ลองมาระบายกันไหม เราเริ่มก่อน

เคยมีโมเม้นแบบ " เธอไม่เข้าใจเราหรอก " บ้างไหม

จริงๆเราอยากจะใช้คำที่หยาบคายกว่านี้ซึ่งมันจะสื่อความรู้สึกนี้ได้ดีกว่า

เราอ่านทุกอย่างทั้งอาการ สาเหตุการปฎิบัติตัว และ การแก้ไข พยายามทำความเข้าใจ แต่ผิดที่เหมือนกับว่าเราไม่สามารถสังเคราะห์ได้เลย

เรามีอาการขี้ลืมบ่อยจนคนรอบข้างสังเกตได้ รู้สึกได้เลยว่าตัวเองขี้แพ้สุดๆ ฝันประหลาดทุกคืน เจริญอาหารอย่างมากแต่กินอะไรก็ไม่อร่อยก็งงๆว่ากินไปทำไม นอนทั้งวันไม่ต่ำกว่า 8 ชั่วโมง บางวันก็ทั้งวัน รู้สึกว่าตัวเองขี้เกียจสุดๆ นิสัยไม่ดีสุดๆ อยากทำตัวให้ดีขี้น พยายามเริ่มอะไรดีดี แต่มันก็จะพังไปทุกครั้ง เวลาเราไปเจอเพื่อนเจอคนอื่น เราก็เฮฮานะ ถึงจะมีบางโมเม้นที่เราไม่สนุกแต่เราพยายามยิ้มให้กลมกลืนเขาไป เหมือนเวลาผ่านไปวันๆ
การควบคุมอารมณ์ของเราคือการทำร้ายตัวเอง ทุบ ตบ แบบเต็มแรง อันนี้คือขั้นสุด แต่บางทีก็หยิก กัด หรือถ้าหงุดหงิดก็จะชอบออกกำลังโดยการวิ่ง เดิน ปั่นจักรยาน เตะ ชกต่อย ที่ว่านี่ส่วนมากจะเข้ายิมนะ ไม่ได้มีเรื่องกับใครค่ะ ซึ่งส่วนมากจะทำให้ใจเย็นลงได้ แต่ไม่ได้ทำมาหลายเดือนแล้วค่ะ น้ำหนักก็พุ่งง

ปล.1 ที่เล่าๆมานี่ก็คือการสาธยายที่เราเองก็ยังจับต้นชนปลายไม่ได้เลย ขออภัยนะคะถ้าจะอ่านยากไปบ้าง
ปล.2 เหตุผลที่ตั้งคืออยากจะลองอ่านประสบการณ์ของท่านอื่นดูบ้างค่ะ
แสดงความคิดเห็น
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ  สุขภาพจิต โรคซึมเศร้า
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่