ผมเป็นคนนึงจะเรียกว่าโลกส่วนตัวสูงก็ได้นะ...นอกจากไปใหนมาใหนคนเดียวเเล้วบ่อยๆ
บางครั้งยังเผลอพูดกับตัวเองอยู่บางครั้ง...เอาง่ายๆพูดเองเออเองนั้นเเหละ
จนเคยมีเพื่อนถามว่า"คุยกับใคร"...ทั้งที่เราพูดในใจนะ (รึเปล่า) เเต่ปากอาจจะมันขมุบขมิบ(มั่ง)
       เวลาทีวีหรือรายการสนุกๆหัวเราะดังมาก...เผลอพูดคนเดียวชมคนนู้นนี้นั้นบ้างอย่างกับอยู่ในรายการ (โครตเพี้ยน)
       หนักกว่านั้นเวลาฟังเพลง เพลงใหนที่ชอบมากมันจะติดปาก อยากร้องก็ร้อง..บางทีเดินเล่นยังเเอบฮึมฮัม (หนักเเล้วเรา)
       เวลาท้อหรือมีปัญหาไม่ค่อยปรึกษาใครชอบคิดทบทวนด้วยตัวเองตลอด...เตือนตัวเองตลอดอาจมีด่าตัวเราเองบ้าง(หาหมอมั้ย)
          ***จนบางทีผมก็คิดนะครับว่าเราอยู่คนเดียวมากไปรึเปล่า.(เหงา)..เวลาเข้าสังคมผมก็จะเฮฮาเพราะค่อนข้างมีคาเเร็กเตอร์ชัดเจน(บ้าๆบอๆ)
ภายนอกดูนิ่งๆเรียบร้อย  ถ้าสนิทเมื่อไหร่ถึงร้องขอชีวิต(อย่าตบกุเลย)...เป็นกันเองเข้าคนง่ายสบายชิลๆเฟรนรี่(ปัญญาอ่อน)
       เเต่เวลาอยู่คนเดียวก็ตามสภาพความน่าจะเป็น (เป็นบ้า)

ปล. ถึงจะเป็นยังไงก็ตามมันก็คือความสุขของผม...เเล้วก็ทำให้ผมยิ้มได้รวมถึงคนรอบข้าง