คือส่วนตัวแล้วเราเป็นคนแคร์เพื่อนมากแต่ส่วนมากให้ใจใครไปก็ไม่เคยได้คืน หักกันเรื่องเล็กน้อยบ้าง ในชีวิตเรามีเพื่อนอยู่สองคนที่เราไว้ใจมาก คนนึงเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยประถมคือเป็นคนดีมากๆปรึกษากันได้ตลอดแต่ไม่เคยผิดกันเลยตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมา ส่วนอีกคนพึ่งจะมาสนิทกันแค่แปปเดียวแต่เรารู้สึกไว้ใจเค้ามากเรามักจะชวนกันไปไหนมาไหนอาจจะบ่อยมากเพราะบ้านเราอยู่ค่อนข้างไม่ไกลกันมากแต่เพื่อนคนนี้เรารู้สึกรักมากพอๆกับคนแรกไม่รู้เพราะอะไรถึงทำให้รู้สึกพูกพันเหมือนเล่นด้วยกันมานาน เราเคยทะเลาะกันเพราะความเห็นแก่ตัวของเราเองที่ไปพูดทำให้เขาเสียความรู้สึกมากจนถึงขั้นไม่คุยกันเลยประมาณ2-3อาทิตย์ได้ค่ะ แต่เราก็เลยตัดสินใจถามและขอโทษเพราะเราอยากรักษามิตรภาพกับเพื่อนคนนี้ไว้ไม่อยากเสียเพื่อนไปอีกแล้วเพราะมีอะไรเราก็ต่างคนต่างเล่าและปรึกษาเรื่องของกันและกันให้กันฟังถึง เราเลยคิดเสมอว่าการที่เรารู้ตัวว่าเราผิดเราควรจะเป็นฝ่ายขอโทษก่อนเพื่อรักษาเพื่อนคนนึงไว้ไม่จำเป็นต้องอายที่จะขอโทษแค่เรารู้ตัวว่าผิดเราจะขอโทษก่อนเลยไม่อยากปล่อยไว้นาน แต่พอมาวันหนึ่งเราก็ไม่คุยกันอีกเป็นเพราะอะไรเราก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกันเป็นเพราะว่าเราบอกตารางเรียนผิดหรือเพราะเหตุผลต่างๆนาๆเราก็ไม่ทราบถึงที่มาว่าเกิดอะไรขึ้น ทำให้เราไม่รู้ว่าเขาจะโกรธเราเรื่องอะไรครั้งนี้เลยทำให้เราไม่กล้าไปขอโทษเขาเลยอยากจะมาตั้งกระทู้ว่าเราควรจะทำจะเริ่มยังไงดีคะตอนนี้ความคิดตันไปหมดแล้ว