อยากเล่าเรื่องค่ะ เก็บไว้ก็อัดอั้น เพราะถ้าได้เล่าไปคงสร้างประโยชน์ไม่น้อย จะโพสต์ลงเฟสก็กลัวโดนแอนตี้ จะทวีต ก็นั่นแหละ5555
ไม่รู้จะแท็กอะไร ถ้าแท็กผิดขออภัยมา ณ ที่นี้นะคะ
พี่พึ่งขึ้นปีหนึ่งค่ะ ประสบการณ์ยังไม่มากแต่ก็โชกโชนอยู่เหมือนกัน
ตอนนี้ เข้าสู่ช่วงฤดูของการสอบไฟนอลค่ะ หรือไฟไหม้สำหรับพี่555555
ทำให้คิดไปถึงตอน ม.6 ที่อ่านหนังสือ ทำข้อสอบเก่าเป็นบ้าเป็นหลัง ตอนทำข้อสอบมหาโหดของสทศ มหาลัยรัฐ เอกชน ที่ต่างๆที่เล็งไว้ ซึ่งออกข้อสอบมาเหมือนเพื่อเฟ้นหาผู้รอดชีวิต เพื่อที่จะได้มาต่อสู้ในรั้วมหาวิทยาลัยเพื่อเป็นนัมเบอร์วัน
บรรยากาศตอนสอบนี่มันกดดันมากนะคะ หลายๆท่านที่ผ่านมาคงจะรู้กันดี มันกังวลไปหมด โดยเฉพาะตอนที่ยังไม่มีที่เรียน กังวลว่าจะติดไหม จะผิดหวังอีกไหม จะต้องเหนื่อยสอบอีกกี่รอบ ตอนนั้นคิดอย่างเดียวว่า ถ้าติดมหาลัยนี่สบายเลย ไม่ต้องไปเรียน อิอิ แต่พอผลออกมาว่าเราไม่ติดนี่มันเศร้ามากจริงๆ มันเคว้งไปหมด ส่วนเพื่อนที่ติดนี่ก็ถามคะแนนเราอยู่นั่นแหละ แหมมมม อีกะเพาะแพะ555555 มีความหมั่นไส้เล็กๆ
แต่สุดท้ายพี่จบที่เลือกเรียนมอใกล้บ้าน แถมมีคณะที่ตรงตามที่หัวใจใฝ่หา555 และที่สำคัญคือ ประหยัดงบด้วยค่ะ เพราะฐานะที่บ้านก็ไม่ได้ดีอะไร มาดรามาละ เปลี่ยนๆ
แต่ตอนนี้ ความคิดความรู้สึกทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมด ตอนที่ใกล้จะสอบวิชาแกนของคณะ สมองบอกว่า ตรงนี้ต่างหากที่ชี้อนาคตเรา ไม่ใช่ตอนสอบติดมหาลัย เพราะในชีวิตการทำงานจริงๆ เราใช้เกรด ใช้ความรู้ตรงนี้เป็นใบเบิกทาง แอบเสียดายเหมือนกันที่ตอนเด็กๆอุตส่าทำกิจกรรม ตั้งใจเรียนตอนนี้ไม่เห็นได้ใช้ แต่ก็ถือว่าเป็นผลดีกับตัวเราในอีกด้านนะคะ อย่ามองข้ามไป
ตอนนี้คิดถึงคำที่บอกว่า เรียนไหนเท่หมด เรียนจบเท่กว่า ตอนเเรกก็คิดว่าเป็นแคปชั่นโดนๆ ที่โพสแล้วดูดี แต่ตอนนี้ความหมายมันลึกซึ้งมากค่ะ ทำให้รู้ว่า ถึงจะติด ได้เรียนมอดีๆ แต่ถ้าเรียนไม่จบ หรือจบมาเกรดไม่น่ามอง มันก็คงไม่ดีแน่ๆ ถึงแม้จะพูดว่าเกรดเป็นเเค่ตัวเลขก็เถอะ แต่มันคือใบเบิกทางใบแรกของเราเลยนะ จะอ้างว่าผลงานขึ้นอยู่กับตัวบุคคล ก็คงจะใช้ได้แค่ 5% เพราะก่อนที่เขาจะรับคุณๆเข้ามาทำงาน เขาก็พิจารณาจากใบเบิกทางใบเเรกของคุณอยู่ดีค่ะ เพราะฉนั้น เริ่มตั้งใจซะแต่ตอนนี้ ขอใช้คำว่า อย่าใช้ข้ออ้างของคนขี้แพ้เพื่อนที่จะมาเป็นผู้ชนะ
ที่สำคัญ ให้เรียนในสิ่งที่รักค่ะ ข้อนี้สำคัญจริงๆ แล้วคุณจะมีความสุข มีกำลังใจในการเรียน เพราะอะไรที่เราพยายามแล้ว ถึงจุดหมายจะไปไม่ถึง แต่ระหว่างทางมันจะมีสิ่งดีๆมากมาย เพราะฉนั้น คิดให้ดี เลือกให้ดี จะได้เรียนแบบมีความสุขแบบ จขกท ตอนนี้ หรออออ55555
ข้อคิดสุดท้าย อยากให้น้องๆเก็บไปคิดว่า
คุณจะเลือกมหาวิทยาลัยที่มีอดีตที่ดีหรือมีอนาคตที่ดี ? เท่านี้ค่ะ
ขอบคุณที่อ่านจนจบ จขกท สบายใจแล้ว ไปอ่านหนังสือต่อละค่ะ บรัยยยยยยย
เรื่องเล่าจากปีหนึ่งฝากถึงน้องๆที่กำลังจะเข้ามหาวิทยาลัย
ไม่รู้จะแท็กอะไร ถ้าแท็กผิดขออภัยมา ณ ที่นี้นะคะ
พี่พึ่งขึ้นปีหนึ่งค่ะ ประสบการณ์ยังไม่มากแต่ก็โชกโชนอยู่เหมือนกัน
ตอนนี้ เข้าสู่ช่วงฤดูของการสอบไฟนอลค่ะ หรือไฟไหม้สำหรับพี่555555
ทำให้คิดไปถึงตอน ม.6 ที่อ่านหนังสือ ทำข้อสอบเก่าเป็นบ้าเป็นหลัง ตอนทำข้อสอบมหาโหดของสทศ มหาลัยรัฐ เอกชน ที่ต่างๆที่เล็งไว้ ซึ่งออกข้อสอบมาเหมือนเพื่อเฟ้นหาผู้รอดชีวิต เพื่อที่จะได้มาต่อสู้ในรั้วมหาวิทยาลัยเพื่อเป็นนัมเบอร์วัน
บรรยากาศตอนสอบนี่มันกดดันมากนะคะ หลายๆท่านที่ผ่านมาคงจะรู้กันดี มันกังวลไปหมด โดยเฉพาะตอนที่ยังไม่มีที่เรียน กังวลว่าจะติดไหม จะผิดหวังอีกไหม จะต้องเหนื่อยสอบอีกกี่รอบ ตอนนั้นคิดอย่างเดียวว่า ถ้าติดมหาลัยนี่สบายเลย ไม่ต้องไปเรียน อิอิ แต่พอผลออกมาว่าเราไม่ติดนี่มันเศร้ามากจริงๆ มันเคว้งไปหมด ส่วนเพื่อนที่ติดนี่ก็ถามคะแนนเราอยู่นั่นแหละ แหมมมม อีกะเพาะแพะ555555 มีความหมั่นไส้เล็กๆ
แต่สุดท้ายพี่จบที่เลือกเรียนมอใกล้บ้าน แถมมีคณะที่ตรงตามที่หัวใจใฝ่หา555 และที่สำคัญคือ ประหยัดงบด้วยค่ะ เพราะฐานะที่บ้านก็ไม่ได้ดีอะไร มาดรามาละ เปลี่ยนๆ
แต่ตอนนี้ ความคิดความรู้สึกทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมด ตอนที่ใกล้จะสอบวิชาแกนของคณะ สมองบอกว่า ตรงนี้ต่างหากที่ชี้อนาคตเรา ไม่ใช่ตอนสอบติดมหาลัย เพราะในชีวิตการทำงานจริงๆ เราใช้เกรด ใช้ความรู้ตรงนี้เป็นใบเบิกทาง แอบเสียดายเหมือนกันที่ตอนเด็กๆอุตส่าทำกิจกรรม ตั้งใจเรียนตอนนี้ไม่เห็นได้ใช้ แต่ก็ถือว่าเป็นผลดีกับตัวเราในอีกด้านนะคะ อย่ามองข้ามไป
ตอนนี้คิดถึงคำที่บอกว่า เรียนไหนเท่หมด เรียนจบเท่กว่า ตอนเเรกก็คิดว่าเป็นแคปชั่นโดนๆ ที่โพสแล้วดูดี แต่ตอนนี้ความหมายมันลึกซึ้งมากค่ะ ทำให้รู้ว่า ถึงจะติด ได้เรียนมอดีๆ แต่ถ้าเรียนไม่จบ หรือจบมาเกรดไม่น่ามอง มันก็คงไม่ดีแน่ๆ ถึงแม้จะพูดว่าเกรดเป็นเเค่ตัวเลขก็เถอะ แต่มันคือใบเบิกทางใบแรกของเราเลยนะ จะอ้างว่าผลงานขึ้นอยู่กับตัวบุคคล ก็คงจะใช้ได้แค่ 5% เพราะก่อนที่เขาจะรับคุณๆเข้ามาทำงาน เขาก็พิจารณาจากใบเบิกทางใบเเรกของคุณอยู่ดีค่ะ เพราะฉนั้น เริ่มตั้งใจซะแต่ตอนนี้ ขอใช้คำว่า อย่าใช้ข้ออ้างของคนขี้แพ้เพื่อนที่จะมาเป็นผู้ชนะ
ที่สำคัญ ให้เรียนในสิ่งที่รักค่ะ ข้อนี้สำคัญจริงๆ แล้วคุณจะมีความสุข มีกำลังใจในการเรียน เพราะอะไรที่เราพยายามแล้ว ถึงจุดหมายจะไปไม่ถึง แต่ระหว่างทางมันจะมีสิ่งดีๆมากมาย เพราะฉนั้น คิดให้ดี เลือกให้ดี จะได้เรียนแบบมีความสุขแบบ จขกท ตอนนี้ หรออออ55555
ข้อคิดสุดท้าย อยากให้น้องๆเก็บไปคิดว่า
คุณจะเลือกมหาวิทยาลัยที่มีอดีตที่ดีหรือมีอนาคตที่ดี ? เท่านี้ค่ะ
ขอบคุณที่อ่านจนจบ จขกท สบายใจแล้ว ไปอ่านหนังสือต่อละค่ะ บรัยยยยยยย