สวัสดีค่ะ สมาชิกทุกท่าน

ฉันเป็นผู้หญิงตัวน้อย                 ขอมีเสียงสักหน่อยจะได้ไหม
ขอบอกว่ารักพ่อสุดหัวใจ            เพราะเหตุใดขอได้โปรดมารับฟัง
ตีวงเข้ามาสาธุชน                      ถั่วข้าวโพดโค้กขนเอามาตั้ง
ผู้หญิงจะออกจากที่กำบัง           เล่าเรื่องปางหลังรจนา
ที่มีชีวิตได้ถึงวันนี้                      ใครที่มีพระคุณจนล้นค่า
เตรียมโอ่งมารองรับน้ำตา          จะรู้ว่าพระพ่อนั้นคือใคร
ร่างฉันไม่ทนกระสุนปืน              จะถองทุบยุบยืนก็ตายได้
จะขู่เข็ญทุกคืนค่ำไปทำไม         ไม่มีใครกลัวสักคนที่ขนมา

บทกลอนท่อนสุดท้ายของแถลงการณ์ของเครือข่ายศิษยานุศิษย์วัดพระธรรมกายเมื่อวานนี้ บ่งบอกถึงความรู้สึกของอุบาสิกาตัวเล็กๆ ท่านหนึ่ง ที่มีความเลื่อมใสศรัทธาในพระเทพญาณมหามุนีอย่างมาก ก็เพราะคำสอนของท่านได้ชุบชีวิตของตนให้เป็นคนดี รักพระพุทธศาสนา บทกลอนนี้สำหรับคนที่รักหลวงพ่อธัมมชโยแล้วใครอ่านน้ำตาไม่ซึมคงไม่มี

ชยํ เวรํ ปสวติ    ทุกฺขํ เสติ ปราชิโต
อุปสนฺโต สุขํ เสติ    หิตฺวา ชยปราชยํ.
ผู้ชนะย่อมก่อเวร ผู้แพ้ย่อมนอนเป็นทุกข์ คนละความชนะและความแพ้ได้แล้ว สงบใจได้ ย่อมนอนเป็นสุข.
(พุทฺธ) ขุ.ธ. ๒๕/๔๒.

ความแตกต่างทางความคิด เป็นสาเหตุทำให้มนุษย์ขัดแย้งกัน เมื่อผลประโยชน์ไม่ลงตัว การทำลายเพื่อเอาชนะจึงเป็นทางเลือกสำหรับบางคน อะไรคือสิ่งบันดาลให้คนเป็นเช่นนั้น พระพุทธศาสนาถือว่า “กิเลส” เป็นตัวบังคับให้คนทำกรรม และกรรมก็เป็นตัวจำแนกสัตว์เป็นไปแตกต่างกัน ใครทำความดีก็ได้รับผลดีเป็นความสุข ใครทำความชั่ว ก็จะได้รับผลชั่วเป็นความทุกข์ เมื่อฝ่ายหนึ่งมีเป้าหมายที่จะทำลายล้างอีกฝ่ายหนึ่งให้ย่อยยับ ย่อมจะมีฝ่ายชนะกับฝ่ายแพ้เป็นธรรมดา ฝ่ายชนะก็จะดีใจ ฝ่ายพ่ายแพ้ก็จะเสียใจ เท่ากับฝ่ายชนะทำเวร ฝ่ายแพ้ได้จองเวรผลัดกันไปเรื่อยเป็นดุจลูกโซ่ ฝ่ายพ่ายแพ้เมื่อกลับไปบ้านย่อมนอนเป็นทุกข์ เพราะสูญเสียสิ่งอันเป็นที่รัก หากเกิดความเคียดแค้นและมีความมุ่งหวังที่จะแก้แค้นให้ได้ เขาย่อมประสบกับความทุกข์ตลอดไป

วัดพระธรรมกาย เป็นสถานที่สำหรับผู้แสวงบุญมาสั่งสมบุญ สร้างคุณความดีให้กับชีวิต เป็นสถานที่อบรมบ่มนิสัยขัดเกลาให้กิเลสเบาบางลง มุ่งหวังให้เกิดสันติสุขบนโลกใบนี้ โดยเริ่มจากการสร้างสันติภาพในใจของทุกคนก่อน ด้วยการปฏิบัติธรรมตามหลักวิชชาธรรมกาย ซึ่งหลวงปู่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ได้ค้นพบและถ่ายทอดมา โดยมีหลวงพ่อธัมมชโย เป็นผู้นำการปฏิบัติธรรมให้กับสานุศิษย์ จนเกิดผลการปฏิบัติธรรมที่ดี หลายคนเข้าถึงความสุขภายใน หลายคนมีนิสัยเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้น ทำให้ชีวิตตนเองและครอบครัวมีความสุขตราบจนทุกวันนี้



แต่ในช่วงที่ผ่านมา ไม่เข้าใจว่าเหตุใด จึงมีหน่วยงานบางหน่วยงาน ตามจ้องทำลายล้างหลวงพ่อธัมมชโยอย่าง "เอาเป็นเอาตาย ดุจปีศาจร้ายกระหายเลือด" ทั้ง ๆ ที่ท่านก็อายุ ๗๒ ปีแล้ว ถือได้ว่าเป็นพระชราภาพและขณะนี้ท่านก็อาพาธอยู่ การจัดสรรพกำลังเยี่ยงการทำสงครามกับผู้ก่อการร้ายที่มีอาวุธสะสมมากมายนั้น เพียงเพื่อจะมาจับพระชรารูปหนึ่ง ที่ไม่มีอาวุธ ไม่ทางต่อสู้ เป็นการกระทำของชายชาตินักรบงั้นหรือ? ดูสง่างามและน่าภูมิใจงั้นหรือ?


ไม่ว่าท่านจะจับได้หรือไม่ได้ ผลที่ได้หากใช้กำลังเข้ามา สิ่งที่เห็นชัด ๆ คือการสูญเสียอย่างแน่นอน

ไม่ฝ่ายใดก็ฝ่ายหนึ่ง เสียเลือด เสียเนื้อ เสียชีวิต มันมีอะไรคุ้มค่าความสูญเสียเหล่านี้บ้าง มีใครรับผิดชอบตรงนี้ สำหรับสาธุชนที่มาปฏิบัติธรรม เขายอมสละชีวิตเพื่อปกป้องหลวงพ่อแน่ ๆ หากเสียชีวิต ก็คงทำพิธีศพตามอัตภาพอย่างสมเกียรติที่ได้ปกป้องพระพุทธศาสนา แต่สำหรับทางการ ท่านภูมิใจแล้วหรือกับผลลัพธ์ที่ท่านอาจจะได้ตามคาดหวัง คือ “การจับหลวงพ่อสึกจากความเป็นพระ” ท่านแน่ใจหรือว่าท่านจะตายตาหลับได้อย่างสบายใจ

หากท่านใช้กำลังสำเร็จนั่นหมายความว่าเรื่องนี้จะไม่จบแค่นี้แน่ ๆ แต่หากท่านใช้กำลังไม่สำเร็จ สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือการสูญเสียแน่ ๆ เช่นกัน


จะดีกว่ามั้ย? ถ้าเราแก้ปัญหาด้วยการใช้ "ปัญญา" ไม่ใช้ "กำลัง หรือ การข่มขู่"

ไม่เคยเห็นว่าการแก้ปัญหาด้วยกำลัง จะสามารถทำให้มีผู้ชนะได้จริง จะดีกว่ามั้ย? หากมีการใช้ "สันติสนทนา" (Peace Dialogue) เป็นทางออกร่วมกัน ด้วยการพูดคุยแบบมีเหตุมีผล ยอมรับฟังเหตุผลและแนวคิดของแต่ละฝ่าย เพื่อสร้างสันติ กระชับมิตรภาพ ซึ่งจะทำให้เกิดความเข้าใจความรู้สึกของอีกฝ่าย หากมีอะไรที่ล่วงเกินกันไปก็ขอโทษ ให้อภัยซึ่งกันและกัน หากต้องการให้ทำอะไรก็ขอร้องคุยกันดี ๆ วิธีนี้ ทำให้แต่ละฝ่ายดูสง่างาม เกิดภาพลักษณ์ที่ดีงาม ต่างฝ่ายต่างก็ชนะใจกันทั้งคู่ และนำไปสู่ความปรองดองได้ในที่สุด

ในขณะเดียวกัน สื่อมวลชนก็ต้องเป็น Peace Media ด้วย คือ ไม่อคติอันจะนำมาสร้างความขัดแย้ง หลีกเลี่ยงประทุษวาจา (Hate Speech) เหยียดชนชาติ เผ่าพันธุ์และศาสนา ซึ่งจะทำให้คนสามารถออกมาฆ่ากันได้ในสงครามกลางเมือง ขอให้เป็นสื่อสันติภาพ สื่ออย่างสร้างสรรค์ เสนอข่าวอย่างเที่ยงตรง  รอบด้าน (พระสนิทวงศ์ วุฒิวังโส :โรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา : 20161203)


เราต่างก็เป็นพี่น้องเพื่อนร่วมโลกที่ต้องการสันติสุขและสันติภาพร่วมกัน

เราต่างก็ตกเป็นบ่าวเป็นทาสพญามาร เราจึงไม่ใช่ศัตรูกันมาตั้งแต่กำเนิด เราตกอยู่ภายใต้กฏแห่งกรรมเดียวกัน เราอาจมีความต่างกัน แต่เราไม่ควรมาหวาดระแวงกัน เพราะเราไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่ต้องดำรงชีพ ด้วยการกินกันเองเป็นอาหาร เราเป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันหมดทั้งสิ้น เราใช้ดวงตะวันดวงเดียวกัน  เราดื่มน้ำจากฟ้าเดียวกัน  เราหายใจก็ใช้อากาศร่วมกัน และเราต้องอยู่ร่วมกันบนโลกนี้จนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต
เราอยากได้ยินข่าวดีที่สร้างสรรค์ จรรโลงใจ ทำให้ชีวิตคนไทยสดใสสดชื่น ด้วยการ "หยุดทำร้ายพระสงฆ์ หยุดทำร้ายพระพุทธศาสนา"

อีกไม่กี่วันก็จะเป็นเทศกาลปีใหม่แล้ว ต้อนรับปีใหม่นี้ ด้วยข่าวดีที่ทำให้คนไทยมีความสุข เริ่มต้นจาก "สันติสนทนา" กันดีมั้ย?