......................สวัสดีครับ ขอแนะนำตัวก่อนน่ะครับ ผม ติดปีกเที่ยว เป็นกระทู้แรกของผมน่ะครับ เพราะเป็นความฝัน อีกอย่างหนึ่ง ที่อยากนำรูปที่เที่ยวแต่ละสถานที่มาแบ่งปันเพื่อนๆ...............
                  สิ่งแรกที่มาที่นี้ เพราะอยากมาชม ความงามของทะเลหมอก ดอยที่มี ชื่อว่า "เบอบาตู"....?.... มันคือที่ไหนความสงสัย?++++ก่อตัวขึ้นละดิ มาๆๆ เริ่ม ติดปีก แล้วบินตามผมมา
                ดอยเบอบาตู จะอยู่ ตำบล แม่วะหลวง อำเภอ ท่าสองยาง จังหวัดตาก หมู่บ้านชายป่า โยกาแตะ เป็นจุดที่เราจะเริ่มก้าวเท้ากัน ที่หมู่บ้านนี่ คนส่วนใหญ่ เป็นชาวไทยภูเขาเผ่ากะเหรี่ยง กว่าพวกเราจะมาถึงที่หมู่บ้านเราต้องนั่งรถ 4WD เกือบๆสองชั่วโมง เล่นตับ ไต ไส พุงร่วมตัวกันเลยที่เดี่ยว
                 เราจะนั่งรถผ่านหมู่บ้านเผ่ากะเหรี่ยงเกือบ 4-5 หมู่บ้าน เพราะพื้นที่ส่วนใหญ่เป็นเขตป่าสงวน ภูเขาสูง กว่าจะเข้าถึงหมู่บ้าน และเป็นจุดที่รับลูกหาบเพื่อเดินเท้ากันด้วย ระยะเวลาในการเดิน คนนำทางบอกว่าประมาณ 1-2ชั่วโมง คิดในใจแล้ว เราจะกี่ชั่วโมงว่ะ แล้วรอบนี้คือจัดเต็มกระเป๋า ซะด้วย โดยเฉพาะน้ำเปลี่ยนนิสัย555 ทั้งน้ำดื่มรวมๆที่อยู่กับตัวเองเกือบ13ขวด ทำเป็นยังกะบินได้ เลยน่ะเรา
                 เริ่มเดินระหว่างสองข้างทาง ก็จะเหมือนป่าทั่วๆไปที่ไปมา แต่เรานี้ซิ ชอบส่อง นูนนี่นั้น ตลอดทางหาถ่ายรูปไปเลื่อยๆ เลยชอบเดินปิดท้าย (จริงๆไม่ใช่หรอก ตรู หนักกระเป๋า) เป็นหมาหอบเลย ทางก็เป็นเนิน ป่าไผ่ แล้วก็ดงต้น เฟิร์น ที่สูงท่วมหัวเลยที่เดี่ยว  อีกอย่างที่ห้ามพลาด ที่ออกมาตอนรับคนมาเยือน ที่นี้คือ ตัวบึ่ง ที่มีให้เห็นตลอด 2 ทางเดิน เยอะมาก แต่เดินได้เรื่อยๆ เหนื่อยก็พัก ไม่รักก็พอ (นอกเรื่องละ)
                ลืมบอกทริปนี้มีผู้ร่วมทาง20-23 ชีวิต ดีตรงได้เจอเพื่อนที่เคยร่วมทริป กันมาบ้างแล้วหลายคน ร่วมถึงเพื่อนใหม่ๆอีก เราใช้เวลาเดินโดยประมาณ อยู่ที่ สองชั่วโมงครึ่ง ถึง สามชั่วโมงได้มั้ง (จริงๆจำไม่ได้หรอกกะๆเอา)  ร่วมๆ เส้นทางสบาย เดินง่าย มีร่มไม้บังแดดตลอดทาง ต้องใช้คำว่า "เดินเล่นสวนหลังบ้าน" ที่นักเดินป่าชอบใช้กัน
              มาเริ่มบินกันเลย

จุดแรกของการพัก เปลี่ยนเสื้อผ้า แปรงฟัน ทานอาหาร




หมู่บ้าน โยกาแตะ จุดรับลูกหาบและเดินเท้า

ชาวบ้านในหมู่บ้าน

เริ่มมาเดินเท้า และชมบรรยากกาศสองข้างทางกัน




จุดพักกินข้าว เพราะเดินมาก็เที่ยงกว่าๆละ ก็พักผ่อนตามใจชอบ


เมื่ออิ่มแล้ว พักหลังให้หายเมื่อยกันก็เริ่มเดิน ต่อ ธรรมชาติ สองข้างทางจะเป็นต้นไม้สูงเป็นส่วนใหญ่ มีดง เฟิร์นที่สูงท่วมหัว หรือลูกคณะเตี้ยก็ไม่รู้ 555 เดินมาเรื่อยๆประมาณ 500 เมตรได้มั้ง ก็จะมาเจอ ลานโล่งๆ หญ้าสีชมพู ตัดกับสีเขียวๆของต้นไม่เตี้ยๆ สวยดี แล้วก็พันธ์ไม้ต่างๆตามข้างทาง



เฟิร์นกนกนารี

นี้เจ้าบ้าน ตัวบึ่ง เจ้าบ้านที่ดี มาตอนรับนักท่องเที่ยวถึงหน้าบ้าน
ลานโล่งๆจุดแรกที่เจอ
นูนๆๆๆเราจะขึ้นไปทางนูน นะ



ได้เวลา นั่งโง่ๆๆ ตากแดดเล่นละ

พอเราเดิน ผ่านเนินโล่งอีกไม่ไกล ก็จะถึงที่ กางเต็นท์ ตั้งแคมป์กัน สามารถ กางเต็นท์และผูกเปลได้ มีที่เยอะพอสมควรในการตั้งแคมป์ ก็เลือกวิวกันเลยว่าจะพักตรงไหน ส่วนมากจะเน้นกางเต็นท์ แบบเปิดหน้าเต็นท์ออกมาเห็น วิวิเลย แต่ผมเลือก เข้าไปข้างในหน่อยเพราะกลัวลมตอนกลางคืนแรง เลยเลือกใกล้ๆต้นไม่สักนิด เมื่อเลยเนินขึ้นมาเราจะเจอ จุดบอกว่าตรงนี้คือที่ไหน ดอยเบอบาตู

พอกางเต็นท์ เสร็จ เราก็พักผ่อนกันไป ตามชอบแล้วแต่ใจเราสั่งมา แล้วก็มารอดูพระอาทิตย์ตกกัน









เมื่อพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า ก็ถึงเวลา อาหารเย็น มื้อนี้มี ปิ้งย่าง กุ้ง ปลาหมึก หมู ฯลฯ ที่ขาดไม่ได้คือน้ำเปลี่ยนนิสัย ที่จะทำให้คนที่ไม่รู้จักกันมาก่อน เป็นครั้งแรก เปิดใจกันมากขึ้น คุยเล่าประสบการณ์  แต่ละคนว่าไปไหนมาบ้าง ชื่อไร ทำงานอะไร ตามประสาคนเดินป่า ที่มีใจรักในขุนเขา สายหมอก สายน้ำแล้วก็แยกย้ายกันไปนอน ราตรีสวัสดิ์ นะ เบอบาตู
ตื่นมาตี 5 ไม่ใช่เป็นคนตื่นเช้าหลอกน่ะ มันหนาวเลยปวด....เลยได้เห็นดาว ที่นี้ก็ถือว่าเป็นอีกที่ ที่มีดาวเยอะมาก ดาวตกหลายดวงเลยที่เห็น ลืมอธิษฐานเลย555 และแล้วเพลง ปราโมทย์ วิเลปะนะ ก็ลอยมาตามสายลมหนาวๆกับสาวข้างบ้าน
                ปล่อยให้ใจ เข้าข้างตัวเองทุกที ว่าจะมี เธออยู่กับฉัน
                แม้วันนี้ จะยังไม่มีวันนั้น ก็จะฝัน จะเฝ้ารอ
                รอคำว่ารัก จะมีให้เธอเท่านั้น
                ในใจฉันไม่มีที่ว่างให้ใคร
                อยากให้วันพรุ่งนี้ เธอรับรู้และเข้าใจ...ที่ว่ามีใคร ที่พร่ำเพ้อ
                คืนที่ดาวเต็มฟ้าฉันจินตนาการถึงหน้าเธอ
                ละเมอไปไกล มองไม่เห็นเป็นดาว
                จันทร์ที่ดูสดใสนั้นเป็นดั่งใจเธอหรือเปล่า
                หากมันเป็นจริง จะเก็บเอาจันทร์ มาใส่ใจ
                แม้ไม่รู้ ว่าเธอจะอยู่ไหน ขอฝากใจ ไปถึงหน่อย ใจดวงนี้ อาจยังมีค่าน้อย แต่จะขอ เพียงรักเธอ

ถ้าเราจะไปเก็บภาพพระอาทิตย์ขึ้น เราจะต้องเดินย้อยไปทางที่เราเดินขึ้นมาบนยอดเขา เราก็จะได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้นยามเช้ากัน

ด้วยความอยากมีรูปถ่ายคู่กับพระอาทิตย์ต้องกดตั้งแวลาแล้ววิ่ง สิจ๊ะรอไร
เมื่อพวกเราเก็บแสงเช้า เป็นที่พอใจ ก็เริ่มเดินกลับมาทางที่พัก เพื่อมาเก็บหมอกยามเช้าแต่หน้าเสียด้าย เช้านี้ น้องหมอกขี้อายไปนิดเลยออกมาไม่เท่าที่ใจต้องการ อากาศก็กำลังเย็นสบาย ไม่เย็นมาจนทำให้สั่น

พวกเราก็ ถ่ายภาพกันจนหน่ำใจ ก็มา ต้มกาแฟนทำอาหารเช้ากันแบบง่ายๆๆ(จริงเหราาาาา!!!!!)เมื่อกินข้าวเส็จก็เตรียมตัวกลับ หมดเวลาสนุกไปอีกอาทิตย์ละ พวกเราเก็บของลงตอนประมาณ 10.30 น. เส้นทางลงใช้เวลา 1ชั่วโมง ท่าใครชอบวิ่งก็จัดเลย วิ่งลงง่ายมาก
ถึงเวลาบอกลา "เบอบาตู" จริงๆละ ไว้เรากลับมาหานายใหม่น่ะ
ผิดพลาดตรงไหนผมขอโทษไว้ในที่นี้