เจอสำนวนใสๆพาให้หลง
ทุกวันคงค้นหากระทู้ไหน
เพียงแค่เห็นกระทู้กด "ถูกใจ"
เอาไปฝันอำไพได้ทั้งวัน

จนเจอบ่อยในกระทู้เอ็นดูนัก
จนนึกรักประจักษ์แจ้งสำแดงฝัน
กด "ขำกลิ้ง" ทุกทีที่เจอกัน
เหมือนรำพัน เปล่าเปลี่ยวแต่ไม่เดียวดาย

เห็นความสามารถประกาศกล้า
เห็นเข้ามาตั้งกระทู้ทุกยามสาย
เก่งจังครับจึงกด "ทึ่ง" ถึงช่วงบ่าย
ในใจกายแลหาทุกคราค่ำ

จนใจมันหมดจดกด "หลงรัก"
เป็นฝ่ายภักดีก่อนอ้อนวอนย้ำ
อยากเห็นหน้าเห็นตาพาระกำ
จึงได้ทำการนัดเธอเจอสักครา

พอเจอกันเท่านั้นใจฟุ้งซ่าน
เกิดอาการละเมอก่อนเพ้อหา
กด "สยอง" ทั้งสองฝ่ายเหมือนนัดกันมา
เพราะหน้าตาต่างไม่ล้ำเหมือนสำนวน

พักไปนานก่อนหันกลับมาใหม่
ต่างเปิดใจซึมซึบเลยกลับหวล
เรารักกันใช่หน้าตาแต่เป็นสำนวน
เลยกลับมาทบทวนด่วนคำนึง

สิ่งที่เคยเพ้อหาคืออักษร
คือรสกลอนเป็นความงามยากเข้าถึง
เริ่มประจักษ์รักเพราะใจใฝ่คนึง
จึงกด "ซึ้ง" ถึงกันทุกวันเลย

เป็นคู่รักบนถนนของนักเขียน
เคยพากเพียรเขียนบทรักปักเฉลย
ถูกใจทึ่งซึ้งหลงรักเคยกดมาหมดเลย
เพียงแค่เอ่ยความในใจไม่โรยรา

ฉันรักเธอไม่เคยสยองมองลงลึก
ฉันรู้สึกถูกใจให้ใฝ่หา
ทั้งหลงรักขำกลิ้งอิงอุรา
ทึ่งทุกคราพาซึ้งถึงในทรวง.