อันนี้เป็นความรู้สึกส่วนตัวล้วนๆเลย ว่าละครปัจจุบันแนวค่อนข้างที่จะคล้ายๆกัน
ไม่ก็รีเมคซ้ำๆ ถึงแม้ว่าบางช่วงจะไม่ค่อยมีรีเมค แต่บางช่วงก็มาแทบทั้งล็อต
เรารับรู้มากันมาโดยตลอดว่าประเทศไทยขาดคนเขียนบทดีๆเยอะมาก อย่างเกาหลีที่เขาเขียน
บทกันเป็นทีมปมซับซ้อนมีมิติและหลากหลาย แต่พอคิดดูดีๆ ละครไทยสมัยก่อนก็ดีนี่ เราว่าบางที
ดีกว่าปัจจุบันด้วยซ้ำ อย่างหลายปีก่อนมีเรื่องพลิกดินสู่ดาว เบญจาคีตาความรัก อุ่นไอรัก แม้แต่อังกอร์ อะไรทำนองนี้
ที่เป็นพลอตที่เขียนขึ้นมาเอง(ใช่ไหม) แต่สนุกและน่าสนใจมากๆ ตัวนักแสดงก็วัยรุ่นทั้งนั้น
โดยเฉพาะอุ่นไอรักนี่เราว่าบทดีมากๆๆๆๆๆๆ ถ้าจะบอกว่าละครน้ำเน่าหลายเรื่องสะท้อนสังคม
เราว่าเรื่องนี้แหละสะท้อนสังคมได้ชัดเจนเเละข้อคิดดีที่สุด

ละครน้ำดีของไทยมักจะเป็นละครที่ออกแนวให้ข้อคิดทางศาสนา ครอบครัว ความเชื่อความเป็นกุลสตรีหรืออะไรทำนองนั้น
ซึ่งเราว่ามันก็ดีเลยค่ะ แต่ทำไมไม่ค่อยสร้างละครที่เป็น "แรงบันดาลใจ" หรือปลูกฝังค่านิยมดีๆ ให้กับคนดูเลย
อย่างตอนที่เราดูซีรี่ย์ญี่ปุ่นเรื่อง team medical dragon (iryu) เราอยากเป็นหมอมากกกกกกกกก มากๆๆๆๆๆ
หรืออย่างน้อยก็อยากเป็นพยาบาลส่งเครื่องมือในห้องผ่าตัด เรื่อง pinocchio ที่เกี่ยวกับความสำคัญหรืออำนาจ
ของผู้ประกาศข่าว หรืออย่างเรื่อง DOTS ที่พระเอกบอกนางเอกว่า "ชาตินิยมคืออะไรครับ รักประเทศจงรักภักดีต่อประเทศ
และประชาชน แล้วทำไมต้องมีแต่ทหารที่ทำแบบนั้น ผมไม่รู้ว่าชาตินิยมของคุณคืออะไร แต่การปกป้องเด็ก คนชราและคนสวย
หรือความกล้าที่จะเตือนเด็กนักเรียนที่สูบบุหรี่ทั้งที่ใจก็กลัว ต่อให้ปืนมาต่อสิ่งที่ผิดก็คือสิ่งที่ผิด นั่นคือเกียรติของทหาร" อะไรแบบนั้น
ซึ่งเป็นคำพูดธรรมดาๆ ง่ายๆไม่ยิ่งใหญ่อะไรเลยแต่กลับรู้สึกเป็นประโยคที่ปลูกฝังสิ่งที่ดีแต่ไม่ยัดเยียด ไม่บอกว่าต้องทำแบบนี้หรือห้าม
เป็นเป็นการตั้งคำถามว่าทำไม? ให้เราคิด

ในขณะเดียวกันสองสามปีก่อนละครเรื่อง cubic ที่เราคิดว่าจะต้องสนุกแน่ๆเพราะในนิยายสนุกมากแม้จะทำออกมาไม่อลังเท่า
แต่ปมหรือพล็อตจะทำให้เรื่องสนุกและแตกต่างหลากหลาย รู้สึกมีความหวังกับละครเรื่องนี้สุดๆ กลับกลายเป็นว่ากลายเป็นละครตลาดซะงั้น


มันเลยทำให้เราคิดว่าที่จริงแล้วผู้สร้างละครจงใจทำแต่ละครตลาดกันแน่?