เราเรียนครูปฐมวัยค่ะ แต่ตัวเองไม่ถนัดพวกการทำสื่อเลย เวลาเรียนวิชาเอกส่วนมากอาจารย์ก็จะไม่ค่อยสอนเนื้อหา ให้ทำแต่สื่อส่งในชม. แล้วเราไม่ถนัดด้านพวกงานวัด งานตัดเลยที่ต้องอาศัยความประณีตเลย มักจะตัดกระดาษ ตีเส้นไม่ตรง จนงานที่ส่งออกมาค่อนข้างพูดได้ว่าอยู่ในระดับเกือบต้องปรับปรุง ถ้ากรรไกรยังโอเคนะ แต่ส่วนมากอาจารย์จะให้ใช้คัตเตอร์ตัดพวกตัวหนังสือ แล้วเราตัดขาดตลอดเลยจนต้องทำใหม่ เราก็จะรู้เลยว่าถ้าครั้งไหนมีงานสื่อที่อาจารย์ให้ตัด เราต้องปริ๊นต้นฉบับมาสำรองกันเสียไว้หลายแผ่นมาก แล้วทุกครั้งที่ทำในชั่วโมงเราก็จะเสร็จหลังคนอื่นเขาตลอด เพื่อนกลับกันหมดแล้ว เหลือแต่เรากลับอาจารย์ แถมบางครั้งยังไม่เสร็จจนอาจารย์เอือมต้องบอกให้ว่า งั้นส่งคราวหน้าละกัน ในชั่วโมงถ้าจุดไหนทำแล้วมันยังเสียเหมือนเดิมก็ต้องให้เพื่อนช่วยทั้งที่เราก็เกรงใจ คือเราอยู่ปี2แล้ว เป็นแบบนี้ตลอดจนพวกอาจารย์สาขาที่สอนแทบจะจำเราได้ สีหน้าอาจารย์บางคนที่มองมาก็เหมือนกับว่า ของง่ายๆแค่นี้ยังทำไม่ได้หรอ แค่ตัดกระดาษเนี่ย แล้วนี่ก็ทำผิดอีกตรงโน้นนี้ก็ทำผิด ถ้าไปเป็นครูจริงคงตาย เราก็เป็นคนที่ไม่มีทักษะและหัวด้านนี้มากอ่ะค่ะ หัวจะช้าในเรื่องภาคปฏิบัติมาก ที่จริงเราก็ไม่ได้อยากเรียนครูปฐมวัยหรอก แต่เราอยากเรียนสาขาจิตวิทยาพัฒนาการเพราะชอบด้านนี้ แต่ทางบ้านไม่สนับสนุนอยากให้เป็นครูมากกว่า เราจึงเลือกเรียนครูในสาขาที่ใกล้เคียงกับจิตวิทยาพัฒนาการนั่นเอง แต่พอถึงวิชาเอกที่ทำสื่อทีไรบอกตรงเรากดดันทุกที ทั้งที่พยายามฝึกตัดยามว่างแล้วไรแล้วก็ยังเละเหมือนเดิม ทำไงดีคะ มันแย่มากหรอ คือเราเป็นพวกเก่งทฤษฎีมากกว่าค่ะ