอรีบขอโทษ ดนุภพบอกว่าตนสิที่ต้องขอโทษเธอ ตำหนิตัวเองว่าแย่มาก มัวแต่มองมือถือ ไม่ไหวเลย ทันใดนั้นรสลินเดินเข้ามายิ้มเชิดๆ ให้กันยิกา บอกว่า “คุณเทวัญ...ให้ดิฉันพาคุณกันยิกาไปพบหน่อย”

“โอ...ด้วยความยินดียิ่งค่ะ” กันยิกาตาเป็นประกาย รสลินเดินนำไป กันยิกาหันมองดนุภพแต่เขาหายไปแล้ว พอเธอเดินตามรสลินไปก็ชนเข้ากับดนุภพที่ถือแก้วน้ำมาจนน้ำกระฉอก เธอรีบขอโทษดนุภพพูดขำๆ ว่า

“บังเอิญ...เดินชนกันเป็นว่าเล่นเลยนะครับ” กันยิกามองหน้าถามว่าหรือว่าไม่ใช่เรื่องบังเอิญ “ถูกครับ แต่เป็นฟ้าลิขิต”

“เอ่อ...งั้น...เชิญตามสบายค่ะ” กันยิกามองเขาอย่างสงสัยว่าท่าจะไม่เต็ม แล้วเดินผ่านไป ดนุภพมองตามอย่างถูกใจ

รสลินพากันยิกาเดินผ่านโต๊ะดนัยเทพและอิสริยา กันยิกาหยุดมองเพชรที่คออิสริยาประเมินด้วยสายตาว่ามูลค่าไม่ต่ำกว่า 14 ล้าน สองสาวต่างยิ้มให้กัน แต่พอกันยิกาเดินพ้นไป ดนุภพก็มานั่งข้างๆอิสริยาทันที เธอถามว่าไปไหนมา ดนัยเทพชิงตอบว่า “ไปดูเพชรมา”

“น้ำงามตามที่คิดจริงๆ อา” ดนุภพเอ่ย แต่พออิสริยาถามว่าที่ไหน เขาก็เฉไฉชวนดื่มน้ำแร่ถามว่ารสชาติเป็นอย่างไรตนยังไม่ได้ชิมเลย

กันยิกาไปนั่งที่โต๊ะเทวัญ ทุกคนที่โต๊ะลุกขึ้นต้อนรับเธออย่างสุภาพ “ยอดเยี่ยม!...กันยิการ้องเพลงได้เยี่ยมที่สุดเสมอ แต่วันนี้เพชรของคุณเล็กไปหน่อยนะ” เทวัญชมยื่นมือมาจะจับมือเธอ แต่กันยิกากลับก้มตัวลงไหว้อย่างอ่อนช้อย ถามเสียงกลั้วหัวเราะว่า

“จะถามหรือคะ ว่าฉันอยากได้ใหญ่ๆ ไหม ฉันขอตอบทันทีว่าไม่ค่ะ ฉันกลัวโดนปล้น ช่วงนี้ผู้คนยากจนแร้นแค้นตกงาน กลายเป็นมิจฉาชีพกันไปหมด พวกโจรผู้ร้ายมันชุกชุมเต็มบ้านเต็มเมืองเหลือเกิน” เทวัญหัวเราะเก๋ เท่ ทุกคนในโต๊ะหัวเราะตาม

อิสริยานั่งอยู่กับดนุภพและดนัยเทพ เธอค้อน กันยิกาพูดลอยๆ เบาๆ ว่า

“กันยิกา ชารียา เจ้าของร้านอาหารฝรั่งเศส กระจอกๆ เชยๆ อาหารรสมาก ดีที่รูปร่างหน้าตาพอดูได้และร้องเพลงพอไม่เพี้ยนเลยขายเซ็กซ์มากกว่าขายฝีมือพวกผู้ชายที่แห่กันไปกินและชมหล่อนร้องเพลงก็หวังว่าจะได้กินหล่อนนั่นแหละ ไม่ได้อยากกินกันหรอก...อาหารฝรั่งเศษกากๆ น่ะ”

“ร้านอาหารกระจอกๆ ที่ทำอาหารกากๆ ที่ว่า ชื่ออะไร อยู่ที่ไหนเหรอครับริย่า”

“ภพคะ!” อิสริยาหยุดกึกเรียกอย่างขัดใจ ดนัยเทพกลั้นขำแทบไม่อยู่ แต่พอถูกดนุภพอ้างว่าตนถามเผื่ออาเทพก็ร้องอ้าว ดนุภพเผาอาต่ออีกว่า

“ก็เมื่อคืนอาบ่นว่าอยากกินอาหารฝรั่งเศสหรูๆ เช่นหอยทากอ้วนๆ หรือขากบอวบๆ ไม่ใช่หรือครับ” คนในโต๊ะหัวเราะกันครืน ดนุภพเลิกคิ้วสูงยกแก้วขึ้นจิบท่าเท่ ทำไก๋

บรรดาเซเลบริตี้ที่มางานคืนนี้ต่างโชว์เพชรกันอย่างอลังการ เหนือจากความอลังการของเพชร คือเป้าหมายของแต่ละคนที่ซ่อนเร้นมาในงาน...

ที่มา... http://www.thairath.co.th/ent/novel/Kulaptudpet/ch1