สวัสดีค่ะ เราจะมาเล่าเรื่องราวความรักของเราและผู้ชายที่ขี้เก๊กคนนึง55 กระทู้แรกจ้า ผิดพลาดอย่าพึ่งว่ากัน ได้แต่อ่านกระทู้ของคนอื่น ไม่เคยมานั่งพิมแบบนี้ ส่วนมากจะถนัดเล่าให้ฟังจากปากเลยมากกว่า มันได้อารมณ์55. เรื่องจริงไม่อิงนิยาย สายมโน สายหลงตัวเองก็มีนิดๆก็นิสัยผู้หญิงนี่นา55 แต่จะพยายามไม่ให้มันเว่อร์วังอลังการและกัน อ่อ และถ้าถามว่าทำไมจำได้ขนาดนั้น เราดูในสมุดบันทึกของคนรักด้วย ที่บันทึกตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเลย55(มุ้งมิ้งก็มา) และบวกกับความทรงจำของเรา เริ่มเลยดีกว่าจะรอช้าอยู่ใย...
     ขอใช้นามสมมติตัวเองว่า บี นะคะ ส่วนผู้ชายจะให้ชื่อว่าเจ มันง่ายดี55 เรื่องเกิดขึ้นเมื่อสมัยสงครามโลกครั้งที่ 1 แฮร่ ว่าจะไม่เว่อร์แล้วนะ55 เมื่อ 7 ปีที่แล้วเห็นจะได้ ณ โรงเรียนมัธยมปลายแห่งหนึ่ง ตอนนั้นเรากำลังขึ้น ม.6 อยู่ๆก็มีข่าวมาว่ามีเด็กใหม่พึ่งย้ายมา!! ไอ้ชั้นก็งง ปีสุดท้ายแล้วใครจะย้ายมาอีก และที่สำคัญคือย้ายมาห้องโหล่ห้องเราด้วย เปิดเทอมวันแรกก็ต้องไปดูให้เห็นกับตาว่าหน้าตาจะเป็นอย่างไร ได้ข่าวว่าเป็นผู้ชายซะด้วย มีหรือจะพลาด55 ก็ตื่นมาเรียนแต่เช้าเลยจ้า เพื่อผู้ชายโดยเฉพาะ55(ไม่ค่อยจะแ_ด อิอิ) ขอแทนชื่อเพื่อนว่าจีนะ นางเป็นคนเห็นคนแรก หูตาไวอย่างสัปปะรด...
จี: บี เห็นยังง คนนู้นนนไง
เรา: ไหนน
จี: ที่นั่งหันหลังอยู่นั่นไง แค่หลังยังหล่อ
เรา: (มองบนไปที) ไม่ค่อยจะเว่อร์เลยค่ะเพื่อน
จี: ไปๆเดี๋ยวพาไปดูใกล้ๆ
     ก็เดินอ้อมไปไกลมากจ้าเพื่อที่จะได้เห็นหน้าเด็กใหม่ แต่เขาก็สายตาดีดันเห็นซะได้ แต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ กลับไปนั่งหน้านิ่งเหมือนเดิม ดูไกลๆก็หล่อดี อิอิ...
จี: หน้าเด็กใหม่คุ้นๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหน
เรา: เคยเห็นหรอ
จี: ต้องเข้าไปดูใกล้ๆ
     ว่าแล้วเรา 2 คนก็เดินดุ่มๆไปยังโต๊ะที่เด็กใหม่นั่ง ใจกล้าไปที55
จี: ขอโทษนะ ใช่เจปะ
...: ไม่ใช่ครับ จำผิดคนป่าว (หล่อโฮ๊กก แต่หน้านิ่งจัง)
จี: เราว่าเราจำไม่ผิดนะ
เรา: เขาบอกว่าไม่ใช่คือไม่ใช่ กลับค่ะ555 (พาหน้าแตกแต่เช้าเลยย)
เจ: เดี๋ยวๆ ล้อเล่นหน่า เจเอง ไม่คิดว่าจะมีใครจำได้นะ55
จี: นั่นไง ว่าแล้ว ทำเป็นเนียน แกหลอกเราได้ไม่นานหรอกไอ้เจ55
เรา: เจไหนวะ? 55
เจ: ไม่มีใครจำเราได้เลยนอกจากจี นี่ก็อีกคน จำเราไม่ได้...(หันมาจ้องหน้าเราตาเขม็ง)
จี: บี นี่ไอ้เจไง ตอน ม.ต้นมันเรียนห้อง 2 จำไม่ได้หรอ
เรา: เออๆจำได้ก็ได้วะ55 (ในใจยังคงคิดอยู่ว่าเจไหน55)
เจ: ไม่เจอกันตั้งหลายปีเลยนะไอ้อ้วน (หันมามองทางเรา--")
เรา: เดี๋ยวๆแกว่าใครอ้วนน
เจ: บีไง จำได้ว่าเมื่อก่อนอ้วนกว่านี้ เดี๋ยวนี้เหมือนสวยขึ้นเลย55
เรา: จะด่าหรือจะชมเนี่ย55 >< (ไม่รู้ทำไมรู้สึกเขิน บอกตรงๆชอบตั้งแต่เห็นหน้าครั้งแรกแล้ว หล่อเข้ม ช๊อบชอบบ55)
     พอเข้าเรียนเราก็ไปนั่งย้อนความทรงจำกันเมื่อสมัย ม.ต้นกันยาวๆ เราก็เริ่มจำได้รางๆว่าเจอยู่ห้องต้นๆกับจี ส่วนเราอยู่ห้องท้ายๆมาตลอด55 เลยจำเจไม่ค่อยได้เพราะไม่สนิทกัน เมื่อก่อนเจไม่หล่อขนาดนี้ แถมเตี้ยและดำอีก เพราะเมื่อก่อนเจเป็นนักกีฬาฟุตบอล ออกแดดทุกวัน และดูเดี๋ยวนี้ หล่อไปอีก55 เราเคยไม่ชอบขี้หน้าเจเพราะเพื่อนเราเคยชอบเจ เอาดอกกุหลาบไปให้เจวันวาเลนไทน์ แต่เจปฏิเสธแถมเมินเพื่อนเราอีก เราเลยไม่ค่อยจะชอบเจเท่าไหร่ แต่มาตอนนี้...เหมือนจะชอบเอามากๆ อิอิ แต่ไม่รู้นิสัยยังจะหยิ่งเหมือนเดิมมั้ย ตอนนั้นเจก็ขอโทษขอโพยใหญ่ที่เมินเพื่อนเรา เจบอกว่าตอนนั้นเจมีคนที่ชอบแล้ว เลยไม่สนใจเพื่อนเรา...
จี: และตอนนั้นแกชอบใครวะ เราอยู่ห้องเดียวกันเราไม่เห็นรู้เรื่อง
เจ: เรื่องมันผ่านมาแล้วจะไปรื้อฟื้นทำไม
เรา: เราก็อยากรู้นะ ว่าจะสวยกว่าเพื่อนเรามั้ย55
เจ: ไม่บอกกกกกกกกก
จี: โห่ไรว้าา และสรุปได้คบกับคนที่ชอบปะล่ะ
เจ: คบไรล่ะ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำมาเราชอบ (คอตกเลย)
จี: ไมไม่บอกเขาล่ะ หรือว่าป๊อด55
เจ: ป๊าววววว ใครป๊อดดด แค่...(และเจก็หันมามองหน้าเราแบบตาไม่กระพริบ เราก็แอบงงว่ามองทำไม)
เรา: แต่ไรหรอ...?
เจ: พอๆๆๆ รู้เยอะกันไปแล้วว
เรา: บอกหน่อยน้าาาาๆๆๆๆๆ (เราก็ทำหน้าอ้อนใส่ไปเลยจ้า ความเผือก55)
เจ: โหบี อย่ามาทำหน้างี้ใส่ดิ >< (เจเขินเราเฉย หูและหน้าแดงมาก)
จี: และจะไปเขินบีมันทำไม หรือว่าชอบบี 555
เรา: (เหว๋อเลย นิ่งด้วย เขินมากกกกก55)
เจ: ป่าวววว ไม่ใช่หรอก จะชอบได้ไง เมื่อก่อนแทบไม่รู้จักกันเลย555
เรา: เออนั่นดิ จีอย่าเพ้อเจ้อ (แอบเสียใจเบาๆ55)
     พอเราพูดจบ เจก็เดินแยกออกไปเลย ไปอยู่กับแกงค์เพื่อนผู้ชายในห้อง ส่วนเราก็อยู่กับเพื่อนๆเรา ก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกหงอยๆแบบบอกไม่ถูก55 เรานี่แอบมองเจบ่อยมากๆ รู้ใจตัวเองเลยล่ะว่าชอบเจ55
**เดี๋ยวมาต่อนะ เรื่องมันยาวมากๆ เล่าทีเดียวกลัวคนอ่านจะเบื่อ55 ไม่มีใครอ่านก็จะเล่า อิอิ**