ความรักคือการเดินทางไกล กว่าจะถึงหัวใจต้องใช้เวลา .....เรื่องมีอยู่ว่า

เมื่อประมาณ2-3 เดือนที่ผ่านมา เราโหลดโปรแกรมแชท มาเล่น อารมณ์เหงาๆแหละ
เราก็ไปเจอ ผช.คนนึง Single Dad ผู้ชายโปรไฟล์ดี ประมาณว่า มีเขี้ยว ถ่ายรูปคู่กับบิ๊กไบค์เท่ๆ(เอาจริง ผญ.บางคนก็ชอบแหละ) ดูโปรไฟล์ดีอ่ะ

แต่ก็แอดไปงั้นๆ คิดว่าเขาคงไม่รับ แต่เขาก็รับเว้ย+.+เราได้คุยกัน 31ต.ค59(กลางคืน) พี่เขาเป็นที่คุยแบบมีสาระอ่ะ ไม่ไร้สาระ อารมณ์แบบคนโต
มีความคิด กวนตีนด้วย ตลก คุยด้วยแล้วมีความสุขอ่ะ คุยกันไปมานัดเจอเลยจ้า (ประมาณว่าชอบก็คุยต่อ ไม่ชอบก็ไม่คุย)
      ตอนเย็นวันที่1 พี่เขาโทรมาบอกว่าถึงหน้าหอล่ะน่ะ (นัดเจอ ผช.ครั้งแรก เขินอ่ะ ตื่นเต้น ลุ้นๆ )
      พอมาเจอพี่เขาก็น่ารักดี ก็เลยออกไปกินก๋วยเตี๋ยวไก่กัน กินไปเขินไปแต่เก็บอาการ 555
พอกินกันอิ่มแล้วก็ขับรถกลับ แต่ระหว่างทาง
เราก็ถามว่า :ตลาดนัดเลียบด่วนรามอินทรา ไกลไหม?
พี่เขาตอบว่า :ไม่ไกลหรอก อยากไปป่าวล่ะ ...
เราก็ตอบว่า :อยากไป ไม่เคยไป...
...พี่เขาก็พาไป แต่ระหว่างทาง พี่เขาถามขึ้นมาว่า....พี่ชิ่ออะไร?? จำได้รึป่าว 555++ (เอิ่ม กูจำไม่ได้เว้ย!!)
รีบคว้าโทรศัพท์มาเลื่อนๆดูข้อความที่คุยกัน อ๋อ!! จำได้ล่ะ ....555(แต่ไม่ขอเอ่ย ชื่อพี่เขาน่ะ)

พอถึงเลียบด่วนรามอินทรา ก็ไปเดินซื้อของกัน ดูนู้นนี่นั่น ก็ได้แว่นมา1อัน(แว่นตัดแสงคอม) ระหว่างเดิน แฮปปี้ดีน่ะ
อารมณ์ก็อยากจับมือน่ะ มือมันว่างอ่า แต่เราเป็นผญ.น๊า 555 พี่เขาพาเดินเกือบทุกซอยแหละ
และแล้วก็หมดเวลาสนุกแล้วสิ่  แต่ก็ต้องกลับล่ะน่ะ พี่เขาก็มาส่งที่หน้าหอ ก็ร่ำราตามมารยาท .....กลับมาก็คุยไลน์กันปกติ
ถามนู้นนี่นั่น เจอกันเป็นไงบ้าง อะไรทำนองเนี่ย...น้ำต้มผักยังว่าหวาน
....................เดี๋ยวมาเล่าต่อน่ะ ....................................เรื่องมันยาว