เมื่อลมหนาวพัดผ่านมาทีไร ความหนาวสำหรับคนกรุงอย่างเรา ก็ดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่น่าตื่นเต้นเสมอ แต่สำหรับคนบนดอยที่ห่างไกลความเจริญและขาดความพร้อมในเรื่องเครื่องนุ่งห่ม ความหนาวที่มาเยือนโดยไม่ได้รับเชิญนั้นอาจจะดูเป็นสิ่งที่เค้ากลัวมากที่สุดก็เป็นได้ ฉันได้มีโอกาสเดินทางไปยังโรงเรียนบ้านห้วยฮ่อม อำเภอร้องกวาง จังหวัดแพร่ ร่วมกับบริษัทไทยเบฟเวอเรจ จำกัด ในโครงการไทยเบฟรวมใจต้านภัยหนาว การเดินทางครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันได้เดินทางมายังพื้นที่ห่างไกลความเจริญ ทุกครั้งที่ได้เดินทางมาสู่พื้นที่แบบนี้จะรู้สึกตื่นเต้น มากกว่าได้เดินทางไปเมืองใหญ่ใหญ่ที่สำคัญทั่วโลกเพราะเราไม่สามารถจะคาดเดาได้เลยว่าจะเจอกับใครแล้วจะเจอกับอะไรบ้าง

ในการเดินทางครั้งนี้เรามีภารกิจในการมอบผ้าห่มให้กับชาวบ้านในพื้นที่เป็นการมอบสิ่งดีๆคืนสู่สังคมอีกรูปแบบหนึ่ง การให้และการแบ่งปันดูเหมือนเป็นสองสิ่งที่ค่อยๆเลือนหายไปจากสังคมไทย ฉันเลยรู้สึกดีใจมากที่ได้มาเป็นส่วนหนึ่งของโครงการนี้ การให้ ผู้รับมีความสุข เมื่อผู้ได้รับมีความสุข ผู้ให้ก็จะมีความอิ่มเอมและอิ่มใจเช่นเดียวกัน

เราเดินทางมาถึงหมู่บ้านห้วยฮ่อม ในตอนเช้าของวันที่ 21 พฤศจิกายนอากาศในตอนเช้าวันนั้นเป็นหนาวแรกของปีนี้มี่ฉันสามารถรู้สึกได้ เสื้อกันหนาวที่ใส่ไมาม่สามารถให้ความอบอุ่นกับฉันได้เพียงพอ แล้วฉันก็คิดว่าคนบนดอยห่างไกลความเจริญขนาดนี้ถ้าเค้าไม่มีเครื่องนุ่งห่มให้ความอบอุ่นที่เพียงพอในช่วงหน้าหนาวแบบนี้ของทุกปีเค้าจะลำบากกันขนาดไหน

ขบวนคาราวานของรถค่อยค่อยเดินทางผ่านถนนที่คดเคี้ยวผ่านภูเขา ม่อน ดอย ที่มีความหลากหลายทางกายภาพบ้างก็เป็นทุ่งดอกหญ้า บ้างก็เป็นไร่ข้าวโพด บ้างก็เป็นนาและที่อยู่อาศัย เราขับรถผ่านหมอกจางจางที่ล้อกับเแสงแดดในตอนเช้าและลมเย็นๆที่พัดผ่านยอดหญ้า ให้กระดิกไปมาอย่างช้าๆในวันแรกของหน้าหนาวจนฉันลืมไปว่าฉันอยู่ที่ไหน

ความสวยงามทางธรรมชาติแบบนี้ดูเหมือนเป็นสิ่งที่ถูกกับจริตฉันเหลือเกิน และฉันก็พยายามหาเวลาอยู่กับธรรมชาติทุกครั้งที่ฉันมีเวลาว่างจากการทำงาน

เราเดินทางมาถึงหมู่บ้านโรงเรียนห้วยฮ่อมและต้องเดินเท้าขึ้นไปยังลานแจกซึ่งเป็นลานกิจกรรมของโรงเรียนบ้านห้วยฮ่อม คาราวานบางส่วนและเจ้าหน้าที่ของบริษัทไทยเบฟที่พร้อมกันกันใส่เสื้อสีขาวตัดกับเขียวได้เข้ามาตั้งสเตชั่นกันเรียบร้อยแล้ว

ทุกคนดูเหมือนจะรู้จักหน้าที่ของตัวเองเป็นอย่างดี กิจกรรมในวันนั้นไม่ใช่มิใช่การแจกผ้าห่มเพียงอย่างเดียวฉันยังเห็นน้ำใจจากหลายหลายหน่วยงาน หลายหลายฝ่ายอาทิเช่นหน่วยแพทย์เคลื่อนที่มูลนิธิโรงพยาบาลสวนดอกที่ขับรถมาจากจังหวัดเชียงใหม่เพื่อมาตรวจและแจกยารักษาโรค นอกจากนั้นยังมีการฝังเข็มให้กับผู้ป่วยที่ห่างไกลความเจริญขนาดนี้ด้วย มีเจ้าหน้าที่มาให้บริการฟรีตัดผมแก่ชาวบ้านและเด็กๆนักเรียน

นอกจากนี้ยังมีเจ้าหน้าที่ของบริษัทไทยเบฟร่วมแจกขนมน้ำดื่มอาหารเช้าให้แก่ชาวบ้านและเด็กๆนักเรียนที่เดินทางมารับของแจกกันอย่างไม่ขาดสาย นอกจากนี้ชาวบ้านในพื้นที่ยังนำผลิตภัณฑ์พืชผลทางการเกษตรและงานฝีมือมาโชว์และจำหน่ายให้กับแขกที่มาร่วมงานในราคาที่ย่อมเยามากๆ ฟักทองดูอุดมสมบูรณ์และผลใหญ่กว่าที่ฉันเคยเห็นในเมืองมากนัก นอกจากนี้ยังมีองุ่นจิ๋วไร้เม็ดที่ไม่น่าเชื่อว่าจะปลูกขึ้นได้ในสถานที่แบบนี้และผักอีกนานาชนิดที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน

นอกจากนี้ยังมีการสาธิตงานฝีมือที่เอาไว้ใช้ในครัวเรือน เด็กเด็กจะมีความสุขมากเป็นพิเศษในวันนี้ ทุกคนดูยิ้มแย้มแจ่มใสอากาศที่ไม่หนาวเกินไปก็เป็นประกอบที่ทำให้พวกเรารู้สึกว่าการเดินสามารถคราวนี้มันทำให้หัวใจเราอบอุ่นกว่าที่เคยมากนัก ความสุขมันถ่ายทอดถึงกันได้ผ่านการให้อันนี้ดูเหมือนจะเป็นเรื่องจริงที่ฉันสัมผัสได้จากการเดินทางมาวันนี้

เวลาประมาณเก้าโมงกว่าพิธีการก็ได้เริ่มขึ้นโดยในงานก็มีประธานฝ่ายบริษัทไทยเบฟ คุณ ธารทิพย์ ศิรินุพงศ์ ผู้อำนวยการโครงการพัฒนาชุมชนได้กล่าวเปิดงานโดย ในงานได้มีคุณวัฒนา พุฒิชาติ ผู้ว่าราชการจังหวัดแพร่เป็นตัวแทนรับมอบโครงการ โดยเริ่มต้นส่งมอบให้กับชาวชุมชนในพื้นที่โรงเรียนบ้านห้วยฮ่อม ตำบลบาง เวียงอำเภอร้องกวางเป็นจุดแรกจำนวน 300 ผืนจากทั้งหมด 12,000 คืนหลังจากนั้นจะทยอยส่งมอบเหลือกระจายไปยังอำเภอต่างๆทั่วทั้งจังหวัดต่อไป

หลังจากพิธีการเริ่มต้นเจ้าหน้าที่ก็เริ่มแจกจ่ายให้กับชาวบ้านที่มานั่งรอกันอย่างอุ่นหนาฝาคั่งในชุดประจำเผ่าดูคร่าวๆแล้วน่าจะเป็นชาวม้งที่ขึ้นมารอรับการแจกผ้าห่มน่าจะมีจำนวนถึง 300 คนรวมไปถึงเด็กเด็กที่นั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่งของลานอเนกประสงค์ที่กำลังหลอกหยอกหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน

ผ้าห่มหนึ่งผืนอาจจะไม่มีค่ามากมายอะไรสำหรับคนกรุงอย่างเรามากนักแต่สำหรับคนที่อยู่ในเขตพื้นที่ที่ห่างไกลวามเจริญที่จะต้องประสบภัยพิบัติจากความหนาวทุกๆปี โดยที่ไม่สามารถคาดเดาได้ว่าปีไหนจะหนาวเมื่อไหร่ความช่วยเหลือเล็กๆน้อยๆเหล่านี้ก็มีคุณค่ามากมายสำหรับจิตใจและร่างกายของพวกเขามากนัก การได้เห็นพ่อแม่พี่น้องชาวบ้านในหมู่บ้านได้แชร์ผ้าห่มในครอบครัวมันเป็นภาพที่น่ารักมากนะ

หลังจากงานพิธีการเจ้าหน้าที่ก็เริ่มทยอยเดินตรงไปยังศูนย์เด็กเล็กเพื่อส่งมอบหมอนผ้าห่มให้กับศูนย์เด็กเล็ก เด็กๆดูมีความสุขมากเป็นพิเศษเด็กโตบางคนก็เอาผ้าห่มมาเล่นในบริเวณสนามเด็กเล่น บางคนก็วิ่งไล่จับกันบางคนก็เล่นซ่อนแอบมันเป็นความบริสุทธิ์แบบเด็กเด็กที่ฉันไม่ได้สัมผัสมานานหลายปีแล้ว หัวใจของฉันวันนี้เต็มไปด้วยไออุ่นจากความสุขและรอยยิ้มของคนในหมู่บ้านจนลืมความหนาวไปเลยทีเดียว

ขอขอบคุณเจ้าหน้าที่และพนักงาน ทุกคนเกี่ยวข้องในโครงการไทยเบฟรวมใจต้านภัยหนาว ที่มีแนวคิดร่วมสร้างสรรค์สังคมแห่งการให้คำยั่งยืนที่ให้เกียรติเฉันมาร่วมเดินทางมาถึงจังหวัดแพร่ในครั้งนี้ ขอขอบคุณมากฉันบอกว่าการส่งต่อความสุขมันจะไม่จบเพียงแค่นี้ ฉันหวังว่าในอนาคตเด็กเด็กที่เคยเป็น “ผู้รับ” เหล่านี้จะเติบโตมาเป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพและสังคมและส่งต่อความสุขผ่านการเป็น
“ผู้ให้”กับคนอื่นต่อไป


tom | potisit
Changing The World One Image At A Time