มาเล่าเหตุการณ์ของตัวเองกันค่ะ ที่แบบ เห่ย!! เกือบไปแล้ว เฉียดตายอย่างหวุดหวิด
เราชอบอ่านอะไรแบบนี้ มันทำให้เราตระหนักอยู่เสมอว่า
แค่เสี่ยววินาทีก็ไปได้ง่ายๆเหมือนกัน 5555555

ส่วนเหตุการณ์ของเราคือ ตอนนั้น ป.4 เห็นเพื่อนในซอยจับกลุ่มกันอยู่ใต้ต้นตะขบประมาณ10กว่าคน
ไม่รู้ว่าทำอะไร เราก็กะเข้าไปเล่นด้วย (พึ่งกลับจากโรงเรียน) ที่เห็นมีพี่ถือบอลอยู่ช่วงเราเดินเข้าไปถึงพอดี
พวกเขาก็วิ่งหนีออกมา เรายืนงงสักพัก ก็รู้สึกเจ็บไปทั้งตัว คืองงมาที่รู้ตอนนั้นคือต้องวิ่งเเล้วก็จำไม่ได้อีก
แม่มาเล่าให้เราฟังว่า เรามายืนตัวสั่นอยู่หน้าบ้านร้องให้ แล้วแม่ก็พาไปโรงบาลแม่ก็ตกใจเหมือนกัน
เด็กแถวบ้านเราจะชอบเล่นอะไรพิเรนๆ เราก็ด้วยแบบไปกันเป็นแก๊งอ่ะแต่รอบนี้คือไม่ทัน -*-
สรุปคือพี่เขาเล่นเอาลูกบอลปารังต่อหัวเสือที่อยู่บนต้นตะขบ เราไม่รู้ก็โดนเข้าไปเกือบ 30 ตัว ช๊อคแบบจำอะไรไม่ได้เลย
จำได้แค่ว่าตอนนั้นพอเจ็บมากๆ รอบเดียวเราก็วิ่งสบัดตัวด้วย แล้วสติก็หายไปปปป
หมอบอกแม่ว่าถ้าไปช้ากว่านี้เราอาจตายได้ ตั้งแต่นั้นมาประมาณ3-4เดือนเราชี่รดที่นอนทุกวันเลย 55555
ตอนนี้หายละ มีเเต่แผลเป็นรอยโดนต่อยทั้งตัวเลยยย

ยาวหน่อยนะ แต่มีอีกหลายเรื่องแต่เรื่องนี้คือเกลียดความโง่ของตัวเองที่สุดดด

ช่วยเอามาแชร์กันหน่อยเน้ออออ ขอแบบหน้ากลัวๆยิ่งดีเลยค่ะ
ถ้าผิดพลาดหรืออะไรก็ขออภัยด้วยเน้ออออ